Noord en Zuid

We worden wakker en zetten zoals gebruikelijk de tv aan. Gelijk allerlei herdenkingen en terugblikken over wat er 14 jaar geleden op 11 september is gebeurd. Ook nu blijft het weer ongelofelijk en zit je met je mond open te kijken. Ben ook blij dat we vandaag lekker safe in Vicksburg zitten. Een vredig plaatsje, tenminste dat dachten we ’s-ochtends voordat we vertrokken.

Van te voren hadden we nl. niet veel over Vicksburg gevonden. We zouden dus een rustig dagje houden. Eerst ff een lekker bakkie pleur drinken in de Mainstreet, veel lekkerderder dan Starbucks, I’ll garantee you! Daarna ff kijken of we de Mississippi kunnen vinden, want Vicksburg ligt aan deze prachtige rivier. Omringd door vele hectares met bos. We hebben hem gevonden hoor, kon ook niet missen want zowat alle wegen leiden naar de Mississippi.

Daarna even broodje eten bij Subway en dan naar het National Military park. Het is een park waar je met de auto doorheen moet, zo groot is het. Aan het einde van de middag hebben we ongeveer 25 km door het park gereden, dat doe je niet lopend. Wat we daar gezien hebben was ook weer indrukwekkend. Naar nu blijkt was Vicksburg het einde van de Amerikaanse burgeroorlog tussen Noord en Zuid. Er hebben vele bloedige veldslagen plaatsgevonden, het park laat al die plekken zien. Het noorden heeft eerst een jaar lang geprobeerd om Vicksburg te veroveren maar dat mislukte steeds. Na een finale alles of niets veldslag die ongeveer 100 dagen heeft geduurd heeft het Zuiden zich overgegeven en was deze oorlog voorbij. Het einde van deze oorlog was op 4 juli 1863. Nog steeds vieren de Amerikanen op 4 juli hun onafhankelijkheidsdag.

‘S-avonds hebben we op een rooftop, 10 hoog, heerlijk half kippetje gegeten. We keken uit over de Mississippi en de bossen er omheen. Hoever we konden kijken, allemaal bos, bos en bos. Wat een prachtige plek om even lekker te eten. We zaten halverwege het kippetje en er komt me toch een onweers- en regenbui.... We moesten maar snel ons tafeltje verlaten, anders zouden we het er niet droog afbrengen. Uiteindelijk hebben we aan de bar nog ff wat gedronken en toen het droog werd, zijn we rustig naar huis gegaan.

Op tv weer gekeken naar nog niet eerder uitgezonden beelden over 9/11, deze beelden waren van mensen die op straat liepen, daar woonden, etc. ook weer indrukwekkend.

Morgen naar New Orleans ....hebben er zin an!!!!

PS. De foto’s komen er aan Vicksburg is niet zo heel snel met zijn internet.

Route 61

Vandaag weer een reisdag, nu van Memphis naar Vicksburg Mississippi. Ze hebben regen, storm en kou opgegeven maar dat hebben we niet gezien. Het was gewoon weer zonnig, dik 30 graden en goed uit te houden.

We wilden niet over de snelweg maar over route 61, ook wel de Bluesroute genoemd. Om een aantal redenen begrijp ik wel waarom het de Bluesroute wordt genoemd. Je reist door de katoenvelden, daar hebben de slaven zich vroeger uit de naad gewerkt. Om het zware werk enigszins dragelijk te maken en om in het geheim boodschappen te kunnen doorgeven zong men de hele dag door. Vandaar ook denk ik, dat alleen negers echte diepe, gevoelige blues kunnen maken. Blues is ook geen liedje schrijven, blues is a way of life. Hoe zwaarder het leven is / was, hoe beter de blues. Zoals jullie weten hebben negers het ruim 350 jaar zwaar gehad hier ( en nu nog wel) en dat merk je terug in hun melodie, teksten, etc.

