Rock & Roll Hall of Fame, Cleveland

Vandaag weer eens lekker uitgeslapen, om 07.00 uur wakker. Maar lekker rustig aan, we blijven vandaag in de buurt. We gaan naar het Rock & Roll Hall of Fame. Volgens de boekjes een echte aanrader dus vol verwachting klopt ons hart. Na een klein kwartiertje rijden komen we aan. Eerst even een goedkope parkeerplek zoeken. Meestal is het ongeveer zo dat de eerste de beste parkeerplaats die je ziet zo’n $ 20.00 kost, even wat verder heb je ze al voor $ 8.00 tot $ 10.00 en wij hebben er uiteindelijk een gevonden voor $ 4.00. Voor de hele dag wel te verstaan….. op een hele vakantie scheelt je dat zo $ 150.00 tot $ 200.00. We blijven natuurlijk wel Hollanders hè

We stappen uit de auto en schrikken ons rot, het lijkt wel of we in WO II terecht zijn gekomen, er vliegen straaljagers, bommenwerpers e.d. over ons heen en die maken echt een oorverdovend lawaai. Na enig speurwerk bleek dat er voorbereidingen werden getroffen voor een vliegshow. Deze wordt van zaterdag t/m maandag gehouden. De parkeerplaats waar wij geparkeerd stonden was de parkeerplaats naast het militaire vliegveld …. Gelijk maar even een korte inspectie gehouden en ik moet zeggen dat de luchtmacht er een stuk beter voor stond dan de marine gisteren. Ben benieuwd wanneer we de grondtroepen kunnen inspecteren.

Maar goed, we gingen dus naar de Rock & Roll Hall of Fame. We hebben er zo’n 5 uur rond gebanjerd. Wat was het weer geweldig imposant, indrukwekkend en zo. De begane grond was zo ingedeeld dat deze je meenam door de roots van de rock. In zijn algemeenheid de verhalen, de kleding, het uiterlijk, de achtergrond en natuurlijk het ontstaan van de stroming in de muziek onderbouwt met filmpjes en interviews van Blues, Gospel, R&B, Country, Bluegrass en Folk. Vandaar uit ging men weer een verdieping naar artiesten aanbrengen naar grootheden als Elvis, Jimi Hendrix, Beatles, Rolling Stones, etc. Ieder filmpje was om je vingers bij af te likken…..

Iedere keer kwam je weer in een kamer met interessante dingen waardoor je weer ging lezen, kijken en luisteren. Uiteindelijk hebben we hier al zo’n 2,5 uur over gedaan. Toen we een broodje gingen eten was er buiten een band aan het spelen, ook weer heerlijk. In de middag hebben we de rest van het museum gedaan, we hadden er net zo goed nog 10 uur kunnen rondlopen. We zijn geëindigd met een concert van U2 ter ere van het 25 jarig bestaan van de Hall of Fame. Alle grootheden waren uitgenodigd om 1 of 2 nummers mee te doen, echt zo waanzinnig goed …. Wat een films, optredens, interviews en dergelijke, waanzinnig gewoon. Een echte aanrader voor iedereen die ooit eens in de buurt van Cleveland is.

Eenmaal buiten scheen het zonnetje weer, zei het heel bescheiden. In downtown Cleveland op zoek naar een barretje. Ook hierbij geldt weer dat het centrum vooral bestaat uit business zoals banken, je moet dan even op zoek en dan ineens is er een straat met vele barretjes en restaurants. Ff biertje gedaan en wat tortilla chips …. En al die indrukken maar eens verwerken.

Toen we weer op zoek gingen naar onze auto kwamen we nog langs een candy shop. Deze winkel had wel honderden soorten snoep waarvan je een zakje helemaal mocht volgooien voor slechts $ 5.00. We hebben nu dus een hele zak met allemaal verschillende soorten snoep. Ook verkochten ze allemaal van die aanplakpamfletten om optredens aan te kondigen en van die oude reclame bordjes. Heb weer zoveel moeite moeten doen om niet van alles en nog wat te kopen ..

We zitten hier zo’n beetje in het noordelijkste gedeelte van de USA en dat is wel te merken. De temperatuur is aanmerkelijk lager dan bijvoorbeeld in New York. Vandaag was het wat bewolkt en zo’n 20 graden. Maar we hebben nog steeds geen regen gezien. Morgen zakken we weer naar het zuiden en zal de temperatuur ook langzamerhand weer wat gaan stijgen.

