Rondreis Mexico-Guatemala-Belize

De reispapieren zijn binnen, de stoelen voor heen en terug reis zijn gereserveerd.

Hebben nu een plek lekker voor ons tweeën (i.p.v. 4 personen naast elkaar),is toch wel erg lekker voor een vlucht van ruim 13 uur.
Wout is met zijn laatste uurtjes op zijn werk bezig.
Volgende week nog even wat laatste dingen regelen zodat we 6 september vroeg in de ochtend fris en fruitig aan onze reis naar Mexico kunnen beginnen.
We hopen dat jullie weer met plezier onze reisblog volgen en af en toe ook een reactie plaatsen.
Wout doet weer de verhalen en ik hou me weer bezig met de foto's. ( ik zal voor ons vertrek nog even een link plaatsen waar ze te zien zijn)

Tot lees!!!

Liefs,
Wout ♥ Sylvia

Rondreis Cuba 2013

31 augustus 2013

De dag van vertrek

Eindelijk is het dan zover….de dag van vertrek naar Cuba. Om 09.51 uur nemen we de trein naar Rotterdam en van daar uit stappen we over op de trein naar Schiphol. Om 10.15 uur zijn we op Schiphol, precies 3 uur voor take off. Eerst maar even een sigaretje voordat we gaan inchecken….. dat bleek al snel een foute beslissing want na dat ene sigaretje staan we ongeveer 1,5 uur in de rij om in te checken…

Dat betekent dus dat we in een half uur koffie moeten drinken, nog een sigaretje moeten doen, onze belastingvrije inkopen moeten doen, ‘ff’ plassen en naar onze gate moeten lopen…. En dat alleen al is zo’n kleine 20 minuten lopen. Stress dus voordat we opvliegen …. Je zou er opvliegers van krijgen.

Met een kleine 10 minuten vertraging komen we aan bij onze gate, valt dus best wel mee eigenlijk. De rest ging voorspoedig, we zijn op tijd de lucht in gegaan en 10 uur en 7 minuten later landen we in Valedero. / Cuba. We hebben niks geen turbulentie of andere rariteiten meegemaakt zodat ik met een gerust hart mijn ogen dicht kon doen. Niet dat ik geslapen heb, maar het gaat om het idee. Uit het vliegtuig ging het snel, de koffers waren er zeer snel, de douane werkte mee dus snel op zoek naar de reisleider en ons reisgezelschap.

We zijn met 28 personen, gemiddelde leeftijd geschat op 31,2. De snelle blik leert ons dat wij zo’n beetje de nestor en nestorin van de groep zullen zijn…. Dat is wel eens anders geweest maar ik heb het liever zo dan andersom…. Al met al is de 1^e indruk van de groep positief, we maken ons op voor de laatste twee uur van onze reis, een busrit naar Havanna. Het is inmiddels 18.15 uur plaatselijke tijd en het is al zo goed als donker… het tijdsverschil met Nederland is 6 uur, dus jullie gaan inmiddels op je linker of rechter oor liggen (de mensen die op hun rug liggen zijn op hun achterhoofd gevallen).

In de bus ging net als buiten bij iedereen het licht heel snel uit en iedereen was het reizen zat en was moe….. Uiteindelijk zijn we om 21.30 uur bij het 1^e hotel, even een cuba libre als welkomstdrankje en dan snel naar bed …. Morgen begint het echt!

1 september

Een eerste verkenning van “La Habana”

De 1^e dag hebben we wekker gezet om 06.30 uur, we waren allebei echter al veel eerder wakker. Waarschijnlijk de jet-lag die gelijk genadeloos toeslaat. Eerst maar eens lekker douchen voordat we ons naar de ontbijtzaal begeven. Het ontbijt is eenvoudig maar functioneel, het vult! We moeten wel ff wennen aan de smaken hier … de kaas smaakt zuur, de cappuccino smaakt naar chocomel en het brood is zo droog als de muts van oma (sorry oma!). Veder niets nieuws onder de zon.

Om 09.15 uur verzamelen we bij de bus. Zoals te doen gebruikelijk is er één iemand te laat, onze gids Jezus (een aardige en grappige Cubaan die Nederlands spreekt na 2 maanden coersoes) laat weten dat degene die te laat komt iedereen moet trakteren op een fles rum … het nationale product van Cuba … maar daarover later meer, veel meer J. Daar hou ik nou van … een kerel met ballen!

De rum wordt hier gezien als vitamine, de belangrijkste vitamine van het land. Even later begrijpen we ook waarom Jezus zo veel over rum sprak, we gaan als eerste naar een rum museum … We krijgen te horen dat Bacardi van origine Cubaans is maar dat meneer Bacardi op enig moment is geëmigreerd naar Florida. Vandaar dat de traditie is overgestapt naar de Havana Club rum….. smaakt ook prima J. De historie gaat meer dan 300 jaar terug en begon met slaven uit Afrika …. Die werden ingezet op de rum plantages … ehhhh rietplantages. Kijk als je daar slaven voor gebruikt begrijp ik het nog enigszins …. Aan het einde van de rondleiding in het museum krijgen we allemaal 1 glaasje rum om te proeven. Omdat er altijd een hoop mensen zijn die om 10.00 uur ’s-ochtends geen rum drinken offer ik me –samen met een paar anderen- wel weer op, je kunt het museum toch niet met rum laten zitten. Trouwens, in Nederland is het al 16.00 uur dus dan mag je best een glaasje drinken…. Volgens Jezus heeft het drinken van rum vooral een preventieve werking en is het goede voor de sex …. Al hoewel ik twijfel aan die redenatie ben ik niet te beroerd zo iets uit te proberen. Al met al had ik om 10.15 uur 6 of 7 glaasjes rum op en was het nog lang gezellig in de bus ….

Daarna gingen we een stadswandeling maken, Heel veel oude gebouwen, slechte wegen en dat soort zaken. Ze lopen echt wel een paar jaar achter hier …… Na een goede wandeling is het lekker lunchen, in de prijs van het eten is de prijs van 1 mojito inbegrepen …...

Het is niet druk op de wegen hier, er zijn ca. 60.000 old timers op de weg. Dit zijn meestal privé taxi’s. Daarnaast heb je veel auto’s die van de overheid zijn, deze zijn te herkennen aan een blauw nummerbord. Privé auto’s hebben een wit nummerbord en de old timers hebben een andere kleur. Wat jullie met deze wetenschap moeten weet ik niet maar je wilt toch iets overhouden aan zo’n reis.

Op zo’n eerste dag krijg je trouwens heel erg veel informatie naar je hoofd die ik verspreid over de dagen met jullie zal delen. Voor nu een kleine greep:

- Cuba is geen eiland, het is onderdeel van een archipel. Ofwel onderdeel van een eilandengroep bestaande uit ca. 1.500 eilandjes, die allemaal tot de republiek Cuba behoren.

- De oudste rum die ze hebben is wel 100 jaar oud, 1 fles met die oude rum kost wel zo’n EUR 1.500

- In La Habana, Washington en Buenos Aires hebben ze een Capitool gebouwd …. De hoogste staat in Havanna, deze hier is 93,5 meter en dat is 0,5 meter hoger dan in Washington.