Hoewel het niet de meeste kilometers waren, was het wel de zwaarste reis. Het is kilometers achter elkaar recht door, dan een flauw bochtje en weer kilometers achter elkaar recht door. En dat bijna zonder medeweggebruikers. Halverwege hadden we een korte stop gepland, in Clarksdale. Buiten werden we opgewacht door de eigenaar van het museum, bar en burgermeester. Hij was blij dat er zoveel buitenlanders naar zijn plaats toekwamen om de blues te beleven, zijn zaak was ook zo’n echte Amerikaanse kroeg waar ’s-avonds een bandje de boel kwam vermaken. Wij hebben alleen even een drankje gedaan, het delta blues museum bekeken en zijn weer in de auto gestapt, helaas ...het kan niet iedere dag raak zijn, we moeten nog ruim 300 km. Ik zag nog een leuke uitspraak van Muddy Waters. De blues heeft een kindje gekregen en ze noemen het rock ’n roll. Als je er over nadenkt klopt het wel.

S‘-avonds bij de Mexicaan gegeten, even een andere smaak dan burgers, ribs e.d. Daarna downtown in Vicksburg, het zag er prachtig uit maar er was niet veel te beleven, dus doen we het een keertje lekker rustig aan. Vroeg naar bed en morgen fris en fruitig er weer tegen aan.

Nog even wat antwoorden op gisteren gestelde vragen:

Elvis heeft in 1953 zijn eerste 2 singles opgenomen. De nieuwe studio (later Sun studio) had een actie om meer bekendheid te krijgen en om talenten aan te trekken. Iedereen mocht voor een zeer gering bedrag 2 singles opnemen, 1 take dus het moest in een keer goed. Elvis nam hier dus zijn eerste single op My hapiness. Zie you tube voor de single. Hij heeft deze single vervolgens als verlaat verjaardagscadeau aan zijn moeder gegeven.

Het talent van Elvis was Sam Philips, de eigenaar van de studio, niet ontgaan en een klein jaar later werd Elvis uitgenodigd om te kijken wat ze verder nog konden doen, toen heeft Elvis zijn eerste platencontract verdient. Hij verbond zich voor 3 jaar aan Sun Studio. Door het succes van Elvis was ook gelijk de naam van Sun studio gemaakt en dat trok weer andere grootheden aan ......

Ongeveer 1,5 jaar later heeft Sun studio het contract van Elvis voor $ 35,000.00 door verkocht aan een grotere studio (ik dacht WQA). Een schijntje van de waarde, maar daardoor kon Sun studio al zijn schulden afbetalen en andere artiesten op een goede manier promoten. Ze hebben het gered, zijn groot en bekend geworden, dus juiste beslissing geweest.

Nog meer Memphis

Alle indrukken van gisteren zijn verwerkt en dat is maar goed ook want vandaag gaan we weer nieuwe indrukken op doen. Vanochtend gaan we kijken waar Dr. Marten Luther King Jr. zijn laatste adem heeft uitgeblazen. Dat hij dit niet vrijwillig deed moge duidelijk zijn. Hij had immers net een speech gehouden waarin hij gezegd heeft dat hij net als iedereen heel oud wilde worden.

Maar goed, we zijn naar het Civil Rights Museum gegaan, je loopt door een gang en ziet alles vanaf het begin van de slavernij die uiteindelijk ruim 350 jaar heeft geduurd ...... En pas in 1888 officieel is beëindigd, tot en met het overlijden van MLK. Je ziet hoe de negers werden verscheept, hoe ze daar moesten werken en hoe de slavernij tot een einde komt. Uiteindelijk bleef het vanaf 1888 wel een tweede rangs ras. Ze laten zien hoe ze voor iedere kleine stap enorme offers hebben moeten brengen, ze hielden demonstraties, sit-ins, rechtszaken, etc, etc .... Ze waren officieel ‘gelijk’ aan blanken, maar mochten bijvoorbeeld niet op plekken komen waar blanken ook kwamen. Het bekende voorbeeld van de vrouw die in een bus niet wilde opstaan voor een blanke .... Zij werd opgepakt en veroordeeld tot het betalen van $ 10.00 boete. Daarna hebben de negers een jaar lang het openbaar vervoer geboycot. Uiteindelijk hebben ze via 5 rechterlijke procedures weten af te dwingen dat ze op alle punten gelijk behandeld en gelijke rechten hebben.

Leuk om te zien hoe dingen samenvallen. In Elvis zochten ze in de midden jaren 50 een blanke zanger met een negroïde stem en uitstraling, een echte neger zou niet geaccepteerd worden. Een jaar eerder kregen de negers pas stemrecht, en werd de eerste neger officieel ingeschreven voor een universiteit. In 1968 was MLK nog druk bezig te strijden voor gelijke rechten.