Cleveland

Vandaag weer even rustig aan doen. We hebben een reisdag en gaan onderweg naar Cleveland. We gaan vandaag de staat New York verlaten en gaan via Pennsylvania door naar Ohio. Wij hadden al een paar dagen ruzie met de tolpoortjes en ook vandaag ging het weer niet lekker. Iedere keer als we ergens aan kwamen rijden zij het apparaat dat we met de instantie moesten bellen. Het licht ging pas heel laat op groen terwijl het bij anderen veel soepeler lijkt te gaan. Dit gaf ons een onaangenaam onderbuikgevoel.

Op enig moment kwamen we bij een tolpoortje en had je geen automatische uitlezing. De dame in het poortje stak haar hand uit om het tolgeld te ontvangen en ik lachte vrolijk en zei haar dat ik niet ging betalen omdat we een uitleespas hebben. Heel even krompen wij samen want zij vertelde ons dat we de houder dan wel open moesten zetten en dat hadden we de hele reis nog niet gedaan (omdat het ons niet gezegd is). Deze vrouw zou contact met de organisatie opnemen.

Bij het eerstvolgende tolpoortje hebben we het kastje open gezet en het ging net zo soepel als bij alle andere auto’s. Nu maar duimen dat we niet als illegaal worden gezien want per illegale rit over een tolweg krijg je zo’n $ 175.00 boete.

Rondom het middaguur hebben we een dierentuin bezocht. Even een leuk tussendoortje maar meer ook niet. Wat wel leuk was dat ze een attractie hadden waar in muziek werd gedraaid. Het was een Feyenoord deuntje. … de mooiste club van Nederland is Feyenoord, ja Feyenoord….. uiteindelijk was het niet veel bijzonders en hebben we onze reis naar Ohio weer voortgezet. Wat ons onderweg nog opviel was het relatief grote aantal aangereden dieren. We weten nu nog steeds niet of het om een das gaat ( da’s pech, das weg), of om een Racoon ( wat een oen, oversteken zonder te kijken moet je niet doen)….

Morgen weer een hele dag in Cleveland, we houden jullie op de hoogte …..

Buffalo

Na het natuurgeweld van gisteren even een dagje heel wat anders, al staat het nog steeds in het teken van water. Deze ochtend eerst even de marine van de USA inspecteren. Dat gedoe met Korea staat me helemaal niet aan dus maar even een grondige inspectie houden. Op naar het plaatselijke Marine museum. We moeten tenslotte overal rekening mee houden.

Toen we daar aankwamen was het eerste wat ons opviel, dat er vooral vergane glorie lag. Twee bovenzee boten en één onderzeeboot. Het was ook zeker geen Karel Doorman. De boten waren zo oud als de bemanning en die waren al de nodige jaren met pensioen. Maar het is wel mooi wat de Amerikanen allemaal doen voor hun veteranen. Voor iedere oorlog hadden ze wel een gedenkteken, netjes onderhouden en wel. Toen wij bij één van die gedenkplaten stonden te filosoferen en een foto te maken, stoorde een Amerikaan ons. Hij wilde bidden voor zijn voormalige collega’s. We hebben hem maar zijn gang laten gaan….

Na 1 boot geïnspecteerd te hebben, hebben we andere twee maar gelaten. We hadden honger/trek dus maar even wat eten. Het blijft iedere keer weer verbazingwekkend hoe groot de porties zijn. Of het nou gaat om een hamburger van 250 lbs, een biertje van 0,5 tot 1 liter of een koffie van 0,5 tot 1 liter alles is big, bigger, bigst….. En toch zijn wij allebei weer iets afgevallen. We kunnen allebei de riem een gaatje verder doen.

In de middag hebben we een zogenaamde havencruise gedaan. Lekker twee uur op een boot in het zonnetje over een meer varen (helaas met nog 40 andere passagiers en een oude veteraan die het nodig vond om twee uur lang van alles en nog wat te vertellen. In zijn eerste zin hoorde ik hem het jaartal 1792 zeggen. Het laatste wat ik hem hoorde zeggen was 1918. Alles wat er tussen is gezegd weet ik niet, en ik vermoed dat hij nog niet klaar was omdat het pas 1918 was. Pffff je moet er niet aan denken dat zo’n boottocht per ongeluk 2 uur langer duurt ….

