Leuk weetje over Sri Lanka :-)

De beroemde ontdekkingsreiziger Marco Polo noemde Sri Lanka het mooiste eiland ter wereld. Sindsdien hebben veel bezoekers zijn conclusie onderschreven. Sri Lanka is niet heel veel groter dan ons eigen Nederland, maar biedt op dat kleine oppervlak een enorme diversiteit aan flora en fauna. Langs de prachtige stranden kun je goed surfen, terwijl het binnenland uitgestrekte groene (thee)velden heeft. De nationale parken bieden ruimte aan krokodillen, olifanten, luipaarden en apen die je per jeep kunt bekijken. Nog niet genoeg natuur? Er zijn ook bergen waar je dagenlang kunt hiken.

Op cultureel gebied hoef je je hier ook niet te vervelen, want er zijn vele tempels en monumenten die bijna allemaal aan het Boeddhisme gewijd zijn. De oude steden Polonnaruwa en Anuradhapura ademen de sfeer van het verleden, dat door de vriendelijke bevolking zoveel mogelijk levend wordt gehouden. Op de dagelijkse markten vind je vers fruit, specerijen en zelfs juwelen waar je natuurlijk wel op moet afdingen. Sri Lanka is de wereld op postzegelformaat.

Het is maar dat jullie het weten

Gambia 2010

GAMBIA 2010

Hallo allemaal,

Bijna is het zover...vakantie!!!!

We zijn met onze laatste werkdagen bezig.

Daarna gaan we ons voorbereiden voor een nieuwe reis vol avonturen.

Dit jaar gaan we naar Gambia.

Jullie kunnen ons dus weer volgen op deze weblog.

Waar we al onze avonturen weer graag met jullie zullen delen.

( uhmmm...bijna alle avonturen he...sommige houden we graag voor ons zelf!!! ;-) ..)

In de nacht van 26 op 27 augustus vertrekken wij naar Gambia.

We vliegen dan van schiphol naar Banjul.

Als we in Banjul aankomen moeten we nog even verder reizen met de bus naar Kotu.

In Kotu is ons hotel..Sunset Beach hotel.(dat klinkt net zo lekker als het er uit ziet)

Als we daar aangekomen zijn gaan we eerst even bijkomen van de lange reis.

We gaan in Gambia weer verschillende excursies doen, hoe en wat weten we nog niet precies, daar gaan we ons de komende dagen in verdiepen.

Veel leesplezier,en laat ook eens een leuke reactie achter.

En nou maar hopen dat ze daar WIFI hebben,want anders blijf onze weblog wel erg leeg..maar dat komt wel goed.

Liefs,

Wout & Sylvia

xxx

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Maandag, 23 augustus 2010

Eindelijk vakantie!!! :-)Vandaag is onze vakantie dan echt begonnen.

We zijn nu met de laatste voorbereidingen bezig.

Vanmiddag naar travelclinic voor een verklaring dat wij geen cholera hebben ,ja je zal die verklaring maar niet hebben dan sta je daar en dan kom je Gambia niet binnen en mag je weer richting Nederland.

Morgen Binkey naar zus brengen , ouders gedag zeggen.

Woensdag de boodschappen doen om koelkast te vullen voor zoonlief die thuis blijft en gewoon moet werken :-).

Donderdag koffers pakken en alles nog een keertje nalopen ,schoonmoeder gedag zeggen, proberen nog een paar uurtjes te slapen.

S'nachts om 1 uur vertrekken we met trein naar schiphol voor een nieuw vakantie avontuur

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

27 augustus 2010

De reis naar Gambia

Eindelijk, we zijn vertrokken. Wat duurt zo'n dag wachten toch lang. Vannacht om 0.05 uur hebben we de deur achter ons dicht gedaan. Dat ging niet zonder slag of stoot want om 0.00 uur, toen Sylvia de glazen in de vaatwasser wilde zetten voltrok zich een klein drama J. Er zat een kikker in de keuken!!. Sylvia dacht dat het een blaadje was en wilde het pakken maar voor ze er erg in had sprong hij weg.... de gladjakker. Superman onderbrak zijn plasje en heeft die gladjakker op vakkundige wijze de deur uitgewerkt.

Vandaag zijn we ook met de malaria pillen begonnen, deze hebben meer bijwerkingen dan gemak zou je bijna zeggen, en ja hoor ... wij hebben van alle bijwerkingen genoten, hoofdpijn, diaree, misselijkheid en duizeligheid. Maar goed .. alles beter dan malaria.

Affijn, om 00.21 uur hadden we trein naar Rotterdam CS, om 01.02 uur de trein naar Schiphol, om 01.56 uur waren we op Schiphol. Nog ff paffie roken, en nog een en zucht wat duurt wachten toch lang ... nog maar een dan. Eindelijk 03.15 ... we mogen inchecken en daarna verder wachten tot 06.15 uur.

Inmiddels zijn we er achter gekomen dat ons vliegtuig geen 1 maar misschien 2 tussenstops maakt, de eerste op Las Palmas, de 2e op Ilha do Sal (of zo iets), we weten niet waar dat ligt dus weten niet of die stop voor of na Banjul (onze bestemming) is. We zien het wel ....

Eerst ff een sterke bak koffie op Schiphol........ Ahhhhhh .... Wat nu weer L ............ Sylvia schrikt weer wakker .. en Wout dus ook ..... ohhhh het is een muis @^&*!!?>^^. Dat probleem loste zichzelf op want muis is banger voor ons dan Sylvia voor muis.

Eindelijk 06.15 uur ... we vertrekken. We zitten met 186 man in het vliegtuig en ik zit naast een stinkende Gambiaan.... Ik heb de hele reis armpje lopen worstelen met hem ... maar die leuning is van mij J. Het was een lange zware reis ... zoals vermeld maakten we na 4,5 uur een tussenstop op Las Palmas. Niet om mensen te lossen en nieuw in te laden maar om het personeel te vervangen. Later hoorden we de echte reden, het vliegtuig moest bijtanken, niet onbelangrijk dacht ik toen maar. Na een uur in het vliegtuig doelloos te hebben doorgebracht maakten we weer aanstalten om te gaan vliegen. Nog 2,5 uur te gaan. Ik heb inmiddels doorligwonden op kont maar goed ... daar komen we ook wel weer overheen.

Vanuit het vliegtuig hebben we mooi uitzicht gehad over het landschap ...je zag het werkelijk veranderen van woestijn naar groen ... heel mooi. Dat belooft wat. Om 13.00 uur plaatselijke tijd (het is hier twee uur vroeger dan in Nederland) hebben we de vleugels ingeklapt en waren we eindelijk op plaats bestemming, nu nog even een bustochtje van een half uur. De apen zaten in de boom om ons te verwelkomen, verder nog even oppassen voor overlopende koeien, honden en geiten. Gelukkig ging het vliegtuig na ons nog naar Ilha do Sal (Kaapverdische eilanden), anders hadden we nog drie uur langer moeten lijden....

14.30 uur ... we zijn er .... Een heel leuk maar verder eenvoudig huisje. Van alle gemakken voorzien .... Airco, tv, kluis en stromend water langs de muren wat ze hier een douche noemen. Ff bijkomen en dan gaan we ff de boel verkennen, wat eten en dan bijslapen want in het vliegtuig hebben we eigenlijk niet geslapen, althans niet meer dan een hazenslaapje.

Morgen gaat het echt beginnen .....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

zaterdag, 28 augustus 2010

Zooo we zijn weer wakker ....
Gisteren waren we na 40 uur zonder slaap bekaf, dus vroeg naar bed, gelijk gaan slapen en vanochtend min of meer fit weer op. We hebben zo'n 14 uur geslapen dus dat mag dan wel ook ..... Om 08.00 uur op om te ontbijten, heerlijk aan het strand (we zitten op zo'n 15 meter van het strand aan de Atlantische Oceaan). Gambia is een voormalige Britse kolonie, dus een lekker Engels ontbijtje. Het barste ook van de honden die buiten het terrein zaten te wachten op op een stukje worst of iets anders. Even later waren ze in de zee aan het zwemmen en het waren zeker geen zeehonden. Om 09.15 uur moesten we verzamelen om met de reisleidster op stap te gaan, Je kent et wel ... zo'n introductiepraatje. We werden ontvangen in een restaurantje door een Gambiaanse dansgroep met traditionele Gambiaanse dans. Wij werden werden al moe als we er naar keken (zie filmpje)..... Je krijgt te horen wat je wel en vooral niet moet doen en je krijgt een overzicht van alle excursies die er zijn. Ze hadden ook een madam van de bank meegenomen om geld te kunnen wisselen. Dus hebben we geld gewisseld, 1 euri is ongeveer 37 dalasi. Om een goed beeld te krijgen van de waarde 1 bier is 35 dalasi. Je moet weten dat ze hier nog geen geldautomaten hebben, we hebben dus euro's meegenomen en die hier omgewisseld in dalasi's. Verder kan je hier alleen terecht met een Visa card en ja, je raadt het al wij hebben een Mastercard. Toen we net geld gewisseld hadden en vele verschrikkelijk vieze briefjes hadden ontvangen vertelden ze dat de Gambiaan het geld meestal in zijn/haar onderbroek bewaart. Dit omdat ze geen geld hebben voor een portemonnee of iets dergelijks. Hier is dus geen sprake van bloedgeld zoals in Suriname met Bouterse maar van poepgeld. Iedere keer als we betaalt hebben maar even de handen ontsmetten ..... Daarna met de natte lippen bus weer terug naar ons hotel. Ja ja ... natte lippen want het is zo warm dat bij iedereen het zweet gutst naar plekken waar je niet eens weet dat het daar ook zweet .... Natte lippen dus J. Daar hebben we eenvoudig en lekker gegeten, een kipsandwich en een chilisandwich. Dit alles voor zo'n 10 euro incl. drankjes. De middag lekker chillend aan het zwembad doorgebracht en straks gaan we ergens wat te eten zoeken. Vanavond zijn we uit eten geweest bij de Gambiaan. De weg er naar toe was een ramp. Het is slechts 400 meter lopen maar onderweg wordt je door iedere Gambiaan aangesproken en ze willen niet van je zijde wijken. Je moet echt grof worden voordat ze weggaan en grof worden zit niet in onze aard. Soms probeer je slim te zijn en vraag je waar hij heen gaat, als hij dan links zegt gaan wij naar rechts .... Maar dan gaat hij toch ook maar naar rechts ... zucht! Ze noemen dat hier bumpers (voor ons ollanders zijn het gewoon proppers maar goed). Het eten was trouwens best lekker. Rijst met kip in een soort pindasaus(Chicken Doroda) maar dan op zijn Gambiaans. Sylvia had Chicken Yasse, hetzelfde maar dan met heel veel uien en een iets ander vaag sausje. Twee mensen die we hier hebben leren kennen komen uit Waddinveen en zijn zo wat de buren van Thomas & Joyce. Ze wonen aan de andere kant van de hef, daar waar Pa Piet woont/woonde. Is natuurlijk wel grappig dat je zo ver weg toch weer mensen tegenkomt die iets hebben uit ‘onze' wereld. Morgen moeten we er weer vroeg uit want dan gaan we naar de roots van Kunta Kinte. Details daarover lezen jullie morgen want nu zijn we er nog niet geweest. Groetjes vanuit een heerlijk Gambia.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Maandag, 30 augustus 2010