Afijn aan het einde van de rondleiding kwamen we op de plek waar MLK werd dood geschoten. De kamers waren nog precies zoals toen ingericht, het bloed was wel verwijderd en zijn lichaam hebben ze ondertussen begraven. Heel indrukwekkend allemaal weer. Zelfs nu, vandaag de dag, merk je gewoon dat negers hier ‘minder’ zijn dan blanke mensen. In de bediening, achter de vuilniswagen, etc, etc zie je alleen maar negers. Blanken zie je eigenlijk helemaal niet werken, die zullen wel op kantoor en zo werken maar dat zien we niet. De voorbeelden die bij ons het nieuws halen hoeven we in deze blog niet te herhalen. .

Overigens hebben we vandaag een regendag, het is ook maar 23/24 graden en af en toe komen er buien naar beneden ...... Hele stromen zie je in de straten naar beneden komen, de putten kunnen het niet aan. Ik hoef niet te sproeien in ieder geval.

Als laatste van ons Memphis avontuur gaan we naar de Sun-studio’s. Hier heeft Elvis zijn eerste plaatjes opgenomen. De quiz- vraag van vandaag luidt dan ook:

A) Wanneer is dat geweest

B) Hoe heet het nummer

C) Waarom deed hij het

Een waanzinnig leuke guide hadden we, hij wist allemaal leuke anekdotes te vertellen over hoe de studio tot stand is gekomen, over de eerste plaatsjes die Elvis daar heeft opgenomen, zijn eerste platencontract tekende voor 3 jaar, en hoe en waarom dat na 1,5 jaar al is overgegaan naar – ik meen- WRC. Ook had hij veel en heel oude opnamen van diverse plaatjes o.a. van Johnny Cash, BB-King, Ike & Tina Turner, Roy Orbinson, The Prisoners en Howlin Wolf. Later heeft bijvoorbeeld U2 hier nog enkele nummers opgenomen die op de Rattle & Hum CD staan. Ook hier geldt weer, de historie druipt er van af. Je staat op dezelfde plek, in dezelfde studio en met een microfoon in handen die ook Elvis in zijn handen heeft gehad (als het waar is, zie foto’s).

Ik kan hier zo een uur over schrijven, maar ja vertellen gaat sneller en ik wil ook nog wat te vertellen hebben als ik weer thuis ben :-) ik heb in ieder geval nog een cd gekocht van een jamsessie in de studio tussen Elvis Presley, Carl Perkins, Jerry Lee Lewis en Johnny Cash, ook wel, het Million dollar quartet genaamd. De heren wisten op dat moment niet dat alles wat ze zeiden en speelden werd opgenomen. Ik moet helaas wachten tot ik thuis ben om het te horen, heb hier bijna alles maar geen cd speler :-(

O ja, nog een kort vraagje. Weten jullie op welk nummer het liedje Hound Dog een reactie was??

Morgen weer een zeer regenachtige dag, maar we reizen naar onze volgende slaapplaats in Vicksburg.

Graceland

Als je ooit in Memphis bent, moet je naar Graceland. Dus togen wij vanochtend om 10.00 uur richting Graceland. Hoewel wij niet precies voor ogen hadden wat we moesten verwachten, had we toch een bepaalde spanning over ons.. Het is immers de grootste artiest aller tijden. De TomTom hadden we ingesteld op Elvis Presley blvd en een klein kwartiertje laten kwamen we daar aan. We stonden even raar te kijken want vanaf de parkeerplaats zag je veel van Elvis maar geen landgoed dat Elvis waardig was.

Wij naar binnen, kaartjes kopen en toen werd het al snel duidelijk. Graceland was aan de overkant van de weg en we werden daar behangen met I-pad en koptelefoon heen gebracht met een bus. We werden voor de deur afgezet en er werd opengedaan door ..... Iemand die er werkt. Vanaf het moment dat je binnenkomt wordt je gegrepen door de magie ... Je komt in de huiskamer, keuken, slaapkamer van pa/ma Presley en alles is nog precies in dezelfde staat als toen hij 38 jaar geleden zijn laatste adem uitblies. Hoewel het een landhuis is is het enerzijds heel simpel, en anderzijds ook wel kitcherig ingericht. Er was een tv-kamer met 3 tv’s omdat Elvis had gehoord dat de president ook 3 tv’s had, er was een pool biljart kamer met gordijnen aan de muur en plafond waar 3 mensen 6 dagen mee bezig zijn geweest om het zo te maken, etc etc.