- Cuba is ongeveer 1.500 km lang en maximaal 130 km breed. Daarmee is het ongeveer 5 keer zo groot als Nederland en het heeft slechts 11 miljoen inwoners.

- We zitten nu in de regentijd. Dat betekent iedere middag rondom 16.oo uur een vreselijke onweersbui, onweer en wind die soms kan uitdraaien op een tropische storm / orkaan. Via The weather Channel hebben we inmiddels gezien dat er een orkaan op komst is en dat de kans 50% is dat deze over Cuba komt …..

Maar goed, even terug naar de orde van de dag …. Wat hebben we allemaal nog meer gedaan. We zijn naar de grootste begraafplaats van de wereld geweest. Er liggen zo’n 2,2 miljoen mensen begraven. De Cubanen hebben het niet over een begraafplaats maar over een hotel. Niet zo maar een hotel maar het beste hotel van de wereld … er is immers nog nooit iemand ontevreden weg gegaan ….. rare jongens die Cubanen. Op het terrein zelf heb je overigens een vierbaans weg en een vierbaans rotonde…. Bizar eigenlijk.

Nu gaan we een hapje eten en dan morgen om 06.00 uur er weer uit. Ook weer een dag die bol zal staan van de feiten, weetjes uitzichten en indrukken en om deze goed aan jullie over te brengen moet ik scherp zijn. Ik zal de dag dan ook afsluiten met een baco en een mojito. Dat is goed voor je, zeggen de Cubanen!

Welterusten …..

2 september

Nog een dagje Havana

Deze ochtend wederom om 06.00 uur de wekker omdat we om 08.00 uur in de bus worden verwacht. We gaan vanuit Havana naar een dorpje in de omgeving om te bekijken hoe ze de echte Cubaanse sigaar maken. We mogen daar geen foto’s maken en niet filmen. Waarom dat niet mag weten we nu nog niet. Volgens ons is het gewoon toeristje pesten … aan de andere kant, ik kan je vertellen dat het niets bijzonders is, vier man/vrouw op een rij die verschillende gedroogde tabaksbladeren in elkaar zitten te rollen. Een hele leuke, uitdagende en enerverende baan. Als je een goede draaier bent kan je je opwerken tot controleur, dan mag je kijken of anderen een goede sigaar in elkaar hebben gedraaid. De mensen die daar werken worden trouwens niet bij naam genoemd, iedere draaier is een nummer ….. Wij hebben geconstateerd dat draaier 98 kleine sigaartjes aan het draaien was en draaier 34 draaide de kantjes er af. Wij hebben het doorgegeven aan de plaatselijke autoriteiten ….

Werkelijk alles wordt bijgehouden, hoeveel sigaren je draait, welke dikte en welke lengte. Alles wordt minutieus bijgehouden. Ik vraag me werkelijk af of er nog mensen zijn die de lijsten op de één of andere manier gebruiken…. Dat bureaucratische is trouwens overal, de buschauffeur moet precies opschrijven hoe laat hij ergens weg gaat, hoe laat hij op de plaats van bestemming komt en hoe vaak en waar hij gestopt is. Daarnaast wordt ook alle via GPS bijgehouden. Een paar kilometer omrijden kan hem al in de problemen brengen omdat dat niet op het programma stond en niet van te voren was aangekondigd. Ja ja, Fidel en zijn broer Raoul hebben de touwtjes nog strak in handen…..

’s-Avonds hebben we ons laten rondrijden in zo’n oude oldtimer …… het lijkt eerlijk gezegd meer dan het in werkelijkheid is …. Wij zaten in een Chevrolet uit 1953 maar er zat een Nissan motor in en Toyota remmen ….. het chassis zat vol met gaten …. We kregen natte voeten en een nat T-shirt …. Maar het was wel een bijzondere ervaring ……. Hierna zijn we terug gegaan naar het hotel, even lekker gegeten en daarna vroeg naar bed en gelijk slapen ……

NB: Iedere dag tussen 16.00 uur en 17.00 uur begint het enorm te regenen, heeft te maken met het orkaanseizoen. Het water is te warm geworden, het stijgt op, komt in aanraking met de koude lucht daarboven en het onweer is ontstaan…… Om een uur op 19.00 uur is het weer droog …..

Nog even wat wetenswaardigheden, het is immers de bedoeling dat zowel wij als jullie hier iets van opsteken …..

- De scholen en de medische verzorging zijn gratis

- Vervoer heeft een aparte regeling, er zijn niet overal bussen, treinen en trams maar ….. er zijn door het hele land bepaalde opstapplaatsen neergezet, vergelijkbaar met onze carpoolplaatsen. Overheidsauto’s (die met een blauw nummerbord) zijn verplicht daar langs te rijden en om mensen op te pikken en mee te nemen. Het is niet toegestaan om met een lege stoel van A naar B te rijden als er mensen dezelfde richting op willen. Dit wordt allemaal weer gecontroleerd aan de hand van lijsten die zowel de chauffeur als de carpooler moeten bijhouden…. Als wordt geconstateerd dat je niet langs zo’n carpoolplaats bent gereden en niemand hebt meegenomen terwijl er wel iemand stond te wachten heb je een probleem. Je moet je dan verantwoorden bij de Criminal Polizei. Als je geen goed verhaal hebt kan je je rijbewijs of je baan kwijt raken….

3 september

Onderweg naar Cienfuegos

In de ochtend zijn we naar een krokodillenfarm geweest, kijken hoe een krokodillen ei volgroeid tot een 80-jarige krokodil van bijna 4 meter. Bij de krokodillen van 2 tot 3 jaar heeft Sylvia haar angsten overboord gegooid, er één opgepakt en in haar nek gelegd om als ware Crocodile Dundee zo’n 4-voeter met staart te temmen voor de foto. Dat beest was zo van slag dat hij onrustig werd bij de volgende die hem in zijn nek legde (een Belg) … bij de Belg sloeg het beest wild om zich heen en de Belg slaakte doodsangsten uit ….. tja … als je eenmaal bij Sylvia in haar nek hebt gelegen wil je niets anders meer …. zeker geen Belg.

Daarna onderweg naar de grote jongens die vrij mochten rondzwemmen in een meertje. Die hebben we nog mogen voeren ……. We wilden eerst een loslopende hond over het hek gooien, maar dat vinden de Cubanen geen goed idee, dan maar een stuk geprepareerde koe …. Typisch zo’n toeristen uitje waar je eigenlijk niet op zit te wachten ….