Om 06.30 uur ging al weer de wekker, niet echt een tijd waar je naar zit uit te kijken als je op vakantie ben. Maar ja, de roots van Kunta Kinte staat vandaag op het program. De slaven konden vroeger ook niet uitslapen, dus wij ook niet. Om 07.30 uur aan het ontbijt want om 08.15 uur worden we opgehaald. Bij het ontbijt werden we opgewacht door 6 gieren. Naar mijn mening geen goed teken omdat gieren echte lijkenpikkers zijn. Naast de gieren stonden de honden die er ook uitzien als bloedhonden. Jullie merken het al .. het is hier weer een beestenboel. Maar goed, we werden opgehaald door het bekende natte lippen busje en samen met twee Nederlandse potten (homoseksualiteit is bij wet verboden in Gambia) gingen we op weg. Onderweg hebben we meest armoedige huizen gezien. Hoe deze mensen wonen ... daar mogen ze in Haiti en Pakistan nog blij zijn (bij wijze van spreken dan). We werden naar de haven van Banjul vervoerd waar we op de boot werden gezet. Haven ... tja als ik aan een haven denk zie ik gelijk de haven van Rotterdam voor me .... De haven van Banjul is niet meer dan 1 aanlegsteiger die vooral bevolkt wordt door vissers. Meer dan 2 boten kunnen er niet aanmeren. Maar ja ... zij willen een haven ... dan krijgen ze een haven.... Zucht! De dag van vandaag begint met ruim twee uur varen, oostwaarts over de Gambia rivier. Overigens was de rivier er eerst en heeft men het land er om heen later vernoemd naar deze rivier. Hier geeft het kip & ei verhaal dus wel duidelijkheid, ik mag die afrikanen wel J Je blijft tenminste niet met vraagtekens zitten. De Gambia rivier is overigens ruim 7 mijl breed en wel 300 mijl lang. We zijn boven op dek begonnen maar na een uurtje werd het ons te heet onder de voeten en zijn we onder een afdak gaan zitten, uit de brandende zon. Na twee uur kwamen we eindelijk in Albreda aan. Hier werden de slaven eerst gevangen genomen en vervolgens via de slavenmarkt geruild tegen munitie, kruiden of andere onzin. Als ze eenmaal een eigenaar hadden werden ze eerst 14 dagen op een eiland in de Gambia rivier gezet, dit om ze zodanig te verzwakken zodat ze tijdens de verscheping naar het beloofde land (U naait nog steeds) niet meer in staat waren om zich te verzetten en dus geen muiterij meer konden plegen. Ze werden met 24 man in een ondergronds hok geplaatst van nog geen 3x3 meter met slecht een klein luchtgat. Via de gat kregen ze een keer per dag een beetje eten en drinken. Na 14 dagen werden ze verscheept en moesten ze 3 tot 6 weken vastgeketend aan elkaar in een boot zitten, tegen elkaar aan he ... niet dat je ff lekker languit kan zitten of zo. Je kan je werkelijk niet voorstellen dat men dat vroeger zo deed. Albreda grenst aan Jufferseh, het dorp waar Kunta Kinte is geboren. In dit dorp dat nu een toeristische attractie is werden we hartelijk ontvangen door diverse kindergroepen die voor ons dansten op typische Gambiaanse wijze (wat dat ook moge zijn). NB Harald & Rob zouden hier dankbaar dansles kunnen geven. We werden persoonlijk ontvangen door het 4e vrouwelijke stamhoofd en zijn op visite geweest bij de 8e generatie van de afstammeling van de familie van Kunta. Verder hebben we het Kunta Kinte museum bezocht, alle kettingen e.d. die vroeger werden gebruikt lagen daar uitgestald, werkelijk mensonterend. Daarnaast was het gelukkig niet zo warm daar .... ruim 45 graden. Om af te koelen zijn we daarna met de boot naar het eiland gegaan en hebben we gelucht alvorens we de 2,5 uur durende terugtocht zijn begonnen. We werden toen vergezeld door diverse dolfijnen die zo af en toe boot bezochten. Om 17.30 uur waren we weer thuis, bekaf terwijl we niet zo veel gedaan hebben maar de hitte mat je echt af. Om in de sfeer te blijven hebben we 's-Avonds gegeten in het Kunta Kinte restaurant. We waren de enige gasten van de dag maar hebben wederom heerlijk gegeten. Tijdens het eten werden we vergezeld door wat locals die ook diverse excursies aanbieden, tegen de helft van de prijs die Kras/Arke ons biedt. Gaan we dus gebruik van maken. Omdat het inmiddels hoog water was geworden konden we niet meer langs het strand naar ons hotel lopen en hebben we gids gevraagd ons naar ons hotel te begeleiden, voor de 6e keer in drie dagen was de stroom uitgevallen en konden we geen hand voor ogen zien. Het was weer een fantastische dag met memorabele herinneringen. Goed gemutst gaan we naar huis om lekker te rusten / douchen e.d. Thuis gekomen zetten we de tv aan en wat een mazzel, studie sport begint net. Maar ja, net op het moment dat de samenvatting van Feyenoord begon was er sprake van de 7e stroomstoring en die was afgelopen toen Tom Egbers de aftiteling aankondigde .... Geen Feyenoord gezien dus ... Grmmpppfffff. Welterusten en tot morgen.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Locals

Lekker uitgeslapen vandaag, om 08.30 uur werden we wakker. Na wederom een stevig engels ontbijtje en een hoop geklaag van de buren zijn we naar het stadje gelopen. De buren wilden wat eerder weg maar werden lastig gevallen door de locals. Die vallen je inderdaad lastig met How are you, what's your name, Do you want taxi, etc etc. Als je dan vriendelijk nee zegt blijven ze gewoon meelopen totdat je het echt zat bent. Als je de eerste hebt afgewimpeld komt nummer twee en dan begint het hele riedeltje opnieuw. Met andere woorden je hebt er constant last van en daar begin je echt van te koken. Toen wij dus zelf weg gingen waren we voorbereid. We waren het hotel nog niet uit of er kwam er al een. Sylvia poeierde hem nog netjes af, toen kwam nummer twee ... die ging net ff te lang door en kreeg dus de volle laag van Sylvia. Ik riep hen nog na dat ze mij niet kwaad moesten maken en dat ik mensen voor veel minder een kopje kleiner heb gemaakt. Ik weet niet wat meer geholpen heeft maar daarna vonden ze ons niet zo aardig meer en lieten ze ons met rust .... Heerlijk. In het stadje aangekomen ff lekker wat gedronken en daarna een apenpark bezocht, het moest net zo iets als de Apenheul zijn en ja hoor, na 10 meter zaten de eerste apen. Bij de ingang was ons verteld dat we ze geen nootjes mochten geven en we hadden ze dus ook niet gekocht. Alle apies heel zielig kijken .... L. Daarna hebben we ruim twee uur in het oerwoud gelopen in de brandende zon (42 graden) en hebben geen aap of vogel meer gezien. We waren gekookt en bekaf en de apen konden wat ons betreft het welbekende lazarus krijgen. Op de terug weg de eerste regendruppels gekregen maar het zette niet door. Wat ons betreft is het dus nog steeds droog geweest. Met de taxi terug voor ongeveer 1,5 eurie en we waren weer terug in hotel. Lekker bijkomen van de hitte in de heerlijk koele airco, 's-Avonds een lekker happie gegeten in het hotel en 's-Avonds een boek lezen met een welverdiend biertje. Morgen ... gaan we echt helemaal niets doen. Wakker worden, ontbijten en luieren op het strand of bij het zwembad....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

31 augustus 2010

Zoals gezegd, een dagje lekker niets doen en alleen maar rondhangen bij het zwembad. Boekje er bij, drankje er bij af en toe even afkoelen en ja hoor..... we vermaken ons best zo.

's-Avonds zijn we in Senegambia gaan eten, ff een lekkere pizza!. Ook daar werden we weer getroffen door een stroomstoring, je zag niet eens meer wat je aan het eten was. Eindelijk eindelijk hebben we ook de eerste regenbui meegemaakt ..... de buitjes in Nederland zijn daar niets bij ..... lijkt wel of er 1 druppel in een hele emmel zit.

Vandaar dat we na afloop maar met de taxi naar huis zijn gegaan, worden we lekker voor het hotel afgezet. Nog ff TV kijken, boek lezen en dan lekker onder de wol. Nou ja, spreekwoordelijke wol dan.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

1 september 2010

Vandaag staat de Zuid Gambia tour op het programma, we hebben een privé gids en een privé chauffeur voor het bedrag van DAL 2500,- (ofwel EUR 60). Twee rastafari die de hele dag Ya Man zeggen en reggea muziek draaien. Relaxed man !!!