Zo zijn we van huis naar garage naar paardenstallen gelopen. Onderweg steeds foto’s en herinneringen aan The King. Al zijn trofeeën, gouden platen, maar ook pakken die hij aan had bij optredens waren uitgestald. Op enig moment kom je bij een piano waar hij ’s-Middags zijn twee laatste songs had gemaakt. Wetende dat hij daarna daar nooit meer zou komen omdat hij met de neus omhoog het huis werd uitgebracht geef je dat een vreemd gevoel.

We hebben verder ook nog zijn wagenpark gezien, zijn vliegtuigen, filmpjes, zowel privé als de bekende en alles maakt indruk. Wat verder ook nog enorme indruk heeft gemaakt is dat hij zo begaan was met iedereen. Hij deed veel aan goede doelen, maar als je hem toevallig tegen kwam, tegen hem zei dat je een tegenvaller had gehad, dan schreef hij zo een check voor je uit. Zo heeft hij vele mensen een handje geholpen. Zijn succes kwam door de mensen, dan moest hij de mensen er ook iets voor teruggeven. Hij was inmiddels de rijkste Amerikaan dus het kon wel lijden....

We sloten af bij het graf, en dat is en blijft indrukwekkend. Wetende dat The King onder die steen ligt geeft ook weer een bepaald gevoel. Zeer indrukwekkend allemaal. Dus .... als je in de gelegenheid bent, ruim wat tijd in voor een bezoek aan Graceland. De Tour zou 1,5 / 2 uur duren maar wij hebben er uiteindelijk 4 uur over gedaan. Dat zegt genoeg denk ik. Ook hebben we zo’n 150 foto’s.

Om de indrukken te verwerken wilden we even wat gaan drinken. Hebben we een mooie trendy kroeg voor uitgezocht. Van die oude Amerikaanse bankjes, pooltafels en gokkasten maken het af. Het enige vervelende is dat de oberin misschien wel 10 keer is komen vragen of alles okay met ons is, en wij beide steeds de duim omhoog staken.

Bijgekomen van de indrukken zijn we eerst kriskras door Memphis gaan rijden om te zien wat we tegen komen. Ook wel eens leuk hoor. Het football stadion van de Memphis Tigers, een dubbeldeks goederentrein ( 2 containers op elkaar), de Mississippi en typische Amerikaanse woonwijken.

Uiteindelijk naar Beale street, het uitgaanscentrum van Memphis, het is geen grote straat, misschien 100 a 150 meter maar wel weer vele restaurants/ bars met altijd live muziek. We wilden bij BB-Kings Blues Club wat gaan drinken en dat hebben we ook gedaan. Voor de oplettende lezers .... Ja al weer BB-Kings Blues Club want die heb je zowel in Nashville als in Memphis. Nu lag de nadruk echt op de blues, wat een goede band speelde daar. We zijn er gelijk maar blijven eten en nog maar wat drinken. Moe en vol met waanzinnige indrukken togen we weer huiswaarts. We hebben tijd nodig om dit te verwerken......

Op naar Memphis Tennessee

Vandaag hebben we weer een reisdag, we gaan met pijn in ons hart weg uit Nashville. Maar we krijgen er iets moois voor terug, Memphis. Rock & roll ........ Here we come! Het is een dikke 300 km rijden over prachtige tweebaans wegen. Af en toe kijk je een paar kilometer recht vooruit en zie je een kaars rechte glooiende weg. Aan weerszijde van de weg alleen maar bos, bos en nog eens bos. Op de vluchtstrook kom je heel veel kapotte autobanden tegen maar ook zo hier een daar een kapotte Racoon of andersoortig buideldier. Hebben ze zoveel bos willen ze toch oversteken, tja dan krijg je dat.

Op de tussenstops die we hebben gemaakt was niet zoveel te beleven. Het spoorwegmuseum dat precies op de helft lag was dicht vanwege Laborday, het national park waar we als alternatief naar toe konden was net zo’n bos waar Stephen King altijd over schrijft ... Achter iedere boom zoek je iets wat er niet is ..... maar we werden wel bespied!,

Uiteindelijk om 15.00 uur in Memphis aangekomen. We liggen deze keer zo’n 20 km van downtown verwijdert maar dat boeit niet echt. Met de auto ben je er zo. Even snel wat gegeten in het HardRock café en snel even gekeken hoe het er verder uitziet. Het lijkt wel een beetje op Nashville met een straat waar alles gebeurt en in iedere zaak zo’n beetje een live band.