Snel de bus maar weer in om naar de varkensbaai te rijden om lekker aan de Caribische Zee te relaxen. De varkensbaai werd door de Amerikanen gebruikt om Cuba in te lijven, Amerikaanse mariniers zijn daar geland maar vanwege miscommunicatie is het mis gegaan (het is niet voor niets miscommunicatie, het zou raar zijn als het na miscommunicatie juist wel goed zou gaan) de Cubanen versloegen uiteindelijk de Amerikanen en de inval was mislukt. Dit was aan het begin van de koude oorlog, maar daarover later meer. Wij hebben er gewoon lekker gegeten, gedronken en gezwommen …… 10 cucs (ca. EUR 8,-) voor alles (onbeperkt eten, cuba libre of frisdrank). Ik aan de Cuba Libre en Sylvia aan het water ……

Net op tijd, vlak voordat we door de tropische zon zouden verbranden gingen we weer weg naar ons hotel. Lekker even een mojito voor het eten en nu weer toch zijn … na het eten nog maar één, twee of meer …… Een mojito kost gemiddeld 3 CUC (EUR 2,40) daar laat je ze toch niet voor staan ……

Oproep aan alle BACO drinkers ……. Het is een paradijs hier ………. Ga er naar toe en blijf er zo lang mogelijk ……………..

De cuc’s (het wettelijke betaalmiddel voor toeristen) is een verhaal apart …… het is verboden ze uit te voeren en in het buitenland zijn ze ook niets waard. De meeste landen volgen de handelsblokkade van USA en wisselen dus geen Cubaans geld voor in ons geval euris …. De Cubanen zelf betalen met peso’s ……. Ze zeggen dat zij dezelfde prijzen betalen als wij, maar wij hebben geconstateerd dat dat echt niet zo is …. Grrrr …… Fideltje Fideltje toch….

4 september

Op naar de bergen

Deze vakantie worden we gespaard met heel vroeg opstaan ….. gemiddeld mogen we tot 06.00 uur a 06.30 uur uitslapen. Vandaag gaan we via Trinidad naar Topes de Collantes (800m). In Trinidad maken we een stadswandeling ….. wat een oude stad is dat zeg ……. Zelfs een paard met wagen komt hier niet over de wegen ……., keien en gaten in de weg van heb ik jou daar …. Het lijkt wel 1.300 voor Christus. Dat we onze enkels niet hebben gebroken is al een wonder op zich (zou het 8-ste wereldwonder zijn). Het is hier ook bloed verziekend heet, 36 graden, geen wind en de zon vol op de kale klets. Het is indrukwekkend om te zien hoe de mensen hier leven …. In hun typische gele, groene of blauwe koloniale huizen staat eigenlijk niets …. behalve een stoel/bank … bed en …. TV. Mobieltjes / internet etc. kennen ze hier gewoon niet. Overigens zijn we ook een huis tegengekomen waar de auto gewoon in de woonkamer stond ….. wat daar precies de bedoeling van is …. Geen idee. Tijdens de wandeling zijn we ook zo’n typisch Cubaans bandje tegen gekomen die op een plein muziek maakt ….. heerlijk en zeer aandoenlijk om te zien. 5 Cubanen met een gemiddelde leeftijd van zo’n 73 jaar staan met instrumenten waarvan ik geen idee heb hoe je zou moeten noemen op straat te spelen, goed, goed ….. ongelofelijk. Met een 7 jaar oude rum is het goed toeven hier ….. De straten zijn overigens bijna zo goed als leeg ….. bijna geen auto’s, alleen oude lada’s uit de zestiger jaren, Chevrolets, Buicks of Plymouths uit de vijftiger jaren …. het meest geziene voertuig is echter een paard met wagen.

5 september

De Rambo tour

Vandaag gaan we met een voormalige Russische legertruck op pad …… we gaan de Rambo tour doen. Russisch moet je ook hier weer ruim zien, het is een 6x6 Wd Russische legertruck met stalen stoelen en chassis, een Canadese cabine, Chinese motor en Cubaanse chauffeur. Na een massage zonder happy end in de truck (je wordt werkelijk alle kanten op geslingerd en van vering hebben die trucks nog nooit gehoord) worden we aan de top van een berg afgezet. Vervolgens moeten we zelf naar beneden lopen waar de truck ons weer zal oppikken ….. wat een prachtige tocht was dit …….dwars door de bergen, bossen en gedeeltelijk door een rivier. Door de rivier was best zwaar … soms is het 50 cm diep en soms 5 cm, verderop is het ineens 7 meter diep…. Soms moet je lopend, soms glijdend, soms springend en soms duikend naar beneden tussen rotsen, stenen en ander riviermateriaal. Onze op leeftijd zijnde lichamen hadden het best moeilijk maar we hebben ons gered tussen het jonge grut …. We werden na afloop tot het Rambo koppel uitgeroepen J. Uiteindelijk zijn we in een mooie lagune uitgekomen waar we nog even konden zwemmen alvorens we het laatste deel van de tocht, zo’n 2 km bospad, zouden voltooien.

Met veel verdriet moet ik jullie mededelen dat ik tijdens deze tocht mijn zeer gewaardeerde smiley petje ben kwijtgeraakt, tijdens een spectaculaire sprong ging hij af en zonk bijna onmiddellijk. We hebben met 20 man gezocht maar hem niet meer teruggevonden …… Ik ga als we terug zijn in Nederland, een oproep doen bij het programma “Vermist” ….. In diepe rouw hebben wij de dag afgesloten ….. Sylvia probeerde te slapen (maar de enorme onweersklappen voorkwamen dat) en Wout was de blog aan het bijwerken……. Moe, voldaan maar zeer verdrietig maken wij ons klaar voor het avondmaal. Daarna zullen wij tijdens de avondmis het smiley petje herdenken ……

Amen!

6 september

Che Guevara

Deze dag staat in het teken van de revolutie. We gaan van Topes de Collantes via Sancti Spiritus naar Santa Clara. In de ochtend maken we een stop in Sancti Spiritus …… ik denk natuurlijk dat hier de spiritus is uitgevonden maar dat bleek een kleine misvatting te zijn …. Het is een vaak vergeten stadje uit de Spaans/koloniale periode. Het stadje ademt een echte koloniale sfeer uit met zijn kleurrijke gevels en hekwerken van smeedijzer. Tijdens onze stadstour ademen wij bijna niet meer …. Het is er weer zeer warm, zweet in de bilnaad en binnen no time een lekke koppakking. Ook hier weer een typische Cubaanse sfeer ….. relaxed en gemoedelijk, je wordt weliswaar regelmatig aangesproken om bijvoorbeeld sigaren te kopen maar het is nooit vervelend. Wel iets anders dan bijvoorbeeld Gambia. Je kunt wel zeggen dat de gemiddelde Cubaan gewoon heel erg aardig en behulpzaam is.

In de middag gaan we de revolutie herbeleven … althans we komen op wat historische plekken. Allereerst de geschiedenis in een notendop. In de jaren ´50 is generaal Batista aan de macht, er is sprake van een dictatuur en het gaat niet goed in Cuba …. Een perfecte sfeer voor een revolutie zou je zeggen. Fidel is een jurist die al eerder een mislukte staatsgreep heeft gepleegd …. Vanuit Mexico ging hij bijvoorbeeld in een bootje met 82 man naar Cuba, iemand had echter gelekt en het leger stond hem op te wachten …… niet echt een slimme actie dus. Hij werd opgepakt en kreeg 15 jaar gevangenis aan zijn broek, na 2 jaar werd er gratie verleend en kon hij zijn plannen alsnog uitvoeren. Fidel´s broer Raoul kende Che en met zijn drieën hebben zijn plannen gesmeed om het nogmaals te proberen. Che heeft in Santa Clara een trein laten ontsporen waardoor de rebellen de staatsgreep konden uitvoeren, ditmaal met succes. Fidel kwam aan de macht en zijn broer Raoul en Che kregen belangrijke posities in de regering. Wij hebben de trein gezien en zijn en de wagons geweest waar ze foto´s, hangmatten en andere attributen hebben uitgestald die aan de revolutie herinneren ….. momenteel zouden ze met die middelen niet eens een muis uit een hol jagen maar destijds bleek dat voldoende te zijn.