De tour begint met een bezoekje aan de krokodillentuin. Kroks zijn heilige beesten voor de Gambianen en worden dus met respect behandeld. We lopen er echt tussen links, rechts, voor en achter liggen en lopen krokodillen op nog geen meter afstand. We hebben er ook eentje mogen en kunnen aaien. Ik moet zeggen het voelde net als het handtasje wat Sylvia thuis heeft (grapje). Gelukkig hadden ze -net als wij- goed ontbeten en hebben we alle ledematen weer mee terug kunnen nemen.

Daarna zijn we via een compount verder gereden, wat een armoede hebben ze hier, werkelijk niet te geloven. Huizen van hout, karton, golfplaten e.d. Bij de eerste de beste tropische windzucht stort de hele boel al in elkaar. Op iedere hoek staan kleine kinderen in shirts van Chelsea, Liverpool of wat dan ook hun hand op te houden om wat geld te vragen. Ze kunnen amper staan maar bedelen wordt ze volgens mij als eerste geleerd. Ook zwaaien ze naar ons alsof ze voor het eerst een blanke zien. Wij voelden ons net als Beatrix en Claus ...... Slecht voorbeeld .... Als Maxima en WimLex. Heel indrukwekkend allemaal.

Uiteindelijk aangekomen bij het National Park (dierentuin). We moesten dwars door een junglegebied lopen om bij de dieren te komen. Er waren een aantal dingen niet bij verteld,
a) dat het bijna een uur lopen was door de bloedhete zon,
b) dat er slechts hyena's, apen en 1 antilope was
c) dat het nog eens een half uur teruglopen was door wederom die bloedhete zon

Tijdens ons hele trip werden we vergezeld door vliegen, muggen en ander ongedierte. Je kent ze wel van de filmpjes op TV over Afrika. We hebben het al eerder gehad over het natte lippen busje ..... nou deze keer was het mijn beurt, helemaal nat ... het leek net of ik mijn broek geplast had, tja en dan heb je wat uit te leggen aan de plaatselijke bevolking.

Na weer een ritje door de achterbuurten van Gambia kwamen we uiteindelijk aan op een mooi rustig idyllisch plekje (Lemon Lodge). Een bar/restaurant op palen met prachtig uitzicht. Aan tafel zaten de gids, Sylvia, ik en de huisaap. Je moest je drankje vasthouden anders ging hij er vandoor met je drankje. Hij lust alleen geen bier!. We hebben hier ff van het prachtige uitzicht over de mangroven genoten en hebben toen onze trip vervolgd.

Op naar een houtfabriek .... Dit is de bron van een heleboel ellende, hier worden de houten kunstwerken, kettingen, armbanden en wat al niet meer gemaakt die ze in de rest van de wereld) lijkt het proberen te verkopen. Niet te duur collega, kijken kijken niet kopen.

Hier waren alle zwarten dus bij elkaar, het waren wel 50 van die fabriekjes en iedereen probeerde zijn waar aan ons te slijten. We hebben uiteindelijk wat armbandjes gekocht waarvan we hopen dat ze het einde van de vakantie halen. De houtwerken waren overigens prachtig en te koop voor een appel en een ei. Ze passen echter niet in onze koffers en hebben dus niets gekocht. Dit tot grote teleurstelling van al die zwartjes.

Het laatste onderdeel van deze dag is het bezoeken van de vismarkt. Wat een chaos ..... er komen van die kleine bootjes uit de zee, mensen lopen met van die grote manden op hun hoofd de zee in om de vis te lossen, op het strand worden ze in kruiwagens gegooid om verder te vervoeren. Wat verder staan rokerijen, drogerijen, schoonmakers en wat al niet meer om deze vis te verwerken. De lucht was werkelijk niet te harden (ga eens een week slapen in een viskraam en je hebt een beetje een idee). Sylvia trok kleine kinderen aan en aan het einde liepen er een stuk of 10 achter haar aan. De wat oudere meiden liepen met mij te flirten. Zoals jullie weten houden wij niet van vis dus weet je ook de afloop hiervan. We zijn gezellie samen weer naar huis gegaan.

Om 17.00 uur kwamen we zeer vermoeid en zeer onder de indruk van wat we allemaal gezien en beleefd hebben weer thuis. FF douchen om je weer fris te voelen, ff luieren en daarna een happie eten. 's-Avonds na het eten nog wat gedronken en ervaringen uitgewisseld met de waddinxveen-gang Maarten & Mandy. Bis morgen!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Zaterdag, 04 september 2010

Markt in Serrekunda

Vandaag naar de markt in Serrekunda geweest. Eerst onderhandelen met de groene taxi) die lui die je steeds lastig vallen) over een goede prijs daarna weer een soort van dodemansrit naar de markt. Bij iedere auto waarin je zit vraag je je af of hij de bestemming wel haalt. Je wordt heen en weer geslingerd (uitlijnen en balanceren hebben ze nog nooit van gehoord). Op zich al een hele belevenis. Affijn, de markt .... Vanaf het moment dat we er heen liepen kwam er zo'n sul van een neger naast ons lopen om ons te beschermen ... duhuh. Uiteraard heeft eerst Sylvia hem ‘te woord' gestaan. Meestal is dat wel afdoende, je weet hoe Sylvia dit doet, deze keer was het echter niet voldoende ... hij bleef maar zeuren en vertellen. Toen heb ik hem maar even op zijn plaats gezet ... I warn you and I'll tell you once (ik voelde met net een acteur uit de serie Allo allo) stay out and find someone else grrrrr. Dit hielp in zoverre dat hij ons toen op een meter of tien bleef volgen. Toen ik hem even later weer tegenkwam wilde ik hem pakken maar toen was hij net weer weg in de menigte ...... Affijn, de markt (nogmaals) .... Het was me daar een puinhoop met hele kleine steegjes (0,5 meter breed), kruiwagens met rotzooi die om je heen vliegen. Denk hierbij aan kleding die je bij ons nog niet eens aan het Leger des Heils wilt geven, kadavers van geiten, doeken, kruiden en niet definieerbare groenten. Een hele belevenis, maar stinken, stinken .... dat wil je niet weten. Het leuke is dat ze ook gewoon liggen te slapen in hun tent, vanuit hun ogenschijnlijke slaap komt er ineens een mormelend geluid van 'Hey Bossman, how are you, hey bosslady, how are you?' Dat maakt de volgende weer wakker en dan komt er iets uit van hey big man .... Zucht J. We hebben het een uurtje volgehouden en zijn toen weer naar onze taxi gegaan die ons zou brengen en terugbrengen en dus ook de hele tijd zou blijven wachten (en dat voor nog geen 10 euri). Daarna weer ff lekker relaxen in ons huisje in onze koelcel (airco staat blijvend op 19 graden). s-avonds hebben we weer heerlijk gegeten bij Yasmine .... Het is bijna overal hetzelfde ... kip (met bot), beef (met zenen en vet) en patat of rijst. Maar ja, honger maakt rauwe bonen zoet dus we eten braaf wat ons voorgeschoteld wordt. Daarna, oogjes dicht en snaveltjes toe, slaap lekker ! 3 september 2010 Vandaag weer eens een lekker rustig aan dagje, we hebben ons verslapen (09.30 uur wakker) en waren dus net op tijd voor het ontbijt. Daarna ff opfrissen onder de douche en lekker luieren bij het zwembad. We lagen goed en wel en konden onze spullen al weer oppakken vanwege de regen die uit de lucht kwam vallen. Dus maar ff drankje doen in de bar ..... drankje op en weer opnieuw installeren bij het zwembad ... zucht ... net ingesmeerd en daar komt de regen weer und so weiter, und so weiter. Nu maar even geschuild want het zijn korte maar hevige buien. Wat ons al een tijdje is opgevallen is dat er wel erg veel oudere mannen en vrouwen een Gambiaans speeltje op de kop hebben getikt. Vrouwen van minimaal 65 met een (meestal) rastaman van rond de 25 en andersom ... mannen van minimaal 67 met een vrouwtje van rond de 22. brrrrrrrr moet er niet aan denken ...... Toch maar proberen geen nachtmerries te krijgen van dit beeld..... welterusten en morgen gezond weer op.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Zondag, 05 september 2010

Afrika Cup (Gamba - Namibië)

Vandaag was het een zeer wisselende dag, dan weer droog en willen we een wandeling langs het strand gaan maken, dan weer regen en blijven we ergens droog zitten wachten tot de bui over is. Het is regentijd in Gambia ..... Uiteindelijk maar besloten om toch 'iets' te gaan doen want van niets doen wordt je helemaal troosteloos. Gelukkig was er 'iets' te doen er was nl. a great footbalgame. De 1e wedstrijd van de kwalificatie voor de Afrika cup 2012, Gambia - Namibie. Voor 50 dalasi hadden we kaartjes op de kop getikt (= Euri 1,40), vervolgens taxi geregeld voor 400 dalasi (=Euri 10,50) en dat incl. wachten zodat dezelfde taxi ons ook weer terugbracht.

Het was een hele belevenis kunnen wij jullie vertellen. Als Gambianen in de rij staan, staan ze strak tegen elkaar aan, er kan geen vlieg meer tussen. Strak gedisciplineerd kan je weel zeggen. Vervolgens zit je net zo strak tegen elkaar aan op de tribune, capaciteit 28.000 toeschouwers, aanwezig 40.000 toeschouwers. Hele groepen zie je dansen en gek doen. Om onze trommelvliezen weer te pijnigen waren er ook de nodige vuvuzela´s aanwezig.

Wij waren de opvallendste verschijning op zo´n ´zwarte´ tribune. Twee overwegend witte mensen met blauwe regenponcho´s ....... dat hadden ze nog nooit gezien en het leek wel of iedereen naar ons keek. Regenponcho´s julie denken nu natuurlijk ... wat een watjes B: ..... dat klopt .... maar die watjes waen wel helemaal doorweekt ... ondanks de poncho´s. Vanaf het moment dat we uit de taxi stapten tot het moment dat we er weer in stapten heeft het geregend, met bakken tegelijk. Maar de pret was er niet minder om ..... het was een onbeschrijfelijke gebeurtenis (en toch schrijven we het op). We voelden ons net weer Maxima en WimLex .....