’S-Avonds lekker spareribs gegeten. Het kleinste portie en toch je bord niet leegeten…. This is  America man, everything is big …..

By the way 1,  wij hebben geen enkele last van een Hurricane, die zijn meer in het zuidoosten, ongeveer waar we twee jaar geleden waren. Nu zitten wij aan de noordoost kant tegen Canada aan. Hier op alle zenders gaat het alleen maar over Harvey en Irma….

By the way 2, wij zijn in New York nog naar de shop geweest van M&M.Niet te geloven, 3 etages met uitsluitend m&m gerelateerde spullen, pyjama’s, jurken, pennen, kussens, dekbedden, maskers, bekers, onderbroeken, mutsen, sokken, ….. noem maar op……. Als je binnenkomt ruikt het gewoon naar M&M…

Niagara Water Falls

Vandaag weer iets van de bucketlist afvinken, een bezoekje aan de Niagara watervallen (je spreekt het uit als Viagra maar dan met een n). Na een kwartiertje rijden bereikten we de beruchte watervallen. Eerst even een goedkoop parkeerplaats zoeken voor $ 5.00 voor de hele dag ipv $ 20.00 waarover door iedereen wordt gesproken. Het is nog steeds maar een klein stukje lopen en dan zijn we er. We hebben een Niagara-pas gekocht voor $45.00 pp en mogen nu 5 onderdelen bezoeken. Als eerste kozen we voor een bootje dat bijna door de watervallen heen vaart. We kregen allemaal een poncho die we aan moesten trekken. Het bootje ging eerst langs de Amerikaanse kant en we werden maar een beetje nat. Was best wel indrukwekkend …. De watervallen zijn gemiddeld ruim 60 meter hoog en per seconde stroomt er zo’n 3 mln liter water over de rand.

Eenmaal terug gingen we met het natte lippen busje naar de andere kant van de watervallen. Daar kon je zowat door de Falls lopen. Om voorbereid te zijn kreeg je hier leensandalen en poncho’s. “Now the poncho’s make sense”. Je kon via een trap op verschillende niveaus door en langs de waterval lopen. Op het ergste stuk werd het vergeleken met de wind en neerslag tijdens een hurricane, zie foto …. Dan hoef ik verder iets meer te zeggen…

Aan het einde van de dag, ja we zijn de hele dag op en rond de watervallen geweest, zo mooi, indrukwekkend en toeristisch, zijn we via de Rainbow brug nog even naar de Canadese kant geweest. Qua uitzicht is het zeker mooier dus we hebben er goed aan gedaan.

Op naar Buffalo

In Albany wil je niet dood gevonden worden, en je wilt er ook niet wakker worden. Dus snel maar weer op weg. We hebben vandaag een reisdag dus er valt weinig te melden. We komen om de haverklap op een tolweg maar hebben geen idee of dit nu wel goed gaat. Iedereen rijdt met een gangetje van 20 mijl er door heen en krijgt groen licht, wij rijden met 5 mijl per uur en moeten bijna smeken om groen licht. Kortom telkens een hele file achter ons en een hoop getoeter…

Om 18.30 uur zijn we op onze nieuwe bestemming, naast ons hotel zit een grill & bar restaurant dus lekker makkelijk ff wat eten. Blijkt het de grootste chicken wing restaurant te zijn. We hebben zelfs met een wing op ons hoofd gestaan voor de foto. Zo zie ja maar wat een dagje Albany met iemand kan doen. Het restaurant verkocht gemiddeld wel zo’n 14.000 chicken wings per dag….. is een leuk weetje maar je kunt er verder niets mee.

Bethel

Deze ochtend lekker relaxed wakker worden. Om 06.45 ging de wekker en om 06.50 uur stond Feyenoord al met 3-0 voor …. Deel 1 van de dag is geslaagd, maar het leukste van de dag moet nog komen. Vandaag gaan we naar Bethel. Tja zou je zeggen wat moetje in Bethel en waarom ga je niet naar Bethlehem of zo iets. Maar Bethel is misschien wel meer historie geschreven dan in Bethlehem. Op 15 t/m 18 augustus 1969 werd het legendarische Woodstock festival gehouden. Er waren om een vergunning te krijgen 50.000 toeschouwers verwacht en er kwamen er uiteindelijk ruim 500.000. Het merendeel heeft niet betaald, er was geen houden meer aan. Voor het festival was begonnen waren alle toegangswegen al volgelopen. Dit bracht met zich mee dat de sowieso al slecht geregelde voorzieningen al helemaal niet aankwamen, sterker nog van de ingehuurde catering werknemers had 90% voor het einde van dag 1 al zijn baan opgezegd.