Affijn, wij hebben ´s-middags het revolutiemuseum, het revolutieplein en het mausoleum van Che bezocht. Hoewel Che in Bolivia is geëxecuteerd zeggen ze dat ze later het lichaam hebben overgebracht. We gaan er dan ook maar van uit dat de restanten er ook daadwerkelijk liggen anders zijn we weer genaaid …… ze kunnen ons immers van alles wijs maken …. We moeten ze maar op hun bruine ogen geloven. Che was in de ogen van de Cubanen een held, hij was immers de ‘geestelijk vader’ van de revolutie. Hij voelde zich echter niet op zijn plek in de regering ….. de ideeën van Fidel en Che liepen uit elkaar ……. Che de vrijheidsstrijder die zich inzet voor vrijheid en gerechtigheid en Fidel die een land wil opbouwen. Op enig moment heeft Che Cuba goodbye gezegd en heeft zijn eigen plan getrokken. Che schreef een afscheidsbrief aan het Cubaanse volk ….. wij hebben die brief voorgedragen gekregen en ik moet zeggen …. Ik mag Che wel …. Jammer dat hij er niet meer is anders hadden we samen wellicht een Cuba Libre kunnen drinken.

Weer een hoop wijzer gaan we op zoek naar ons hotel in Santa Clara, ff tijd voor een eerlijke mojito, wat lekkere rijst met zwarte bonen en dan weer naar bedje toe.

7 september

Op naar Varadero

Dit is de laatste dag met de hele groep. Er gaat iemand naar huis, er gaan een aantal stelletjes naar een ander hotel en de meesten gaan naar het zelfde hotel als wij, Palma Real. Maar voordat we daar zijn eerst nog even een stadswandeling maken in Santa Clara …. Is wel leuk hoor maar weer zo verschrikkelijk warm….

Omdat het zaterdag is waren er allerlei activiteiten in de stad ….. kinderen deden spelletjes (simultaan schaken, hardlopen e.d.). Met een spelletje touwtrekken heb ik nog even mee gedaan …… uiteraard won het team waar ik in zat en ik was gelijk hun grote vriend….. ben ik nou zo sterk of zijn zij zo zwak ….hahah …..

Leeg gezweten kwamen we weer terug in de bus, nu ff 3 tot 3,5 ùur rijden en we zijn op onze eindbestemming. Lekker luieren, zwemmen, lekker eten, drinken en alles wat bij een heerlijke vakantie hoort.

Om 14.00 uur kwamen we bij het hotel maar mochten pas om 16.00 uur inchecken. Wel kregen we zo’n roze polsbandje zodat we wel de bar mochten leegdrinken. Daar kwam echter de 1^e domper ……. Ze hebben in de Mojito bar geen Mojito ……. Aarrgggggghhhhh. Dan maar even een biertje. Om 16.00 uur de kamers in en ja hoor vanuit onze kamer konden we zo het zwembad in lopen. Dat ziet er allemaal goed uit …… maaarrrrrrrrrrr. Heel langzaam beginnen er ook twijfels te komen ….. de kamers zijn niet schoon, schimmel op de muren, plafonds, vieze bedden en kapotte handdoeken. Maar ja …..we zijn in Cuba dus je moet niet te veel verwachten. Ff lekker douchen en dan ’s-Avonds maar ff lekker eten. Hmmmm een pizzeria waar je zowat stenen pizza’s voorgeschoteld krijgt, van de andere reisgenoten kregen we ook vele klachten te horen. Het water in het zwembad is vies, het personeel snauwt je af, geen bier aan de bar, etc etc etc.

Uiteindelijk heeft dit geresulteerd in een belletje naar de plaatselijke afgezand van Arke / Holland International. Eerst belde Ricardo (us MVV-menneke) en later belde ik namens de rest van de groep. Doel was om daar de volgende dag weg te gaan en een betere accommodatie te verkrijgen. Bij iedereen was het heerlijke vakantiegevoel dat in de 1^e week was opgebouwd in één klap verdwenen en wilde iedereen het liefst de volgende dag naar huis. Dat is geen goed teken natuurlijk …. Dus we moesten in actie komen….. Voor dit moment hebben we afgesproken dat de reisleiding alternatieven gaat zoeken en die de volgende dag met ons zal delen. Met dat vooruitzicht gingen we uiteindelijk maar slapen.

8 september

Een hotel switch

’s-Ochtends om 10.00 uur konden we bellen om te horen wat de reisleiding voor alternatieven had. Dat was het hotel Memories, een 4 sterren all-inclusieve resort. Wel moeten we daarvoor zo’n EUR 50,- per stel per dag bijbetalen. We hebben de vrouwen snel op pad gestuurd om te checken of dat wel iets is, anders weet je nog steeds niet waar je ja op moet zeggen. De vrouwen kwamen twee uur later super enthousiast terug en de keuze was gemaakt, zo snel mogelijk weg uit Palma Real en zo snel mogelijk naar Memories. Om 12.30 uur zou de reisleiding langs komen om onze problemen aan te horen en de alternatieven te bespreken, wij hadden onze keuze echter al gemaakt voordat hij er was……

In vier taxis maken we de rit van zo’n 10 km en daarna begon het genieten…… we werden met een glimlach ontvangen, kregen bier / cuba libre uit een glas (en niet uit een plastic beker) en er was weer Mojito ….

Er zijn meerdere zwembaden, bars in de zwembaden, zelfs een bar in een grot in het zwembad, 7 verschillende restaurants enz enz enz. Dit was de slagroom op de tompouce en niet de rat uit de keuken …… Nu zijn we allemaal happy en blij en gaan we alsnog van onze laatste dagen genieten …..

’s-Avonds met zijn allen gegeten in een mega restaurant. Er was van alles …. Van patat tot pasta en van rijst met bonen tot shoarma ….. een engel voor onze magen. Helaas heeft zo veel comfort ook zijn zwarte kanten …. Omdat de drank gratis is zijn er aan het einde van de dag ook veel dronken personen ….. Toen wij op een terras aan het genieten waren van een cuba libre ontstond er een gevecht aan de bar ….. een Canadese vrouw van rond de 60 was zo dronken dat ze eerst twee mannen aanviel met haar handtas en later de bewaking …. Even later werd ze buiten gezet. Ricardo sprong er nog even tussen om twee kemphanen uit elkaar te halen …..