Lijkt ons trouwens best wel een leuke baan, koning en koningin ... als we terug zijn gaan we eens kijken of we daarop kunnen solliciteren. Handje wuiven en vriendelijk lachen kunnen we immers al, en goed ook! :-)

O ja, de wedstrijd zelf ...... het is 3-1 voor Gambia geworden na een 3-0 ruststand. We hebben hard met de Gambianen mee staan juichen. Ze waren inderdaad gewoon stukken beter. Die spits trouwens lijkt me wel iets voor Feyenoord!! ...... zal Leo en Mario eens tippen. ;-)

Toen we tot de laatste vezel doorweekt terugkwamen werden we warm onthaalt in het hotel, ze hadden ons op de TV gezien!! we zaten immers precies achter het doel en zoals gezegd, we vielen op! :p

's-avonds moesten we weer eten .... zucht .... het komt ons een beetje de strot uit in plaats van dat het naar binnen komt. Er is niet veel keuze en de smaken ..... Herman den Blijker heeft hier nog wel wat te doen.

Eet smakelijk .....

O ja ..... nog even het culturele gedeelte ... de betekenis van de vlag van Gambia (zie weblog elders). Rood staat voor de zon, wit voor de vrede, groen voor de landbouw en blauw voor de Gambia rivier. De rivier was er eerder dan Gambia zelf, vandaar!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Woensdag, 08 september 2010

Vissen

Zondag 5 september was een troosteloze dag alhoewel hij hartstikke mooi begon. Zoals te doen gebruikelijk hebben we buiten, aan zee ontbeten. We zouden een lekker rustig dagje houden en aan het zwembad proberen bruin te bakken (we worden inmiddels cappuccino genoemd). In de loop van de ochtend zijn we ook nog even naar het strand gegaan om de plaatselijke vissers van dicht bij te bekijken. Uiteraard proberen ze overal een slaatje uit te slaan en bedelen ze er weer lustig op los. Inmiddels zijn we gehard in dit werk en geven we op de momenten dat wij het willen toe. Sommigen hebben het zo slecht ... daar kan je met 1 euri echt iets voor betekenen. De vangst was overigens slecht, 1 pijlstaartrog, 1 barracuda en een aantal kleine voor ons niet te definiëren visjes. Ik ben zelfs nog een klein beetje verbrand. Daarna is het zachtjes gaan regenen, wat harder gaan regenen, hard gaan regenen, keihard gaan regenen en gaan hozen ... niet te geloven......... Uiteindelijk hebben we dus zo'n beetje de hele dag in en rond ons huisje gezeten omdat we nergens heen konden. Overigens wil iedereen met ons delen dat Gambia gisteren een geweldige match heeft gespeeld en dat ze ons gezien hebben. Ze zijn heel trots en willen dat met ons delen. In het hotel naast ons logeert overigens het Nationale team van Namibië. Met een mokkend gezicht zitten eten bij ons hotel en daarna lezen, tv kijken e.d.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

SOS Kinderdorpen

Vol verwachting werden we wakker, wat was het weer want het is afgelopen nacht te keer gegaan, ongelofelijk werkelijk. Helaas leken de tuintjes nog op vijvers zonder vissen en regende het nog steeds. Binnen ontbijten en wachten tot het droog wordt. Uiteindelijk werd het in de middag rondom 14.00 uur droog en durfden we het aan om het huisje uit te gaan. We gaan naar SOS kinderdorpen om te kijken hoe de plaatselijke jeugd naar school gaat, hoe ze wonen e.d. Ons was verteld dat het een kwartiertje twintig minuten lopen was maar een uur later kwamen we pas aan. Gambianen vinden het blijkbaar leuk om door plassen heen te rijden want wij waren rood van de spetters ... kltzkkn! Helaas zijn de scholen momenteel dicht vanwege vakantie, maar door de directeur van de school werden we vriendelijk doorverwezen naar de village. Weer 20 minuten lopen, al daar aangekomen werd ons vriendelijk verteld dat maandag geen bezoekdag is en dat we op dinsdag, woensdag of donderdag terug moeten komen. Die kinderen en hun scholen interesseren mij ineens een stuk minder kan ik je zeggen, wil je ze op enige wijze helpen mag je terugkomen wanneer zij het willen...... Onverrichte zaken dus maar Senegambia om een borrel te drinken. De borrel was nog niet op of het begon al weer te regenen..... Gelukkig was het 's-avonds droog genoeg om uit eten te kunnen gaan. Nog een hele dag rondom je hotelkamer rondhangen .... Liever niet.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Senegal

Deze ochtend weer vroeg uit de veren, 05.30 uur er uit want we gaan naar Senegal naar een natuurreservaat om wat wilde dieren te bekijken. Om 07.00 uur werden we door de bus opgehaald en gingen we richting de pont naar Noord-Gambia. Wat een chaos is dat zeg.... Degene met het meeste geld heeft de grootste kans om op de pont te komen. Er staan hier enorme reclameborden vanuit de overheid ... say no to drugs en corruptie. Drugs heb ik nog niet gezien maar corruptie .... waar niet eigenlijk. Iedere agent is omkoopbaar dus ook de mensen bij de pont. De overtocht duurt ruim 1,5 uur en is een hele belevenis op zich. Mijn slippers zijn gepoetst, de schoenen van de agenten die naast me zaten zijn gepoetst, de schoenen van iemand zijn gemaakt, de hele zolen zaten los en zijn met de hand gestikt. We hebben resp. 10 en 20 dalasi betaald. Na een chaotische aftocht zijn we weer in de bus gekropen richting Senegal (weer een stempel in paspoort) .... Bij de grens ook weer chaotische toestanden, bedelaars en ze verkopen werkelijk alles, tenminste dat willen ze .... Uiteindelijk bij het natuurreservaat aangekomen, in twee safari jeeps door het reservaat gereden. We hebben gezien, wilde zwijnen, giraf, antilopen, apen, varaan en herten. Ze waren niet allemaal even fotogeniek maar hebben ons best gedaan ze enigszins representatief op de foto te krijgen. We hebben niet gezien een neushoorn ...... Als we weer terug in Nederland zijn moeten we weer naar de tandarts ... we zijn door elkaar geschut in die jeep .... Niet te geloven. Alles bij elkaar was het een hele belevenis al was het het geld niet waard. Na een korte, smerige lunch gingen we weer hetzelfde riedeltje terug. Grens, pont, bus etc. De pont was deze keer wat spectaculairder. Geiten die vervoerd worden boven op het dak van de auto, koe op het voordek, schapen op het middendek en regen. Vanavond wederom regen, gelukkig niet op de momenten dat we buiten liepen maar daar tussendoor wel ...met bakken tegelijk Morgen bidden om wat zon, anders gaat deze vakantie als 1 van de warmste maar natste vakantie de boeken in voor ons.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Donderdag, 09 september 2010

Banjul & de Zon!

Jippie...de zon schijnt weer!!!!Vandaag is het de laatste dag van de Ramadan, alle Gambianen zijn opgewonden, zenuwachtig of anderszins. Vandaag moeten ze nog vasten en dan mogen ze morgen feesten. We zijn er honderden keren mee geconfronteerd. We hebben gehoord dat men in Banjul met een spectaculaire schoonmaak bezig is ter ere van het feest. Wij dus naar Banjul want dat is een smerige stad en dat opruimen willen we wel eens mee maken. Met de taxi naar Banjul dus!! ..... De taxichauffeur begint gelijk te praten over het Suikerfeest en wij worden gelijk uitgenodigd (net als door al die anderen). We slaan de uitnodiging vriendelijk af door te zeggen dat we al door iemand anders zijn uitgenodigd (werkt altijd goed). Onderweg gaat hij een koe bestellen voor (500 Dalasi). De beste man heeft 2 vrouwen en 8 kinderen en moet dus voor ze zorgen. Een gemiddeld schaap schijnt 2.500 tot 7.000 Dalasi te kosten. Onderweg krijgen we nog bijles in de Koran al lijkt het er af en toe op dat hij zelf niet helemaal weet hoe het zit. In Banjul aangekomen is het er druk en warm. Van opruimen echter is geen sprake, tenminste niet wat wij waarnemen. De markt is nog even smerig, druk en de vis, kleding, lege plastic flessen en andere koopwaar ligt nog gewoon in de zon en wordt bedolven door de vliegen. Gelukkig hoeven wij niet te eten wat hier wordt verkocht. Uiteraard ook hier weer de nodige bumpers die we inmiddels vakkundig afpoeieren. Ik stel me dan steeds op als 'the friendly person', Sylvia plays the hard girl, zo hard dat ze zelfs 'as hard as a coconut' X-( werd genoemd. Vanaf nu is Sylvia dus mijn kokosnootje. In een van de vele zeer kleine steegjes werd mij zelfs een kind aangeboden .... Ik vertelde de moeder dat ik aan 1 kind (Sylvia) voldoende had maar dat begreep ze niet helemaal. Na 1,5 uur te hebben rondgeslenterd en niets te hebben gezien van enig spectaculairs besluiten we maar om terug te gaan naar ons vaste horecagebied, Senegambia. Lekker wat eten en drinken en niet te vergeten relaxen. Onderweg terug ging onze taxichauffeur nog even langs de slager om te kijken hoe het met zijn koe is (komt hij met een klein zakje aan, wij dachten dat hij een hele koe zou kopen)................ 's-Avonds naar het eten met de taxi ..... paniek :-D de wijzen hebben de maan niet gezien .... dus nog een dag langer vasten (wij kunnen een kleine, gemene glimlach niet onderdrukken ....) Snappen die wijzen nou echt niet dat als er wolken zijn je geen maan ziet maar dat die er wel is .... de sukkels laat ze nog maar een dagje vasten hoor ..... hahahah. Na het eten weer even een avondwandeling naar huis (om het eten te laten zakken) ..... ging er weer een hele nieuwe dierentuin voor ons open, duizenden vliegen van 5 centimeter, padden, krabben en vleermuizen ..... waar die al die tijd geweest zijn ... geen idee en waarom ze er nu wel zijn ... wederom geen idee. Slaap lekker en morgen gezond weer op :-) .