We hebben heel veel filmpjes gezien, verhalen gelezen, foto,’s gezien en foto’s gemaakt. Ai wat hadden we graag een paar jaar eerder geleefd… maar ja, dan zou ik ongetwijfeld niet naar Bethel zijn gegaan. Dus … gelukkig ben ik niet eerder geboren, dan was ik nu weer ouder dan ik nu ben …. Hahah zo heeft ieder nadeel ook weer zijn voordeel. Welke profeet zei dit nu altijd ….

Tja wat moet ik er verder nog van zeggen, de foto’s en filmpjes zeggen meer dan je kan bevroeden, ieder filmpje is weer opnieuw genieten. Je ziet er ook heel veel bikers…. Volgens mij zijn die er vroeger allemaal al geweest en komen ze nog een keer terug om de sfeer mee te maken. We kunnen hier zo uren rondlopen, zo veel muziek, zo veel historie … te gek gewoon.

Het gekke is dan ook dat ze geen / nauwelijks beeldmateriaal verkopen. Er is 1 muziek blue ray. En verder 3 of 4 cds met de playlist van slechts 1 artiest en dat is jammer want na zo’n dag wil je maar 1 ding. De DVD in de dvd speler en genieten van verhalen en muziek. Ik heb dus maar een boek gekocht wat ik ooit nog eens hoop te lezen. Hahah….

Op het eind nog even een rondje op het terrein gelopen. Het heeft net zo’n vallei als Dance Valley, maar dan mooier en groter. Een perfecte locatie voor een festival dus, of voor festivallen die hier nog zeer regelmatig gehouden worden hier.

Voldaan zijn we weer in de auto gestapt om naar Albany te rijden, de hoofdstad van de staat New York. Daar willen zelfs een marmot met hoofdluis en een damhert met een schaakbord nog niet dood gevonden worden…… een beetje historisch besef hadden we wel, de staf Albany heeft veel Nederlandse invloeden, en ik ben er niet trots op of zo. Alleen dat is het enige dat hier op de been houdt.

Nog steeds New York

Iedereen herinnert zich wel waar hij/zij was op 9/11. Bij iedereen staan de beelden nog op het netvlies gegraveerd en iedereen krijgt bij het zien van bepaalde beelden weer de koude rillingen. Als je naar het 9/11-museum gaat, beleef je het weer van vooraf aan opnieuw. Wij hebben gelopen op de plek waar eerst twee torens stonden. Als je de Amerikanen iets moet nageven is het dat ze als geen ander kunnen herdenken. Op 23 meter onder de grond nemen de Amerikanen je weer mee naar 11-09-2001. Foto’s, filmpjes, verhalen, geluidsopnamen maar ook vliegtuigonderdelen, het enige heel gebleven raam van beide torens en niet te vergeten, de namen van alle slachtoffers. Aan alles wordt met respect aandacht geschonken. Je loopt 2,5 uur rond met kippenvel en als je niet uitkijkt ook met tranen in je ogen…. Wat indrukwekkend!!!!! Na afloop maar even een sterke bak koffie genomen om wederom alles te verwerken.

Na afloop zijn we lopend naar de haven gegaan, we wilden een boottochtje doen rondom Manhattan en naar het Vrijheidsbeeld, super toeristisch (met veel te veel op een boot) maar tegelijkertijd een must voor iedereen die voor het eerst New York aandoet. Je wilt er tussen lopen, het zien zoals je het op tv ziet en het beleven. En dat lukt, gemakkelijk, alsof je er al jaren rondloopt. Het is natuurlijk geen Rotterdam maar ik denk dat ik hier wel zou kunnen wennen.

Ook het verplaatsen via de metro is een attractie op zich. Ook weer net of je een filmset inloopt en op het verkeerde station bent uitgestapt. Muzikanten, zwervers, toeristen en New Yorkers zelf ….. alles kom je tegen …. Gelukkig geen moordenaars of ander getijsem zoals in de films …. Ik had trouwens niet gedacht dat de Amerikanen zo behulpzaam zouden zijn.