9 september

Genieten in Memories

Het hotel ligt direct tegen het strand ….. dat betekent niet dat je niet hoeft te lopen want het complex is zo groot dat wij vanaf onze kamer nog zo’n 10 minuutjes moeten lopen naar het strand…… maar dat is zo mooi ……. Witte stranden, glashelder blauw water en een bar en BBQ op 20 meter afstand …… dit is perfect om uit te rusten. El Henkie en zijn vrouw Annette, reisgenoten uit de eerste week die nu in een ander hotel zit verrasten ons nog met een bezoek ….. hij blijkt zo’n 2 km verderop te zitten. El Henkie komt uit Almelo, lo, lo en is net als wij rond de 50. Wij worden gezien als de vaders en moeders van de groep…..

Gisteren hebben we tegen de Cubanen verteld dat ik de vader ben en Sylvia de moeder van de 5 kinderen ….. owwwww veel chuckie chuckie gedaan zeiden ze ….. hahah ….

Toen we even aan het afkoelen waren in het water was het ineens weer even crisis ….. er kwamen ineens heel veel kleine visjes voorbij en wij hadden zo iets van … hé … waar komen die vandaan. Ff later zwom er een grotere vis (zo’n 50 cm) tegen mijn kont aan ….. wij denken dat dit een barracuda was die op jacht was op die kleine visjes ….. door het heldere water kon je het prima volgen ….. ja ja, wat je allemaal niet meemaakt als je op vakantie bent.

10 september

Weer een dag op het strand

Nog even over gisterenavond …..In het theater in het park was een optreden van niemand minder dan Michael Jackson, …. He’s still alive in Cuba ….. bij het opkomen voelde we een grote klap en we dachten dat het bij de show hoorde. Sylvia daarentegen keek om zich heen en zag dat er een Canadees gevaarte van zo’n 200 kilo was gevallen, ze was er als eerst bij om 1^e hulp te geven ….. (Give me water, get a docter en give this woman some space). Het is goed dit een keer mee te maken omdat je nu weet dat een ziekenwagen ongeveer 45 minuten op zich laat wachten. Het was overigens een door de Duitsers afgedankte Krankenwagen ….. Uiteindelijk bleek het Canadese gevaarte onlangs aan haar knie geopereerd te zijn en tja, als er dan nu 200 kilo op valt doet dat zeer ….. Ik ga nu overigens met een gerust hart de zee in, wetende dat Sylvia ook Baywatch kwaliteiten heeft.

De dagen zijn nu min of meer hetzelfde ….’s-Ochtends word je omstreeks 08.00 uur wakker en ga je ff lekker ontbijten. Om een uur of 11 ga je naar het strand, ff liggen lezen, slap ouwehoeren, afkoelen in de zee (die iedere dag iets koeler lijkt dan de dag er voor). Natuurlijk vergeten we niet om voldoende te drinken, de bar en de BBQ liggen hemelsbreed zo’n 5 meter van je ligplaats dus een Baco, Mojito, Fanta of Cola is binnen een zucht gehaald en binnen twee zuchten op.

Vandaag wel even een internationaal potje beachvolleybal gespeeld …. Venezolanen, Cubanen, Canadezen, Fransen en natuurlijk Hollanders togen naar het volleybalveld om zich daar eens in het zweet te werken. Alleen naar het veld toelopen was al goed voor een halve liter vochtverlies, laat staan als je je dan nog gaat inspannen. Uiteindelijk wel gewonnen natuurlijk ….. die winnaarsmentaliteit raak je niet snel kwijt J. Na de overwinning zijn we ff gaan afkoelen in de zee en daarna opdrogen met een mojito op je strandstoel.

11 september

Afscheid nemen

Vandaag wat vroeger op omdat een aantal van onze reisgenoten vandaag naar huis gaan …. Ricardo, Bianca …. Ook vanuit onze blog bedankt voor een hele gezellige tijd. We hebben gepraat, geluld, gelachen, gedronken, gezwommen en gegeten en wij hebben er van genoten.

Om 10.15 uur ging de bus weg en bleven wij in leegte achter, dus maar weer snel naar het strand want onze vakantie gaat wel gewoon door.

Gelukkig hebben we een leuk vooruitzicht … vanavond gaan we in het 5-sterren hotel waar El Henkie en Annette verblijven eten en drinken …. Voor 20 cucs (eur 18) mogen we de hele avond cocktails drinken, Japans eten en meedoen met de activiteiten van die dag …. Karaoke

Eerst met een originele old-timer naar het andere hotel ( een chevrolet uit 1959). Daarna even wat drinken (Sylvia aan de pina colada cocktail …. ik aan de baco) en vervolgens aan tafel …. We hadden een echte Japanse kok die zich op een leuke manier voor ons uitsloofde …. Ik mocht nog even met een soort van Samoerai zwaard het eten snijden en husselen, de kok deed nog wat trucjes met een al eerder overleden garnaal (mocht hij nog leven dan was hij daarna zeker overleden, hij werd op een spies gereten) en daarna was het eten …. Verreweg de lekkerste maaltijd van de vakantie.

Over het zingen zullen we het maar niet hebben ….. het niveau was zoals gebruikelijk bij Karaoke … niet om aan te horen …. Maar het was wel gezellig, uiteindelijk gingen we zo rond 01.30 uur weer naar huis om moe maar zeer voldaan onze ogen te sluiten.

12 september

Nagenieten van Japans culinair hoogstandje

Ja, ja, …. Zo gaat dat op vakantie. Een avondje genieten met leuke mensen, lekker eten en wat drinken om de volgende dag, na lekker uitgeslapen te hebben, verder uit te rusten op het prachtige strand met op de achtergrond de lekkere ritmische Cubaanse klanken van een rumba, salsa of mambo afgewisseld met bij ons populaire muziek van minimaal een half jaar geleden. Ik had jullie nog niet verteld dat we gisteren bij het Japanse culinaire hoogstandje onze grenzen weer hebben verlegd. Sylvia heeft één garnaal (incl. darmkanaal) gegeten en ik heb één inktvisring en één niet nader te definiëren stuk vis op.

Als het te warm wordt ga je even lekker de zee in, als je dorst heb loop je 10 meter voor een mojito, baco of andere vochtige versnaperingen …… tja … waarom zouden we nog terug gaan naar Nederland…… Er is slechts één goede reden om terug te gaan …. En dat zijn jullie

Vandaag houden we het voor gezien, we gaan lekker door met luieren. Gaan om 17.00 uur terug naar ons hotel voor een siësta en om 21.00 uur hebben we gereserveerd bij het Italiaanse restaurant. Dat was de grootste tegenvaller van dit resort, geen pizza, geen tomatensoep, geen weet ik niet wat en wat er wel was dat zou je nog niet eens aan de zwerfhonden en katten geven…… Dus maar eens met een nagenoeg lege maag naar bed ….. onze lichamen kunnen dat best een keer hebben…..

13 september

Dolfijnen

Onze laatste volledige dag willen we nog wel iets leuks doen. We gaan met de overgebleven reisgenoten naar een dolfijnenshow. Erwin & Renee (uit Maastricht) en Margriet & Aukje (uit Leeuwarden) gaan ook zwemmen met de dolfijnen. Wij hebben dit in Curaçao al gedaan dus we willen die beesten niet nog een keer de stuipen op het lijf jagen door bij hun in het water te springen.

