Na een woelige nacht, gevolg van de jetlag, ging om 07.00 uur de wekker. New York here we come. Na een typisch Amerikaans ontbijt te hebben verorberd, drama dus, de amerikanen kennen geen ontbijt…. , gaan we met de pendelbus naar Manhattan. Je wordt afgezet op de hoek van 8avenue en 40street. Vandaar uit zijn we onze eerste dag gaan beleven. Want wat een waanzinnige stad is New York, het is net of je een film in loopt. Je herkent het gelijk. Imposante oude maar vooral hoge gebouwen, brede one way wegen met vooral yellow cabs.

Onze route bracht ons eerst op Grand Central Terminal, het grootste treinstation ter wereld met ik geloof 47 perrons en 69 sporen. De hal is enorm en wordt opgesierd door een opale klok waarvan de waarde op zo’n 20 miljoen dollar wordt geschat en dat is geen fake nieuws … en dat is geen fake nieuws.

Het leuke van New York is dat je je op allerlei vervoermiddelen kunt -laten- vervoeren maar dat lopen misschien wel de meeste en beste indruk geeft. We hebben vandaag alles gelopen, de stappenteller van Sylvia sloeg in ieder geval op hol. Het was maar een paar blokken naar onze 1e hotspot, de top of the rocks ofwel de Rockefeller tower, 67 etages hoog, ik geloof het op 3 of 4 na het hoogste gebouw. Het geeft een prachtig uitzicht over de stad en de wijde omgeving. De foto’s zeggen genoeg denk ik.

Onze lunch hebben we langs de weg genuttigd, een Griekse pita en een souvlaki, lijkt me logische lunch toch als je in New York bent…. Na de lunch hebben we lopend onze weg vervolgd. Op naar het Central Park. Zoals te doen gebruikelijk proberen we ook nu het educatieve karakter in deze reisblog te houden. We zijn naar strawberry field gegaan, een plek waar John Lennon nog steeds wordt geëerd. Het ligt vlak bij de plek waar hij op 8 december 1980 is doodgeschoten, Yoko heeft zijn as laten uitstrooien over het Central park … en wij banjeren er doorheen. Op de gedenkplek is het nog steeds een drukte van jewelste. Veel mensen komen naar deze plek en er zijn altijd wel muzikanten die zijn muziek spelen en er een slaatje uit slaan … een flink slaatje mag ik wel zeggen. In het kwartiertje dat wij naast hem zaten heeft hij al snel 20 dollar bij elkaar gespeeld.

Op de weg terug kwamen we bij toeval langs de Trump tower. Ome Donald was er niet anders hadden we ons zelf voor de koffie uitgenodigd. Uiteraard hadden we hem gezegd dat hij onze vakantie had moeten betalen, hij had onze vakantie moeten betalen. De kans echter dat dat zou gebeuren is net zo groot als dat Mexico zijn muur gaat betalen. Uiteindelijk viel de Trump tower vanaf de buitenkant een beetje in het niet. Naar binnen konden / mochten we niet.

Tegen etenstijd gingen we via Broadway en Times square weer terug naar ons hotel. Wat een drukte trouwens daar. Sylvia raakte nog betrokken als figurante bij straatacrobaten. Ze wilden over haar heen springen maar uiteindelijk besloten ze over drie mannen heen te springen. Bij het hard rock café hebben we wat gegeten en daarna zijn we moe maar voldaan weer naar ons hotel teruggegaan. Ik eindig met de vraag van de dag ….. hoeveel inwoners denken jullie dat New York heeft????