Het weer is trouwens prima. Vanmiddag hebben we wel het kookpunt bereikt, stoom uit de oren en een fluitend geluid maakten we, we hebben nl. de 100 graden F. gehaald en dat komt neer op zo’n 38 a 39 graden Celsius. Overdag is het altijd zonnig en warm. Tegen 5 uur komen er wat wolken en heel soms even een buitje/bui. Om 7 uur is het weer mooi, droog en wat minder warm. Gek genoeg is de warmte heel goed uit te houden. Waarschijnlijk is de luchtvochtigheid hier niet ze gek hoog. ’S-Nachts is het ca. 20 – 22 graden.

Morgen met de Blue Suede Shoes naar Graceland om de Hound Dog uit te laten en bakkie thee te drinken met Priscilla, want zij is Lonesome Tonight. Voor als jullie niet weten ... Elvis is de bestverkochte soloartiesten aller tijden met met dan 500 miljoen platen, tijdens zijn leven. Na zijn overlijden kwamen er nog een slordige 1,1 miljard bij!!! Soms kan het dus lonen om te overlijden, maar ja ... wat heb je er aan!!

Country in Nashville

Nashville, de stad van de countrymuziek en de Nashville sound. Dus gaan we een dagje op ontdekkingsreis, de roots van de country ontdekken. Om 07.30 uur de wekker (heerlijk dat relaxe gedoe ’s-ochtends), even ontbijten .... Ehhh ja, dat valt even tegen. Geen ontbijttafel of iets, er staat een kan met koffie, een doos met gedroogde muffins, wat brood zonder boter en beleg en daar moet je het mee doen .....

Dus voor we op pad gaan eerst maar even iets zoeken om te eten, we komen uit bij Starbucks, niet onze favoriet maar in tijden van nood smaakt alles beter dan bij ons in het hotel. Daarna dus echt op pad. Eerst naar een shopping mall, deze is groot, groot dat wil je niet weten. We hebben een halfuur de ene kant op gelopen, en daarna een halfuur terug. Het is dus misschien wel een kilometer lang. Oberhausen is er niets bij.Maar ja we komen niet om te shoppen maar wilden het wel ff gezien hebben.

Nu dus op naar Nashville. We beginnen in het country music hall of fame, een museum van alle grootheden op gebied van country muziek. Er zijn waanzinnig veel gitaren, kledingstukken, weetjes, etc etc van alle grootheden. De meesten kennen we niet, nooit van gehoord zelfs maar zo af en toe kom je dingen, filmpjes, weetjes van bekenden, e.d. tegen. Bekenden zijn in dat geval, Johnny Cash, Dolly Pardon, George Jones, maar ook Lynyrd Skynyrd, Bob Dylan e.d. Erg leuk om dit te zien en horen, na ff uitrusten met een drankje naar downtown om daar het gevoel te beleven.

In werkelijk iedere kroeg, en dat zijn er veel hier, speelt een live band. Meestal een aantal echte Amerikanen met zo’n cowboy hoed op die iets lopen te snauwen als: I’me riding on my horse ....allemaal van die cowboy bloesjes en laarzen .... Je ligt echt in een deuk als je dit al ziet. Je verstaat er ook helemaal niets van. We zijn bij een paar bandjes gaan kijken en ff drankje genomen. Uiteindelijk zijn we in BB-king’s blues bar wat gaan eten. Uiteraard met live muziek.

O ja, in de tussentijd hebben we vernomen dat het Nederlands elftal geweldig zijn best heeft gedaan om niet naar Frankrijk te hoeven gaan. En wij hebben hier iedereen gevraagd om ons bij te staan en wat Oranjes aan te trekken .... Zie foto’s.....

Het eten was heerlijk, de muziek heel erg goed en wat een mooie zaak. Eigenlijk heel eenvoudig maar dat maakt wel de sfeer en die was goed. Wij hadden niet gereserveerd en hadden eigenlijk mazzel dat we zomaar konden aanschuiven. Dat bracht wel met zich mee dat ze na 1,5 uur de rekening komen brengen zonder dat je er om hebt gevraagd. Eigenlijk zeggen ze ... Opzouten nu, er staan anderen te wachten op jouw plek. We hadden er de hele avond wel willen zitten maar zo werkt dat blijkbaar niet hier.