Achteraf maar goed ook want die beesten zouden gefrustreerd geraakt zijn. De dolfijnenzwemmers moesten op enig moment plat in het water gaan liggen, daarna kwamen er twee dolfijnen die ieder met de neus onder één voet de zwemmer zou voortduwen. Wat de zwemmers echter niet wisten was dat de dolfijnen hen ook de lucht in zou schieten waardoor je op zo’n 3 meter hoogte door de lucht werd gegooid …. Dit gaf hilarische beelden voor de toeschouwers …. Zwembroeken die afzakten, de meest vreemde capriolen in de lucht …. Wij hebben ons nuttig gemaakt met het maken van foto’s en hebben flink gelachen. Het moge duidelijk zijn dat de dolfijnen gefrustreerd zouden raken als ze zouden bezwijken onder ons gewicht ….. als je goed vergelijkt zie je veel overeenkomsten tussen een dolfijn en mij …… (goede zwemmer, slim en sociaal ….. ?)

De show was ook boven verwachting, wij zijn met het Dolfinarium best wat gewend maar die Cubanen hebben er ook een leuke show van gemaakt met trucjes die je bij ons niet ziet …. (althans ik heb ze niet eerder gezien). Voldaan van de verrassende dolfijnen gaan we nog één keer terug naar het strand om onze laatste middag door te brengen.

De rest van de dag is voor jullie als lezers inmiddels voorspelbaar dus daar wijd ik verder niet meer over uit.

14 september

Terug naar huis

Hij is aangebroken, de laatste dag in Cuba. We worden om ca. 16.30 uur opgehaald en dan gaat de grote en lange terugreis beginnen. Om 12.00 uur moeten we de kamer uit en we laten ons door zo’n golfkarretje ophalen. We gaan natuurlijk niet in 32-36 graden met onze koffers lopen zeulen. De wachttijd doden we aan het zwembad ….. de laatste zonnestralen, de laatste verkoelende duik, de laatste tosti, de laatste mojito, de laatste …….

Helaas, het zit er weer op ….. we hebben echt genoten van een heerlijke vakantie. Cuba is echt een heerlijk land om op vakantie te gaan. Ze hebben goede gewoonten en de Cubanen zijn arm maar zeer vriendelijk.

Toch schieten wij nog twee keer in de stress ……..

1) Om 16.30 uur kwam er geen bus ……. Toen er een andere bus kwam om mensen op te halen hebben we die reisleider aan haar jasje getrokken om verhaal te halen. Blijkt dat niet is doorgekomen dat wij van hotel zijn geswitcht. De bus stond bij hotel Palma Real en wij bij hotel Memories. Dit leverde uiteindelijk een vertraging op van ca 1 uur.

2) Bij Mexico schijnt er een orkaan aan te komen, we weten niet wie eerder in Mexico is, wij of de orkaan.

Na het gebruikelijke wachten gaan we om 20.10 uur het vliegtuig in om via Cacun / Mexico naar Schiphol te vliegen. Een vlucht van 13 uur. Voor het eerst heb ik enigszins mijn ogen kunnen dichtdoen in het vliegtuig en daar heb ik ook weer spijt van. Sylvia had nl. het geluk dat ze naast dezelfde vrouw mocht zitten naast wie ze ook op de heenreis heeft gezeten. De hele heenreis hebben ze geruzied over het gebruik van de armleuning. Na twee uur escaleerde dit op de terugreis en, zoals jullie van Sylvia gewend zijn, is zij niet op haar mondje gevallen en heeft ze dat haarfijn duidelijk gemaakt aan haar buurvrouw.

Ik weet er niets van ….. ik zat in dromenland na te genieten van de mojito’s en andere geneugten van Cuba. Fris en fruitig landen we om 15.00 uur om Schiphol…… en om 17.30 uur stapten we ons huis weer binnen.

Wanneer gaan we weer op vakantie en waar zullen we dan heen gaan???

Hua Hin

Wederom lekker uitgeslapen, 07.00 uur wakker. Volgens mij een teken dat we goed uitgerust zijn anders slaap je wel langer. Vandaag weer een dag om ff bij te bruinen, je zelf vooral niet te moe maken en lekker relaxed de dag door te komen. Er is vandaag weer een nieuwe groep aangekomen die alles nog moeten uitvinden. Er wordt te pas en te onpas aan ons gevraagd waar is dit, hoe doen we dat etc. etc. Het is net of wij de reisleiders zijn. Wat onze reisleider niet deed hebben wij wel gedaan, als we ooit ontslagen worden kunnen we altijd nog als reisleider aan de gang.

De groep die is binnengekomen heeft dezelfde reis meegemaakt alleen hebben zij wel een trein over de markt zien komen, hebben zij geen pech gehad met de bus en zijn zij wel met de nachttrein van Chiang Mai naar Bangkok gereisd. Maar ja, na een beetje doorvragen bleek dat bij hun heel veel andere activiteiten niet zijn door gegaan vanwege de regen. Je krijgt dus wat je toekomt en wij hebben eigenlijk maar heel weinig van het regenseizoen meegemaakt.

Vanavond gaan we nog maar eens naar de Night Market van Hua Hin, je hebt daar een restaurant waar je een T-bone steak van 500 gr kan eten voor maar 250 Bath (Eur 6,-). En nou we er toch zijn laten we ook de visjes nog maar eens aan onze voeten en tenen knabbelen.

Morgen, 14 september, is onze laatste hele dag in Thailand die we volledig in het teken van `Zen` laten staan, lekker rustig wakker worden, een beetje zwemmen, zonnen, lezen, drinken en slap ouwehoeren bij het zwembad. Daarna gaan we de koffers inpakken want morgenochtend 15 september gaat om 04.30 uur de wekker. We reizen dan ruim 200 km naar Bangkok en we vliegen om 12.30 uur ( 7.30 uur Nederlandse tijd ) weer terug naar Nederland om vervolgens 12 uur later weer voet te zetten op Nederlandse bodem.

Ze beloven ons al drie dagen storm en regen maar tot op heden hebben we daar niets van meegemaakt. De storm zou een uitvloeisel zijn van een orkaan die bij de Fillipijnen en Taiwan woedt. Tot op heden hebben we echter nog helemaal niets van gemerkt dus we gaan er maar van uit dat onze Piet Paulusma het weer beter voorspelt dan zijn Thaise collega. Die zal zich wel op één of andere Boeddha baseren maar ook van Boeddha's hebben we geen hoge pet op, we hebben het nodige geofferd maar van onze wensen is nog niets uitgekomen.... Tja, je wensen mag je niet uitspreken anders komen ze sowieso niet uit dus houden we verder onze mond hier maar over. We duimen dus maar dat we de storm mislopen en onze vlucht gewoon op tijd vertrekt.

Wederom bedankt voor jullie medeleven, het was ons weer een waar genoegen het e.e.a. te schrijven en foto's te plaatsen. Voor ons is het leuk om direct reacties te krijgen, dat geeft je steeds weer inspiratie om een nieuw verhaal te maken.