Als afsluiting van dag 2 hadden we een bezoekje aan de Empire State Building bedacht. Onbewust moet je toch weer terugdenken aan de ochtend. Je ziet nu alleen de nieuwe freedom tower ipv de 2 wtc torens. Je kijkt de diepte in en bedenkt wat de mensen gedacht moeten hebben die uit de wtc toren gesprongen zijn om de hitte van de brand er ontlopen….

Al met al weer een zeer interessante dag, veel indrukken en weer wat enthousiaster over New York. Morgen gaan we met de auto naar de roots van Woodstock. Iets totaal anders maar ook iets waar we echt naar hebben uitgekeken ….

New York

Na een woelige nacht, gevolg van de jetlag, ging om 07.00 uur de wekker. New York here we come. Na een typisch Amerikaans ontbijt te hebben verorberd, drama dus, de amerikanen kennen geen ontbijt…. , gaan we met de pendelbus naar Manhattan. Je wordt afgezet op de hoek van 8avenue en 40street. Vandaar uit zijn we onze eerste dag gaan beleven. Want wat een waanzinnige stad is New York, het is net of je een film in loopt. Je herkent het gelijk. Imposante oude maar vooral hoge gebouwen, brede one way wegen met vooral yellow cabs.

Onze route bracht ons eerst op Grand Central Terminal, het grootste treinstation ter wereld met ik geloof 47 perrons en 69 sporen. De hal is enorm en wordt opgesierd door een opale klok waarvan de waarde op zo’n 20 miljoen dollar wordt geschat en dat is geen fake nieuws … en dat is geen fake nieuws.

Het leuke van New York is dat je je op allerlei vervoermiddelen kunt -laten- vervoeren maar dat lopen misschien wel de meeste en beste indruk geeft. We hebben vandaag alles gelopen, de stappenteller van Sylvia sloeg in ieder geval op hol. Het was maar een paar blokken naar onze 1e hotspot, de top of the rocks ofwel de Rockefeller tower, 67 etages hoog, ik geloof het op 3 of 4 na het hoogste gebouw. Het geeft een prachtig uitzicht over de stad en de wijde omgeving. De foto’s zeggen genoeg denk ik.

Onze lunch hebben we langs de weg genuttigd, een Griekse pita en een souvlaki, lijkt me logische lunch toch als je in New York bent…. Na de lunch hebben we lopend onze weg vervolgd. Op naar het Central Park. Zoals te doen gebruikelijk proberen we ook nu het educatieve karakter in deze reisblog te houden. We zijn naar strawberry field gegaan, een plek waar John Lennon nog steeds wordt geëerd. Het ligt vlak bij de plek waar hij op 8 december 1980 is doodgeschoten, Yoko heeft zijn as laten uitstrooien over het Central park … en wij banjeren er doorheen. Op de gedenkplek is het nog steeds een drukte van jewelste. Veel mensen komen naar deze plek en er zijn altijd wel muzikanten die zijn muziek spelen en er een slaatje uit slaan … een flink slaatje mag ik wel zeggen. In het kwartiertje dat wij naast hem zaten heeft hij al snel 20 dollar bij elkaar gespeeld.

Op de weg terug kwamen we bij toeval langs de Trump tower. Ome Donald was er niet anders hadden we ons zelf voor de koffie uitgenodigd. Uiteraard hadden we hem gezegd dat hij onze vakantie had moeten betalen, hij had onze vakantie moeten betalen. De kans echter dat dat zou gebeuren is net zo groot als dat Mexico zijn muur gaat betalen. Uiteindelijk viel de Trump tower vanaf de buitenkant een beetje in het niet. Naar binnen konden / mochten we niet.

Tegen etenstijd gingen we via Broadway en Times square weer terug naar ons hotel. Wat een drukte trouwens daar. Sylvia raakte nog betrokken als figurante bij straatacrobaten. Ze wilden over haar heen springen maar uiteindelijk besloten ze over drie mannen heen te springen. Bij het hard rock café hebben we wat gegeten en daarna zijn we moe maar voldaan weer naar ons hotel teruggegaan. Ik eindig met de vraag van de dag ….. hoeveel inwoners denken jullie dat New York heeft????