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Vrijdag, 10 september 2010

Luieren

Iedere keer als we ergens heen gaan krijgen we dezelfde vragen op ons af gevuurd, hoe heet je, waar kom je vandaan, heb je het leuk hier ... etc. Voor de verandering hebben wij onszelf inmiddels omgedoopt tot Bas & Xantippe, kunnen ze niet uitspreken ....... Lachen joh ! Er wordt steeds Boss en Jansjip oid van gemaakt. Soms nemen we ook weer andere namen aan .... Zoals Bram & Esther, Willem & Maxima etc .... We maken er wel wat van. .... En maar lachen!!

We hebben vandaag weer eens een lekker dagje zon, dus volop genieten in en rond het zwembad. Bij de zee gaat niet want die is overstroomd. Het water is zo hoog gekomen dat er geen plaats meer is op het strand. Lekker nog ff lezen, luieren, zwemmen en niets doen.

In de avond voor de laatste keer zo'n overheerlijke Gambiaanse maaltijd op (echt lekker), afscheid genomen van de kok en de obers. Straathonden en zwerfkatten te eten gegeven en hier en daar een fooi omdat we ‘zo goed' geholpen zijn. Tot onze grote schrik hoorden we ineens Sieneke uit de box galmen. En wij maar denken dat onze Vader Abraham geen internationale nummers kan schrijven ..... wij weten inmiddels wel beter.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

De laatste dag

): Salem Maleikun (=hallo), het zit er weer op ..... Samenvattend kan je wel zeggen dat Gambia een hele aparte ervaring is geweest, wat we hebben gezien is vooral armoede, heel veel armoede. G: Wij mogen ons gelukkig prijzen dat we in Nederland zijn geboren en groot zijn geworden.

We zijn blij dat we hier een keer zijn geweest, gewoon om te kunnen waarderen wat we zelf hebben. Aan de andere kant weten we ook dat we hier nooit meer zullen komen. Iedere zichzelf respecterende manager ziet zoveel eenvoudige dingen die verbeterd kunnen worden .... (wij dus ook!!), de Gambianen zelf echter blijkbaar niet. Dit zal wel te maken hebben met de cultuur hier.

Als we nu naar buiten kijken zien we de regen \\\ , zo'n beetje de laatste regen uit deze regentijd. Vandaag is het heel stil overal .... het souvenier shopje waar we nog heen wilden gaan was dicht. Dus degenen die hoopten op een souveniertje ... helaas!!

Oorzaak .... het suikerfeest ter viering van het einde van de Ramadan. Iedereen is happy en iedereen heeft feest. Er zijn geen bumpers, geen taxi's en geen zeikerds die iets van je willen en de restaurants zijn dicht. De vier wijzen uit Mekka hebben de maan gezien en dus is iedereen blij. Zie het als kerst bij ons maar dan met 32 graden.

Om 12.00 uur moesten we kamer uit dus zitten we nu onze tijd een beetje te verdoen met internetten twix en mars eten en straks nog ff biertje @] drinken.

Het was ons weer een waar genoegen jullie mee te nemen in onze belevenissen en vonden jullie reacties leuk om te lezen. We keken er steeds weer naar uit. De meesten van jullie zien we binnenkort weer dus ......

Mangi dem (= tot ziens).

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Voor foto's van Gambia.Druk op de onderste link.

http://picasaweb.google.com/106348996623631573316/2010GambiaKotu?authkey=Gv1sRgCLa9l-fF0_OI4QE#

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Suriname-Curacao 2009

Vrijdag, 14 augustus 2009

Zomervakantie 2009 Dit wordt onze weblog van de vakantie in Suriname en Curacao..

We vertrekken op 03-09-2009 en komen terug op 23-09-2009.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

Voorbereiding.

Vandaag 14 augustus hebben we vast zonnebrand olie gehaald. Je kunt maar beter voorbereid zijn :-)

Alle betalingen zijn gedaan en de vouchers en tickets zijn binnen. Nu nog 10 dagen werken in amsterdam en dan ..... fly like a eagle!

We'll 'be back with more news about our trip.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

zondag, 16 augustus 2009
oepsss!!!!!!!!!http://www.nu.nl/algemeen/2060729/waarschuwing-nederlandse-antillen-voor-tropische-storm.html

++++++++++++++++++++++++++++++++++

Zaterdag, 29 augustus 2009

De vakantie is begonnen.Eindelijk is het zo ver...we hebben vakantie...JIPPIE!!!!! :)

Zoals de meeste van jullie weten hing het even aan een zijde draadje of we wel konden gaan. De zware operatie van mijn (schoon)vader is pas eind september, gelukkig kunnen we onze reis dus gewoon beginnen/voortzetten.

We zijn nu met de laatste dingen bezig zodat we donderdagmorgen (thanxxx john..hihi) om 5.30 uur in de trein stappen om richting schiphol te gaan.

We vliegen om 9 uur richting Paramaribo om daar om 13.35 uur ( 19.25 uur nederlandse tijd) weer te landen.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

Vrijdag, 04 september 2009

3 september 2009Vanochtend om 03.00 uur opgestaan, om 04.15 uur kwam de taxi. 05.02 uur de trein naar Schiphol. Het lange wachten is begonnen. Eindelijk om 09.20 uur stegen we op en we hebben een prima vlucht gehad, geen enkele luchtzak, turbulentie of wat dan ook.

Met voldoende beenruimte hebben we filmpie gekeken, de 100 mooiste doelpunten uit de premiair league, muziek geluisterd en verveeld. Maar ja, je moet er wat voor over hebben.

Eindelijk, we zijn er ..... 14.10 uur paramariboaanse tijd zijn we veilig geland. Toen we uit het vliegtuig kwamen kwam er een hete deken over ons heen, 37 graden!! Wout had lekke koppakking en volgens mij nog veel meer lekkage´s. Onze koffer kwam als laatste van de band dus om onze taxi te zoeken was dat lekker overzichtelijk bijna iedereen was al weg.

Een uurtje rijden en we waren in het appartement, gevulde ijskast bij aankomst, weliswaar geen alcoholische versnapering maar goed, je kunt niet alles hebben. Na even bijgekomen te zijn hebben we van de vrouw des huizes een korte rondleiding door Paramaribo gehad. Even door de dure wijken met villa´s e.d. die hier voor nog geen 120.000 euro te verkrijgen zijn. Wat zijn ze vriendelijk hier zeg...... Niets is te veel moeite .... Een dik compliment voor die mensen.

Nu ff douchen en dan lekker onder de wol ,we hebben gelukkig airco op de slaapkamer..... We hebben er nu inmiddels dik 24 uur opzitten zonder noemenswaardig slaapmoment.

Dus oogjes dicht en snaveltjes toe.....

++++++++++++++++++++++++++++++++++

Breaking news ..... We horen net dat het grondpersoneel vanaf vandaag staakt en dat de vluchten van Suriname naar Nederland niet door kunnen gaan .... Pffff net op tijd geland dus anders hadden we met de parachute er uit moeten springen .....

++++++++++++++++++++++++++++++++++

Zaterdag, 05 september 2009

4 september 2009 Vandaag waren we lekker vroeg wakker, 07.00 uur plaatselijke tijd. We hebben een goed bed al is het wel wat smal voor twee zeeleeuwen L .... We zijn ook blij dat we airco op de kamer hebben want anders waren we leeg gezweet.

We hebben, lekker Hollands, een fiets gehuurd om Paramaribo te verkennen. Je moet blijven opletten want je moet hier links rijden en als je bevangen bent door de hitte (37 graden) dan vergeet je dat nog wel eens. Wat een verschillen kom je tegen, prachtige villa's vs krotten van hout waarmee wij het vuur nog niet eens willen aanmaken.

Uiteraard hebben we de Watermolenstraat gezocht, naar Johnny's place, nummer 57 en .... gevonden, J badend in het zweet na een helle tocht door een fucking heet en chaotisch centrum van Paramaribo. De dames waren er niet ... die moesten even bellen met hun baas uit Schiedam ...??!!!

Tussendoor lekker wat gedronken, Biertje 0,80, baco 2,50, cola 0,60, je moet immers blijven drinken...... Daarna lekker gegeten, ook voor weinig, complete maaltijd voor 4 a 5 euro. We waren allebei een beetje bevangen door de hitte, allebei een beetje hoofdpijn en zo. Het is moeilijk, zo niet onmogelijk om een koele plek te vinden.

We hebben voor zondag een dolfijnentocht geboekt, lekker met een bootje de zee op en zwemmen. Daarna gaan we naar Nieuw Amsterdam, weet niet waarom ik dit doe maar goed .... Ik vind oud Amsterdam al niets dus laat staan nieuw Amsterdam. Deze tripjes hebben overigens gewoon Hollandse prijzen. 50 euro pp.

Vandaag hebben we de fiets nog even en gaan bij de plaatselijke AH boodschappen doen. Daarna gaan we ons verdiepen in de onafhankelijkheid van Suriname. Ze hebben er een plein van, een museum (lekker koel binnen) en vast ook wel wat versnaperingen.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

Maandag, 5 september 2009

Vandaag hebben we lekker gewandeld door het centrum van Paramaribo. De plaatselijke markt bezocht, wat een bende daar zeg ... en door de sloppenwijk van Paramaribo gebanjerd. Ben blij dat ze niet allemaal naar Nederland zijn gekomen J. Ik werd steeds aangesproken met 'Heee jij blanke man', tja ik ben nu eenmaal geen Surinamer en dat kunnen ze wel zien. Dat het daar niet helemaal koosjer is hebben we ook gezien, dealen vanuit de auto e.d. . Ben blij dat ik me daar niet hoef in te laten.