Tot snel,

De redactie van het Reismee-blog van Wout & Sylvia

haar knippen????

Zoals gezegd ben ik de dag begonnen met mijn haar te knippen, volgens de Thaien brengt het ongeluk maar ik wil juist het noodlot tarten. We gaan vandaag weer iets actiefs doen want van dat luieren wordt je ook alleen maar moe. We hebben een plaatselijke taxi opgetrommeld om ons naar een olifantenfarm te brengen, niet om op olifanten te rijden maar je hebt er nog iets met krokodillen en slangen. Niet mijn favoriete dieren maar ja, je moet toch wat. De transfer kostte 600 Bath, daar aangekomen moesten we snel zijn want de show begon zo en anders moet je weer een uur wachten o.i.d. Dus voor 700 Bath pp lopen we snel naar de Arena om niets van de show te missen. Na 15 minuten stonden we al weer buiten. Wat een complete aanfluiting was dat zeg .... Ik begin spontaan harder op de toetsen te slaan van boosheid. Er staat een kerel een krokodil te hypnotiseren en steekt zijn kop in de bek van de krokodil, vervolgens staat er een ander kereltje ff met een cobra te slingeren. Zou het dan toch te maken hebben met het knippen van mijn haar op woensdag ......

Boos, teleurgesteld en met een genaaid gevoel terug naar ons paradijs om nog maar ff lekker van de zon en het zwembad te genieten. Wederom om 15.00 breekt er een noodweer los en om 18.00 is het enkele graden koeler en zijn we klaar om een broodje kroket, frikadel speciaal of een kaassoufle te gaan eten en om naar de Night-market van Cha-am te gaan. De Night-market is vooral bedoeld voor Thaien en ze kopen daar eten of 2^e hands spullen. Voor ons is het niets. Het enige dat me op viel is dat ze daar t-shirts met hakenkruizen verkochten. Sta je toch ff gek te kijken, maar ja ... het zijn 2^e hands spullen ... misschien hangen ze er al sinds 1945 en hopen ze nog steeds iets aan te verdienen.

Plotseling doemt er een treinstation op, ff kijken want het spoorwegbloed dat ik van mijn vader heb meegekregen stroomt nog steeds. Altijd als we in de buurt van een station of zo zijn, wil ik ff kijken. Ik sta goed en wel op de rails te kijken of de night train komt er aan, hebben we die toch nog ff gezien ... jullie weten nog wel dat door overstromingen onze night train van de week er voor niet reed .... Ja ja .... Ik ga nog eens mijn haar knippen op woensdag .... Niet doen gewoon niet doen.

De laatste dagen van ons vakantie breken aan, we gaan geen excursies meer doen en ik laat mijn haar niet meer knippen. We gaan nog even zonnen, rusten en genieten ......

Luieren :-)

Vandaag is het weer een dag van luieren, lekker om 10.00 bij het zwembad om van de zon te genieten. Sylvia is inmiddels weer akelig vies bruin en daar steekt mijn roodbruine getinte huid weer vanaf. Ik moet nog steeds heel voorzichtig zijn in de zon en Sylvia kan er pontificaal in liggen. We liggen hier samen met Raoul en Linda en hebben het hele zwembad voor ons zelf. Zo af en toe komt er zo'n ‘stoere' Engelsman met een omgebouwde Thaise bij maar die kijken we gewoon weg. Aan die nepvrouwen hebben we niets.

Pas rondom drie uur 's-Middags moeten we opletten, dan betrekt het en een kwartier later regent het hard, dat wil je niet weten. Maarrrrrr om 17.00 uur is het lekker koel en droog, dus aangenaam om lekker naar de stad te gaan om onze versnaperingen te gaan nuttigen... kortom vakantie waar deze voor bedoeld is. De prijzen zijn ook zeer aangenaam, dit in tegenstelling tot in het hotel. Een biertje kost gemiddeld zo'n 50 Bath (Eur 1,25), een frisdrankje gemiddeld zo'n 25 Bath. Een heel diner incl. drank en koffie ben je zo'n 500 a 600 Bath voor kwijt.

We hebben overigens wat reacties gehad op onze vragen .... Er zijn in totaal 9 boeddha's, één voor iedere dag van de week. Jouw Boeddha is gerelateerd naar jouw geboortedag. Volgens allerlei tabellen kan je jouw geboortedag terugrekenen en weet je wat jouw Boeddha is. Als je om de één of andere reden niet meer weet wanneer je geboren bent dan hebben ze daar een ‘neutrale' Boeddha voor, Victory of Mara (de overwinning op alles wat kwaad was). Deze Boeddha zit in de meditatie zit, de vingers van de rechterhand raken de aarde en de linkerhand rust op de knie. Deze kan je dus altijd gebruiken.

Omdat 8 een ‘slecht' getal is hebben ze er maar één bij gemaakt, een lopende Boeddha. Tja ... wat zal ik er van zeggen .... Ze hadden er net zo goed 10 of 12 kunnen maken en er een verhaal bij verzinnen. Zo'n beetje iedere Thai heeft dus één of meerdere Boeddha's thuis staan die op bovenstaande wijze zijn geselecteerd.

De kleur van de zondag is rood. Waarom dat zo is heb ik niet begrepen, onze reisleider Piet was altijd zo warrig in zijn verhalen dat wij al sliepen voordat de clou kwam. Overigens hebben wij nu 3 zondagen meegemaakt en niets roods gezien of iets dergelijks. Ik denk eerder dat het een leuk verhaaltje is voor de toeristen en dat er verder niets mee is.

Op woensdag zal de Thai nooit zijn haar laten knippen, dat brengt ongeluk. Het is ons opgevallen dat heel veel winkels inderdaad op woensdag dicht zijn. Omdat mijn haar weer voor mijn ogen kwam heb ik besloten mijn haar juist wel op woensdag te gaan knippen. Morgen horen jullie hoe dit is afgelopen.

's-Avonds zijn we weer op het fietsje naar de stad gegaan en hebben heerlijk gegeten bij O-Zone, een lekkere peppercorn steak met patat. We gaan langzaam weer aan het eten thuis denken maar genieten hier nog lekker van het heerlijke weer en het ZwitserLeven gevoel.

Raften

Deze ochtend zijn we om 10.00 uur (= zeer schappelijke tijd) opgehaald voor onze activiteit van de dag. Na gisteren zwaar over de prijs te hebben onderhandeld, is het vandaag tijd om er van te gaan genieten. Na een busreisje van ca. 1 uur komen we aan op een dam, het vertrekpunt. We moeten allemaal een zwemvest aan en ze hebben alleen Thaise maten. Je zult begrijpen hoe dat ding mij zat (zie foto). Hoewel het woord raften eigenlijk niet gebruikt mag worden is het wederom een prachtige rit. Er zijn geen of nauwelijks stroomversnellingen of iets dergelijks en de enige vaart die we maken komt omdat we zelf peddelen. Wel hadden we wat moeite om de juiste richting te bepalen gezien het feit dat 3 van de 6 inzittenden in een soort van rozenstruik terecht kwamen en tot (een beetje) bloedens toe onder de naalden zaten. Aan het einde van de tocht kwam de fun, een beetje hanggliden en wat zwemmen.