De avond hebben we afgesloten in een rooftop bar met uitzicht over de stad. Je hebt er velen van en ja ook hier staat weer een band te spelen. Iedereen zingt mee, ze betalen $ 20.00 voor een verzoeknummer en wij lachen ons rot.

Wat wij vandaag geleerd hebben is dat country muziek gemaakt wordt met je gevoel, oké er zijn akkoorden, ritmes, songteksten maar de echte country komt vanuit het hart! Morgen op weg naar Memphis, naar de king of rock & roll.

Op naar Nashville

Vandaag dus naar Nashville Tennessee. Om 7.00 uur opgestaan en om 09.15 uur in de auto. We moeten zo’n 250 Miles rijden dus gas op die lolly. Eerst maar ff tanken ... Maar ja bij de Shell pomp aangekomen ziet het er allemaal zo raar uit dat ik besluit om nog maar ff te rijden en onderweg een tankstation te pakken.

Na ruim een uur even de benen strekken en dan toch maar tanken. Tja hoe werkt dat nou precies. In woorden heel makkelijk maar de praktijk blijkt anders. Ten eerste moet je met een creditcard betalen anders begin je al helemaal niets. Je stopt je card er in en er worden allerlei vragen gesteld. Maar wat is nou mijn zip-code??Alle codes geprobeerd maar pomp werkt niet. Dus maar even naar binnen om het e.e.a. te vragen. Blijkt dat buitenlanders geen zip-code hebben. Maar ja, dan de volgende vragen ..... hoeveel gallon wil je tanken?? Tja hoeveel liter gaat er in een gallon.Toen ik doe maar 20 zei keek ze me raar aan ... Oké dan maar voor $ 30.00. Bleek nog veel te veel te zijn want een gallon blijkt 3,78 liter te zijn en een liter kost omgerekend nog geen € 0,50. Vandaar dus dat iedereen in zo’n grote benzine slurpende bak rijdt. Het kost geen drol hier ......

Volgetankt weer verder, we hadden voor onderweg een watervalletje uitgezocht om te gaan bekijken. Zag er op de plaatjes mooi uit. Hoe het er in het echt zag gaan jullie niet horen. Toen wij daar aankwamen stond er een rij van ca. 200 meter om binnen te komen..... daar beginnen wij niet aan dus wij kunnen alleen maar zeggen dat de Ruby Falls heel mooi zijn vanaf de plaatjes. 200 meter!!! Maar wel een bluesband die live stond te spelen voor de rij. Die hebben we nog ff meegepikt.

Tussen de middag ff wat eten, je hebt dan de keuze uit Mac Donalds, Wendy’s, en nog 8 fastfoodketens, dus maar een hamburgertent gescoord. Na 3 dagen gaat dat al aardig de neus uitkomen.....

Uiteindelijk waren we om 15.00 s-middags in Nashville, even liggen en dan naar de stad. Even speuren wat er allemaal te doen is. Nou we kwamen in een gekkenhuis terecht ..... Een kruising tussen Koningsdag en 1 mei (dag van de arbeid). Want het is Laborday weekend.

Ten eerste speelde de Tennessee Falcons een thuiswedstrijd, dat ligt op 200 meter van de stad, daarnaast liepen er verschrikkelijk veel mensen op straat, heel veel bandjes die binnen en buiten optreden, heel veel dronken mensen op straat, heel veel rijen om ergens binnen te komen (bb-king bar; restaurants, etc). Uiteindeljk hebben we een snelle slice pizza op en hebben we in een museum van een of andere country zanger naar een optreden zitten luisteren met een drankje er bij ..... Het was werkelijk een hele aparte ervaring. We hebben samen echt een uur met ons mond open zitten kijken wat er allemaal om ons heen gebeurde.

Oh ja ..... Hahahah .... Terwijl we ergens langs liepen liet zo’n mime figuur Sylvia toch schrikken met zo’n uitrol fluitje of zo, ze zat bijna ineens op een rooftop bar..hahaha!!

We weten nu wat me morgen gaan doen...dus oogjes dicht en snaveltje toe!! Ja jij ook binkey!