Het museum was eigenlijk niets dus daar zijn we ook maar niet naar binnen gegaan. Uiteraard zijn we weer op een terras terecht gekomen en hebben daar heerlijk gegeten, niets bijzonders gewoon bami en sate maar het was om je vingers bij af te likken. Dat hebben we dus maar gedaan. Een één of ander insect vond het nodig om een hap uit Syl te nemen, niets aan de hand maar ze werd er wel even naar van.

We hebben zelfs de eerste regendruppels meegemaakt al stelde dat eigenlijk niets voor. Het was 1 minuut regen en de straat was eigenlijk niet eens nat. Het bracht wel heerlijke verkoeling die we echt nodig hadden. Wij zijn dus gewoon lekker in de regen blijven zitten.

We hebben een prachtige salamander gezien van wel 30 tot 40 centimeter.
Vanavond zagen we hem nog een keer, helaas voor hem was hij platgereden op de weg.... Zo'n beest heeft hele mooie kleuren groen met oranje, volgens mij fan van het Nederlandse vrouwenvoetbal elftal........

We gaan nu lekker badderen en vroeg naar bed want we moeten er morgen vroeg uit voor de dolfijnen. Onze gids zegt dat ze er zeker zijn .... Maar of ze zich laten zien ... duhuh zo lus ik er nog wel een paar.
Voor nu welterusten en morgen gezond weer op!!

++++++++++++++++++++++++++++++++++

6 september 2009

Vandaag om 06.45 uur wakker want we gaan op dolfijnenjacht. Volgens de gids hebben we een afspraak om 10.30 uur met de dolfijnen en mogen dus niet te laat zijn, dat vinden dolfijnen nu eenmaal niet fijn J. Om 09.00 uur stonden we bij de kiosk waar we afgesproken hadden. Met de bus nog een paar mensen ophalen en dan langs de villa wijk (oa langs villa van Clarence Seedorf en Desi Bouterse) naar onze boot. Dat is niet veel meer dan een paar planken met een geïmproviseerd dak en dan op weg.

Na 10 minuten varen zagen we de eerste dolfijnen al op ons wachten. Het waren er heel veel, misschien we een stuk of 50. Het wordt dan een sport om ze mooi op de foto te zetten, probleem hierbij is dat je steeds niet weet waar ze boven water komen en voor je hebt afgedrukt zijn ze al weer onder water. We hebben dus heel veel foto's gemaakt van water en niet van dolfijnen. Dus over op plan B, en dat hield in dat we ze zijn gaan filmen. Dat bleek een betere tactiek want op de filmpjes zie je ze af en toe maar dan ook goed.

Toen de dolfijnen een bakkie gingen doen zijn wij ook verder gevaren. We zijn naar Braamspunt gevaren, zeg maar het HvH van Suriname, alle boten moeten hier langs. Hier wonen Surinamers die zich uitsluitend bezig houden met garnalen, vangen, drogen, zeven, pellen en weet ik wat al niet meer. Daar heb ik ook ff gezwommen in de Atlantische Oceaan, smerig daar ... dat wil je niet weten. Er is daar uitsluitend modderwater en dat zie je als je het water uit komt. Verder is het niet eens lekker, het water is 26/27 graden en verkoelt dus niet.

Na opgedroogd te zijn hebben we een kleine wandeling gemaakt door het illegale dorp. Wat een armoede daar zeg, een constante stank, geen toilet/douche/water etc. en huizen van aangespoeld hout, met golfplaten daken. Ze slapen met 6 in
een huis en dan is er ook werkelijk geen plek meer voor nummer 7. De zes die er liggen (voornamelijk mannen) liggen lepeltje/lepeltje. Volgens ons merken ze er niet zo veel van want 90% van de bevolking is de hele dag stoned of anderszins onder invloed van iets.

Op enig moment gingen we de boot weer in om naar onze lunchplek te varen. Prachtige tocht over de Suriname rivier (1,2 km breed).
Langs de kade alleen maar flora en fauna, heel indrukwekkend mooi. We zijn gaan lunchen op een van de vele plantages, Rust & Werk (hoe tegenstrijdig voor een Surinamer).

Dit is overigens een van de vele plantages die er nog steeds zijn, ze stammen uit de slaventijd die pas in 1862 is afgeschaft. Op deze plantages gelden overigens niet de wetten en regels die in de rest van Suriname wel gelden. Zo mogen jongens van 8, 9 10 jaar gewoon op een brommer rijden en wel zonder helm. Iets wat in de rest van Suriname ten strengste verboden is.

De maaltijd is weer gewoon lekker Javaans, Nasi, Bami, Gado Gado en dat soort dingen, gewoon heerlijk. Tussen de middag even een lekker biertje er bij (een Djongo) dat is een fles van 1 liter bier, voor nog geen 2,50 euro.

Na weer op krachten te zijn gekomen een korte wandeling naar de boot om naar Fort Nieuw Amsterdam te gaan. Dit is een van de drie verdedigingsforten die door de Nederlanders zijn aangelegd (Nieuw Amsterdam, Purmerend en Leiden). Deze drie forten zorgden er voor dat ongenode gasten konden worden verdedigd en sindsdien hebben geen overnames meer plaatsgevonden. Hierop is slechts één uitzondering maar die was van binnenuit, Bouterse nam in ik meen 1982 de macht over en daar valt geen fort tegen te bouwen. Het fort is een militair terrein en daar zal Pa van Rhijn zich ook wel het nodige van herinneren.
Eigenlijk hadden we hier geen zin meer, de hitte was te overweldigend en het enige dat je wilde was uit de zon en in de wind. Gelukkig duurde dit niet lang meer en zijn we langzaam op huis aan gegaan.

‘Toen we thuis kwamen hebben we ff lekker onder de koude douche gestaan om af te koelen (warm water gebruik je hier gewoon niet). Verfrist, omgekleed en wel naar de stad om een lekkere BBQ te verorberen, sate, drumstick en karbonade, allemaal heerlijk gekruid met een soort van ketjap maar dan om je vingers bij af te likken (en dat voor 7 euri pp) J. Na een paar Parbo biertjes zijn we lekker voldaan naar huis gegaan en hebben een heerlijke nachtrust gehad onder de airco.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

7 september 2009

Vandaag een lekkere rustige dag gehad, lekker uitgeslapen (tot 08.30 uur) en bijkomen van alle inspanningen, daarnaast hebben we ons vooral geestelijk voorbereid op wat nog komen gaat. We zijn naar het terras van ‘t-Vat gegaan, de local place to be. Hier is het druk en gezellig terwijl bijna alle kroegen en terrassen leeg zijn.

We hebben leesboeken, puzzelboeken, roddelbladen en de laptop (gratis draadloos internet) meegenomen en hebben ons daarmee de hele dag vermaakt in de koelte van de schaduw. Want zoals de Surinamers zelf zeggen, je kunt alleen in de schaduw genieten van de zon. Op dat terras hebben we dus de hele dag rondgehangen, gegeten (lunch en diner; en we zullen maar niet meer zeggen hoe lekker dit allemaal was J) en gedronken. 's-Avonds naar huis omdat we er morgen weer vroeg (echt vroeg dus) uit moeten. O ja, zo'n dag op terras kostte ons 125 SRD ofwel zo'n 30 euro.

Ik had er nog geen last van gehad maar het moest er toch een keer van komen, de reusel liep weer eens dun uit de broek en dan kan het gebeuren dat je net te laat bent op het kleine kamertje en dat je nog het eea moet opruimen L voordat je gaat slapen.

PS: Het is de bedoeling dat Syl in Curacao met dolfijnen gaan zwemmen, hier in Suriname hebben we ze alleen maar gespot.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

8 september 2009

Zoals al aangekondigd vanochtend dus vroeg het bed uit, vroeg is dus echt vroeg want om 04.45 uur ging de wekker al vrolijk te keer. Vandaag staat nl. de tour naar Brownsberg op het programma. Om 06.30 uur moesten we ons verzamelen op het verzamelpunt dus ...... met Klaas Vaak nog in de ogen onderweg. Voor de zekerheid heb ik er maar een paar imodium ingegooid want op zo'n dag kan je het niet hebben dat je om de 5 minuten naar het toilet moet. Het heeft me de hele dag droog gehouden zal ik maar zeggen .....

De weg ging eerst dwars door Paramaribo maar daarna kwamen we in de buitenwijken en uiteindelijk in de bush-bush terecht. Hier houdt zo'n beetje de hele beschaving op. Waar je in Paramaribo nog mooie geasfalteerde wegen hebt, heb je in de bush-bush alleen maar bauxiet wegen. Dat betekent dat je 2 uur door elkaar heen wordt gehusseld, diepe kuilen trotseert en langs afgronden rijdt op de bekende rode, zeer stoffige wegen. De kans bestaat dat we wat meenemen naar huis want neus, haar, oren en ogen zitten nog vol .....

Uit eindelijk na zo'n 3 uur rijden aangekomen op Brownsberg, de bus brengt ons nog een stuk de berg op, het begin van het oerwoud in. Je hoort de beesten al denken, wie komen daar nu weer aan J. Eenmaal boven gekomen gaat onze expeditie beginnen. Jut & Jul op expeditie in het tropische regenwoud, de Amazone genaamd.

De eerste honderden meters denk je, is dat nu alles maar dan begint het echt. De redelijke vlakke wegen gaan over in vrij onherbergzaam gebied en je moet je op enig moment vasthouden aan alles wat er om je heen te vinden is, wortels van bomen, rotsblokken etc. Om enig indruk te geven, als je per ongeluk valt val je zo'n 50 meter naar beneden, de kans dat je dat niet overleeft is vrij reëel en als de laatste in rij valt, neemt hij/zij iedereen mee.