Na een klein uurtje gespeeld te hebben gaan we door naar onze lunchplek, wederom een prachtig plekje aan een meer. Na weer eens heerlijke kip siam opgesmikkeld te hebben, kregen we te horen dat we ook een tochtje op een longnek boot naar een eiland konden maken om daar apen te voeren. Voor nog geen 150 Bath pp (Eur 4,-) trokken we er dus weer op uit. Na eerst een rondje om het eiland gevaren te hebben om de apen te zoeken kwamen we op enig moment de groep apen tegen. Het begon heel leuk, wij gooiden banaan, de aap sprong in het water om de banaan te pakken en op te peuzelen. Daarna ging de stuurman wat dichter naar de wal en werd het complete chaos ... whahah .... De apen sprongen via de boeg, bakboord, stuurboord en dak op de boot en wilden onze bananen pakken. De meiden gillen ..... stuur hem weg, geef hem een duw, geef hem die zak, gooi die bananen overboord, hier zit er één, owww daar zit er ook één ...... whahahah ...... werkelijk complete chaos. et

Het leken wel 40 gillende keukenmeiden op een boot van 2 bij 5 meter. Wat hebben we gelachen zeg. Het staat ook op film dus die gaan we zeker nog eens bekijken. We hadden trouwens voor 200 Bath bananen gekocht (goed voor zo'n 100 bananen) dus jullie begrijpen wel dat die apen niet zomaar weg te krijgen waren. Ze bleven echt van alle kanten komen, pakten bananen uit je hand, waarbij je natuurlijk goed moest uitkijken dat ze je niet beten of open krabbelen. Één aap maakte het wel heel erg bont .... Met een jonkie onder haar buik klom ze op de boot, staart omhoog en al poepend in de boot bananen pikken ... ik wist niet dat je van gele bananen groen gaat poepen .... Weer wat geleerd dus al weet ik niet of we dit soort dingen willen leren ......

Na een goed half uur waren de bananen op en keerde de rust weer teug. Met de boot nog een kort tochtje gemaakt langs wat eilanden met in de verte opkomende regenbuien, prachtig gezicht weer. Kort voor de hemel open ging waren wij weer terug en zaten we droog in de auto. Het heeft geregend .... Niet te geloven de 1^e echte tropische regenbui die wij live hebben mogen meemaken, je kon de overkant van de weg niet eens meer zien. Nog nagenietend van ons apenavontuur tuften we weer naar ons hotel, deze keer naar onze kamers vanwege de regen, storm en onweer in plaats van naar het zwembad om nog ff bij te kleuren. Vanavond gaan we weer op onze gehuurde fietsen naar Cha-am city om de binnenkant van onze maag te vullen, op het menu staat gebakken banaan denk ik.

Cha-am

Zoals gisteren al vertelt, vandaag weer een dagje bij het zwembad. Gewoon gezellig met een paar anderen luieren, lachen e.d. Uitkijken voor de zon en goede smeren is het devies want de zon schijnt weer volop. Wel hebben we voor morgen een activiteit geboekt. Daarover morgen meer natuurlijk. Het onderhandelen over de prijs is natuurlijk al een leuke activiteit. Voor 6 personen vragen ze eerst 8.400 bath, uiteindelijk hebben we het voor 4.800 bath gekregen. We waren met de drie mannen naar die zaak gegaan. Eentje vroeg steeds wat er wel inbegrepen was en wat niet, de ander deed de onderhandeling en ik was degene die moest betalen dus ... als ik nee knikte ging het niet door ..... die Thai had sinds tijden niet zo'n moeilijk stel gehad denken wij ..... Eerst doet hij het niet, daarna krijgen we er geen eten bij etc etc. Maar de aanhouder wint ......

Vanavond gaan we bij de Ozon eten, is ons aanbevolen. Ook heb je daar gratis Wifi bij dus vandaar dat we weer een verhaaltje kunnen downloaden ..... morgen horen jullie hiervan het resultaat.

Natuurlijk willen we jullie ook het culturele niet onthouden. Een week heeft 7 dagen, voor iedere dag is een andere Boeddha. Hoeveel verschillende Boeddha's zijn er en wat zijn de verschillen. Ook heeft de Thai iets met kleuren, iedere dag heeft een kleur, welke kleur heeft de zondag? Tot slot, bij ons is de woensdag bekend als gehaktdag, wat zal de Thai absoluut niet doen op woensdag?

Overigens zien we hier verschrikkelijk veel omgebouwde Thaien (vroeger man nu manwijf), gezien de markt waarover we liepen worden hun piemels als delicatesse verkocht. Dat is 1 van de redenen waarom wij niet op de marktjes gaan eten ...... Ook zien we hier weer veel oudere westerse mannen met jonge Thaise vrouwen ... het zit blijkbaar in de cultuur hier maar iedere keer walg ik er weer van.

Cha-am

Na de regendag van gisteren lacht de zon ons vandaag weer toe. We hadden al afgesproken om nog twee lekkere relaxdagen te gaan pikken dus was het zwembad van ons hotel weer the place to be. Het zwembad heeft overigens drie etages en ziet er echt prachtig uit. Echt een plek waar je je thuis voelt. Vanuit het zwembad heb je een prachtig uitzicht over de zee.

Over de zee gesproken, daar kunnen we helaas niet in vanwege kwallen, geen Duitsers deze keer maar echte kwallen. Twee reisgenoten die gelijk in de zee gingen zijn ook gelijk gebeten en hebben er veel last van gehad. Wij laten ons niet pakken door een stel van die kwallen dus blijven we veilig bij het zwembad.

's-Middags hebben we voor de rest van de week twee fietsen gehuurd zodat we de hele week mobiel zijn en niet afhankelijk van taxi en tuktuk die belachelijke prijzen vragen. Hahah ....... Het is overigens zaterdag en naar blijkt is dat het begin van een feestweek in Cha-am. Wij gaan vanavond dus eens kijken wat zo'n feestweek in Cha-am inhoudt. Eerst gaan we eten bij Werner, een dikke Duitser die zijn leven als chef-kok op een boot heeft ingeruild voor restauranthouder in Cha-am. Hij heeft lekkere biefstuk, rosti, cordonbleu en .... Curry wurst hahahah, dat bedenk je toch niet.

Na het eten gaan we kijken bij het grote podium waar een Thaise band optreedt. Verrassend goed moet ik zeggen, gewoon lekkere westerse rockmuziek met Thaise ondertiteling. Op het plein staan verder alleen maar tafels en stoelen en echt iedereen is aan het eten en drinken. We hebben ook echt alles gezien, van vis (!) tot sprinkhaan (!!) en van saté tot mais. Wij als blanken hebben overigens veel bekijks hier. Zelfs agenten willen met ons op de foto, tja onze status begint ongekende vormen aan te nemen. Voor het volgende jaar zal ik thuis foto's laten maken met een handtekening, kunnen we die gewoon uitdelen. Scheelt ons een hoop tijd.