Outside Atlanta

Om 07.30 uur de wekker, lekker uitgeslapen. De wc houdt alles binnen dus daarover vandaag geen zorgen. Eerst even ontbijten en dan op weg naar de Red Top Mountains. Dit is een nationaal park, zo’n beetje 40 km buiten Atlanta. Het grootste gedeelte van de reis gaat over 6-baans wegen!! Aan alle kanten word je voorbij geschoten, links door vrachtwagens, rechts door energieslurpende Dodges etc. Je mag hier gewoon inhalen zolang je maar op je eigen baan blijft. Eigenlijk wel een goed systeem, moeten ze in Nederland ook maar eens gaan invoeren. Wie schrijft Rutte een brief?

Bij aankomst ziet het er prachtig uit, glooiend groene bossen, omringd door een prachtig meer. Even een rondje lopen om de boel te verkennen maar na zo’n 100 meter loop je in het bos en langs de kant van het meer. Als je stil bent hoor je helemaal niets..tenminste op de krekels en de vogels na .Wat een rust en wat is het mooi hier. Even op een bankje gezeten genieten van de rust.... en ineens een klap op het water. Het was een vis maar wat voor een ... geen idee. We hebben hem nog een paar keer gehoord maar niet gezien .Misschien een opdrachtgever voor John en Simon om hier eens te gaan vissen. Ook een mooie plek voor het mannen weekend trouwens.

Het was een prachtige omgeving voor een nieuwe episode van Twin Peeks of voor een nieuwe horrorfilm, zo een waarbij er tien jongeren heen gaan en er maar 1 of 2 levend terug komen.Dat gevoel wordt plots versterkt toen we ineens iets hoorden ritselen achter ons ..... pfffff het is maar een eekhoorn, hij keek ons net zo aan als wij hem .... verschrikt, geschrokken en niet van plan weg te gaan... hahaha.

Na een uurtje rondgelopen te hebben maar weer terug naar de koelkast (auto). Die Toyota rijdt overigens heerlijk en heeft airco, is een automaat, zit hoog, heeft veel ruimte, op de radio heerlijke muziek (> 100 zenders), heeft power en nog veel meer .... ik lijk wel zo’n autoverkoper ineens ..... je kunt hem eigenlijk niet laten staan.

’S-Middags na een file van een halfuur, weer terug naar Atlanta. We moeten immers nog ff kijken naar de plek waar Marten Luther King jr. is geboren. Zijn kerk staat er nog en er is een visitors centrum gemaakt. Heel indrukwekkend allemaal, wat een spreker is / was die man trouwens, we hebben een aantal filmpjes bekeken en Wilders, Rutte en andere openbare sprekers kunnen er nog wat van leren.

Hoe simpel, overtuigend en krachtig hij overkwam.Hij heeft met recht de Nobelprijs gewonnen. Met de kennis van nu kon je ook er op wachten dat hij werd neergeknald.Waarvan akte in 1969. Klaar met zijn toespraak waarin hij meerdere malen aangaf niet bang te zijn voor de dood..... Hij wist niet hoe dicht hij al voor de deur stond...... I had a dream .....

Daarna wilden we even biertje drinken in Rooftop café (30 hoog) met uitzicht over de stad maar helaas was het café dicht.Dat is al de 2e keer dat we voor dichte deur stonden. Deze keer vanwege Dragon.con ..... een festival voor gekken ..... Allemaal flink uitgedoste mensen in de meest vreemde outfits (zie foto) die vanwege Laborday de hele stad bezetten.Het is echt nog vreemder dan carnaval. Ze houden het in verschillende steden, deze keer een weekend lang in Atlanta.

Dan maar wat gaan eten in een Mexicaans restaurant wat stond aangeschreven. Ook weer een vreemde gewaarwording. We komen aan en er staan zo’n beetje 50 man te wachten om naar binnen te gaan, wij dus als 51 en 52ste. Wat blijkt nou .... je staat buiten te wachten, in de rij moet je de menukaart doornemen en als je aan de beurt ben bestel je. Daarna zoek je een plaatsje en als je dat gevonden hebt staat binnen 1 minuut het eten op tafel. Na een kwartier tot een halfuur ben je weer weg .... afhankelijk van hoeveel je hebt besteld. Natafelen kennen ze daar niet ,doggybags wel, maar daar doen wij niet aan. Het verklaart wel het overgewicht van de gemiddelde Amerikaan .... Wij zijn echt slank hier,het eten was trouwens voortreffelijk en heerlijk.

Morgen op weg naar Nashville Tenessee.