Hoewel het op de berg zelf niet zo warm is vanwege a) de bomen en b) de hoogte (maar toch nog zo'n 25 graden), breekt het zweet als snel aan alle kanten uit alle poriën. We waren overigens op zoek naar een waterval, die vanwege de droogte ‘goed' bereikbaar was. De laatste 40 meter gingen bijna loodrecht naar beneden, je moest o.a. aan bomen hangen om de volgende stap naar beneden te kunnen maken. Deze laatste 40 meter heeft Syl overigens niet mee kunnen maken, een verstandige keuze want het was loodzwaar. Toch was het een hele prestatie hoor .... Zelfs één van de jongens van ca. 30 jaar is op hetzelfde plateau gestopt als Sylvia. Beneden gekomen, onder aan de waterval was er het prachtige uitzicht, echter te weinig water om er onder te kunnen staan en te verfrissen, das nou weer jammer.

Even uitrusten en dan de tocht weer naar boven. Pffffff het gaat makkelijker maar het is twee keer zwaarder. Syl en ik hebben ons even voor de groep uit geworsteld om op ons gemak naar boven te gaan. Op een plek waar we even wat uitrustten kwamen we een aap en een slang tegen. Is toch anders dan in een dierentuin, want er lopen zat giftige dieren rond. We hebben overigens ook een gifkikker gezien, prachtige vlinders en een soort buidelrat. Gelukkig geen last gehad van muskieten of anderszins al hadden we wel last van steekvliegen, zo één die Syl al eerder te pakken had.

Zeer moe maar ook zeer voldaan kwamen we weer boven. Syl had pap in haar benen en ik kon geen pap meer zeggen. Daarna weer een gezamenlijke lunch en nog even wat mooie uitkijkpunten bezoeken over een 15 km
groot stuwmeer. Eenmaal terug in de bus was iedereen zo moe dat ik denk na 10 minuten iedereen met gesloten ogen aan het genieten was van de prachtige dag. Door de geëffende bauxiet weg konden Syl en ik de slaap niet vatten en hebben dus weer met verbazing om ons heen zitten kijken wat je allemaal ziet.

Uiteindelijk gesloopt waren we om 19.00 uur terug in Paramaribo, even wat eten, drinken, douchen en tv kijken voor we naar bed gingen.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

9 september 2009

Vandaag een lekkere rustige dag met de nodige spierpijn, lekker bijkomen van de inspanningen van gisteren. Tot 08.30 uur uitgeslapen, op het gemakkie ontbeten, bakkie koffie er bij en relaxen. In de middag weer een fiets gehuurd om de andere kant va Paramaribo te bewonderen maar eerst even wat boodschappen doen bij de supermarkt. Het begon lichtjes te regenen dus even schuilen bij een bushalte, daar kregen we gezelschap van een 80-jarige surinaamse man. Hij heeft wel een kwartier zitten lachen en vond ons (lees Syl) enorm aardig. Toen de regen weer weg was zijn we ff naar huis gegaan om de boodschappen weg te brengen en wat droogs aan te trekken (vanwege het zweten).

Daarna de tocht naar de andere kant van Paramaribo. We waren nog geen 15 minuten onderweg en we dreven weer van de fiets af, zo verschrikkelijk warm dat we onder een boom moesten schuilen voor de zon. We werden zelfs door een Surinaamse ‘aangehouden' die ons wilde waarschuwen dat we een petje op moesten doen en dat we gek waren dat we dit niet deden.

Na een kleine 10 minuten wilden we -met pet- verder fietsen, toen begon het echter zo hard te regenen dat wil je niet weten. Recht naar beneden en flinke druppels op de straat. Toch maar even onder het boompje blijven staan J. Het regende echter zo hard dat de boom maar voor slechts een paar minuten stand hield, daarna werden wij dus ook nat, wat wij toch wel een heerlijke verademing vonden, verder geen schuilplaats in de buurt dus dat moesten we maar ondergaan. De temperatuur was inmiddels gedaald naar een zeer aangename 25 graden. Na een tijdje werd de regen minder en besloten we maar terug naar huis te fietsen, de lucht was zo zwart as een bosneger. Goed en wel op de fiets begon het me weer te regenen ..... wij zaten toen heerlijk te zingen op de fiets in de enorme tropische regen, tot en met de onderbroek nat maar heerlijk voldaan qua temperatuur kwamen we uiteindelijk weer thuis. Toch brengt die regen ook weer wat positiefs met zich mee. Iedereen had ‘medelijden' met ons, riep en lachte naar ons. Ook kwamen er dieren tevoorschijn die we nog niet eerder hadden gezien, padden zo groot als twee vuisten met een serie jongen sprongen bij ons over de binnenplaats.

Voor de 3e keer droge kleren aan zijn we toen maar .... gaan eten (Grittbana soep met Moksi Alesi en een heerlijk ijsje met caramel met rozijnen en kindersnoepjes na)!, dat doen alle surinamers die iets te vieren hebben of om hun verdriet te vergeten.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

10 september 2009
Deze keer wat langer uitslapen, 06.45 uur er uit want om 09.00 uur stond het busje weer voor ons klaar met deze keer in de aanbieding, een vlinderkwekerij, een houtsnijderij, een pottenbakkerij en white beach. Weer dezelfde gids Winston, voor de 3e keer al deze week, volgens mij mag hij ons wel..... en wij hem ook dus dat komt goed uit. Het is een oude soldaat en wil niet zeggen of hij onder het Bouterse of Brunswijk regime heeft gestreden. Dat mocht ik hem niet vragen, ik vroeg het toch maar kreeg toen geen antwoord. L Het maakt mij ook niet uit zolang ik hem maar niet in december tegenkom J, verder kan hij leuk vertellen over van alles en nog wat ....

Oke dan ... even een weetje. De Surinaamse vlag bestaat uit de kleuren groen, wit, rood en een gele vijfpuntige ster. De kleuren staan voor respectievelijk vruchtbaarheid, vrede, liefde en saamhorigheid, de vijfpuntige ster staat voor de 5 bevolkingsgroepen uit Suriname. Wat je er mee moet weet ik niet maar als ik het niet opschrijf ben ik het vergeten. Deze vlag is er pas sinds de onafhankelijkheid die Suriname heeft sinds 18-11-1975 (ik kan er een paar dagen naast zitten, geschiedenis was immers niet één van mijn sterkste vakken).

Allereerst de vlinders, ik heb nu gezien hoe zij van eitje volgroeien tot een vlinder. Van ei naar pop naar rups en vervolgens tot vlinder. Sommigen zijn kannibaal en eten elkaar op, anderen zijn wat vredelievender. Overigens hele mooie gezien, blauw, rode, etc.

Vervolgens naar de bosnegers, die hele mooie dingen van hout maken. Uit één blok maken ze een klapstoel, werkelijk heel mooi. Hier zit nog een verhaal achter ook, de stoel voor de man heeft een leuning, die van de vrouw niet, die heeft alleen een zitje. Jullie mogen raden waarom dat zo is......

Tot slot naar de indianen, die maken er een potje van .... Letterlijk dan want we bezochten een pottenbakkerij. Ook hier is het weer ongelofelijk mooi wat ze maken. Beelden in de vorm van apen en indianen, helemaal vanuit de klei opgetrokken.

In de middag naar White Beach, een kunstmatig aangelegd wit strand op zo'n 15 km van Paramaribo aan de Suriname rivier. Om te kunnen zwemmen hebben ze hekken rondom het strand gezet en borden ‘verboden voor piranha's'. geplaatst. Winston vertelde ons ter geruststelling dat ze in Suriname alleen vegetarische Piranha;s hebben ... duhuh!!

Ik ben gaan zwemmen en er waren inderdaad geen Piranha's. Omdat het eb werd was er niet zoveel water, het was slechts een paar meter breed waarin je tot maximaal je knieën in het water stond terwijl het bij vloed dik twee meter diep is en 15 meter breed.

Na weer een leuke dag zijn we voldaan gaan eten, en lekker dat het was ..... hmmmm om je vingers bij af te likken.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

11 september 2009

Deze dag staat in het teken van de Colakreek, licht vlak bij vliegveld. We hebben een taxi geregeld die ons heen en terug bracht voor zo'n 70 euro. Het is dan wel 5 kwartier rijden heen, en dan nog eens 5 kwartier terug. Maar dan heb je wel wat aparts. Het is een kreek waarvan het water cola bruin is. Heel vreemd als je er in zwemt, het lijkt eerst gewoon vies water, als je er eenmaal in ligt ben je oranje bruin ..... .

Aan de bar kon je dan ook bacardi en ijs kopen om er in te gooien. Als je dan met een beker ging zwemmen kon je daarna van je baco genieten in je hangmat. Ze hadden overigens alleen gewone bacardi ..... Wat is dat trouwens lekker zeg, zo'n luierdag in een hangmat. Gelukkig heeft men ons geholpen dat ding goed op te hangen want ik zag het al weer helemaal voor me, lig je goed en wel plof je ineens op de grond wegens overgewicht, niet ondenkbaar toch ... J

Om 16.30 uur stond de taxi weer voor ons klaar en dat was maar goed ook want 10 minuten later zaten we weer midden in een tropische regenbui. De temperatuur daalde in 5 minuten overigens van 34 graden naar 24 graden in de regen, toen de regen ophield steeg de temperatuur overigens in hetzelfde tempo dus lang kon je er niet van genieten....

's-Avonds weer naar onze stamkroeg, ze kennen ons inmiddels al vrij goed en das altijd handig. Deze keer pom gegeten, de eerste keer dat ik niet zeker wist of ik het nou lekker moest vinden of niet. Ik heb het opgegeten maar dat zegt niet alles, Syl heeft een karbonade op, ze zat haar vingers af te likken dus dat zegt voldoende toch ......

Morgen de laatste dag in Suriname ... we worden er een beetje sip van. We willen nog niet weg maar ja .... Er is een tiet van komen (de linker vanuit de man geredeneerd) en er is een tiet van gaan (logischerwijs de rechter). We willen er zeker nog eens terugkomen want we hebben nog lang niet alles gezien .......

++++++++++++++++++++++++++++++++++

12 september 2009

Fawakke biggi bassies ­­
Zo ... de laatste dag in Suriname is aangebroken, eerst heeft Syl een klein wassie gedraaid zodat we straks in Curaçao weer toonbaar tevoorschijn kunnen komen. Op onze laatste dag zijn we weer eens ouderwets naar de dierentuin geweest. Eerst lopen naar de taxi, het is weer verschrikkelijk warm. De taxi brengt ons voor 12 SRD (3 euro) naar de dierentuin van Paramaribo. We zitten zo'n 15 minuten in de taxi. De dierentuin stelt niet zo veel voor, veel tropische vogels, twee tijgers en een miereneter. Maar ja, wie kan er zeggen dat hij/zij naar de dierentuin in Paramaribo is geweest .... Na 1,5 uur zou de taxi weer voor ons klaar staan om ons op te halen en thuis te brengen.

Tot slot nog eenmaal naar onze stamkroeg t Vat (www.hetVATsuriname.com), ff lekker genieten van een maaltijd een lekker drankje en dan naar huis. Ook de vogels hier willen afscheid van me nemen, ik ben tweemaal, door dezelfde vogel ondergepoept. Eenmaal op mijn shirt en eenmaal op mijn hoofd, de 3e keer was ik hem voor en kon ik mijn been net op tijd terugtrekken. Fijn als men zich aan je gaat hechten en niet willen dat je weggaat.....

We zullen Suriname missen, het is echt een fantastisch land met vriendelijke mensen en met heerlijke eten..

We komen er vast en zeker weer terug, maar dan voor een iets langere tijd..

Morgen onze reis naar Curacao en voor de trouwe lezers .... We moeten eerst zoeken naar een gratis internetpunt voordat we weer on-line kunnen zijn.

MO SYI J

++++++++++++++++++++++++++++++++++

13 september

Weer vroeg ons bedje uit , want de taxi zou om 7 uur voor de deur staan om ons naar het vliegveld te brengen...

Mij is altijd verteld dat surinamers altijd te laten komen...nou ik heb een nieuwtje..onze suriaamse taxichauffeur Rakesh was 20 minuten te vroeg..pffff moesten we nog haasten ook..

Na afscheid genomen te hebben van onze verhuurders,we kregen nog een afscheidkadootje ook,gingen we naar het vliegveld.

Zal Suriname missen,het land heeft een grote indruk bij ons achter gelaten.Na de vele controles mochten we het vliegtuig in..na een rustige vlucht zijn we nu dus in Curacao.Ook hier weer vele controles,maar ja...je zal maar bolletjes bij je hebben.

Ook hier weer erg heet maar stukken aangenamer dan in Suriname.Op naar een nieuw avontuur..

++++++++++++++++++++++++++++++++++

14 september 2009

Na een goede nachtrust waren we vol goede moed om de dag te beginnen. Eerst even naar het vliegveld omdat we daar konden internetten, zo konden we zoeken waar evt. wifi-punten zijn om te kunnen internetten, het ziet er niet goed uit dus wellicht dat we minder frequent ons weblog kunnen bijhouden. Daarnaast hebben we hier geen 220 volt dus is het maar de vraag of we de boel kunnen opladen als de accu leeg is.

We zouden op onze eerst dag een leuk strandje opzoeken om eerst even rood/bruin te bakken want zonnen hebben we in Suriname niet gedaan. Uiteindelijk zijn we bij de Jan Thielbaai uitgekomen. Om het strand op te komen moet je hier betalen, 5 gulden per persoon ( 1 euro is ongeveer 2,60 gulden). Eenmaal op het strand gekomen moet je 5 gulden per persoon betalen voor een strandbed op een plek naar keuze. We hebben een mooi plekje gevonden deels beschut onder een paar bomen. Eerst opwarmen en dan even een heerlijke plons in de Atlantische Oceaan. Deze keer was het water wel lekker verfrissend.... Hmmm heerlijk.

Af en toe een natje en een droogje gehaald en laten brengen dan kom je de dag wel door. Hoewel we bijna de hele dag in de schaduw hebben gelegen zijn we beiden een beetje verbrand. Dat het dierenrijk contact met elkaar heeft bleek overigens wel want in Suriname ben ik twee keer besmet met vogelpoep, deze keer was Syl degene die met die eer mocht strijken, een mooie fluim op haar linker bovenarm.

Aan het einde van de middag eerst even naar huis om ons te beschermen met after sun en daarna even lekker wat gaan eten. We hadden gezonde trek en Audrey had ons 'De Gouverneur' aanbevolen dus wij op weg. De avond daarvoor waren we per ongeluk bij de Gouverneur uitgekomen dus we wisten de weg. Tenminste dat dachten we .... We hebben zes keer min of meer dezelfde ronde gereden en kwamen toen tot de conclusie dat we wel wisten waar het was (we konden het zien liggen) maar dat we niet konden komen...... Uiteindelijk bleek dat we de brug over moesten met de auto en toen we dat eenmaal gedaan hadden waren we er zo. Helaas bleek dat je daar moest reserveren en dat hadden we uiteraard niet gedaan. Dus voor morgen avond maar gereserveerd en nu op zoek naar iets anders. Uiteindelijk kwamen we in een steakhouse terecht en hebben daar ook heerlijk gegeten.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

Voor die papa!!

Wout heeft weer niet goed opgelet toen de gids vertelde over de onafhankelijkheidsdag..kwam vast door de hitte!!

En nee pa,ik heb geen mensen gezien die op mij of me anders broers en zus leken... Dus je hebt je netjes gedragen in de tijd dat je in suriname zat.Wat me wel opviel was als ik me naam zei,dat ze voor me in de houding sprongen.... Wel een beetje vreemd toch!!

Ga nu kijken of ik hier nog wat bloedverwanten hebt zitten,maar dat lijkt me helemaal stug..want de vrouwen hier zijn nou niet echt de gezelligste..

Kus aan ma en louis uit het warme Curacao.. ;)

++++++++++++++++++++++++++++++++++

15 september 2009

Deze ochtend werden we wakker van de regen. Deze druppelde zo hard op ons dak dat we ff niet wisten wat er nu gebeurde. Desondanks was het gewoon warm, altijd is het hier warm, je kunt er gewoon niet omheen. Juist als we op onze porch (patio's) zitten verlang je wel eens naar wat wind of enige koelte, die is er gewoon niet. Als we op onze porch zitten krijgen we regelmatig bezoek van hagedissen (van 10 cm tot 25 cm). Als we die een stukje brood of kaas voeren vinden ze dat lekker (ze likken immers met de tong hun mond schoon).

Daarna werden we opgeschrikt door een ‘werkende' Antilliaan, althans werkend..... hij zou de tuin komen opruimen en alhoewel dat niet zo'n grote tuin is, is hij best wel een tijdje bezig geweest met niets doen.

Deze dag zouden we benutten om het eiland aan de westkant te bekijken. Wij kunnen je die moeite besparen want met het verkennen daar waren we snel klaar mee. Er is een weg en er zijn wat zijwegen waaraan wat dorpjes liggen waar niets te beleven is. We kwamen zelfs een volledig verlaten vakantiedorp tegen. Op enig moment vroegen we ons af waar Pa van Rhijn vroeger gelegerd moest zijn, juist op dat moment kwamen we een colonne tegen van wel vier legervoertuigen (actie!).

We moeten wel eerlijk blijven, als je daar een afslag neemt naar een klein strandje of een kleine baai kan je een mooi plekje tegenkomen. Zo waren we bij de laguna baai waar zeggen en schrijven 10 mensen aan het strand lagen, een bounty-achtig plekje maar ja, ver verwijderd van de bewoonde wereld. We zagen daar overigens wel een zeeschildpad van zo'n minimaal 75 cm zwemmen

Op de terugweg maar even langs het vliegveld omat we daar kunnen internetten en daar hebben we ons weblog weer bijgewerkt. Na een goede bak koffie zijn we weer naar de wijk Punda gegaan, daar is wel genoeg te beleven met vele winkeltjes en terrasjes. Dus ff een biertje en dan de steegjes in en vervolgens de winkeltjes in en uit.

Vanaf het terras heb je een mooi uitzicht op de Julianabrug en de Emmabrug. Zo af en toe komen er zeeschepen langs ..... de Emmabrug varen ze dan opzij (terwijl je er overheen loopt). Is wel een aparte ervaring hoor ...... dat er zo'n enorm schip vlak langs je heen vaart. De Julianabrug is zo hoog dat zo'n beetje ieder schip er onderdoor kan varen. Toen het schip voorbij was en de brug weer open kwamen de dolfijnen terug van een dagje uit. Ze keken even naar het terras en doken weer onder.

's-Avonds zijn we gaan eten bij de Gouverneur, op aanraden van Au3. We hebben hier heerlijk gegeten en gedronken. Daarna hebben we onze luiken weer voldaan gesloten.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

16 september 2009Het zit ons niet mee met het weer, deze ochtend begint warm maar bewolkt en weer geen zuchtje wind op onze porch terwijl het over het hele eiland altijd wel waait (windkracht 3 tot 4). Nadat onze ogen zijn geopend, de rotzooi van Klaas Vaak is weggewerkt begint heel langzaam weer het zweet uit de poriën te stromen. Na te hebben ontbeten en te hebben gedoucht gaan we naar het café op het Wilhelminaplein, daar hebben we een snelle internet verbinding gevonden en daar hebben ze lekkere koffie beter dan de oploskoffie die wij in het huisje hebben). Ook hebben ze daar een gratis Telegraaf (Caribean editie) zodat we van de goede plannen van het kabinet op de hoogte zijn gebracht. Ja Ja lieve mensen onze Balkenende is een echte rising star ... De middag hebben we besteed om naar het seequarium te gaan, ze houden daar zeeleeuwen en dolfijnen die ze in Florida hebben opgevoed. En ja hoor ...... we hebben gereserveerd om met dolfijnen te gaan zwemmen, A.s. vrijdag om 14.00 uur hebben we een afspraak met onze fijntjes. We mogen dan een half uur met ze optrekken ..... Het is best wel duur ( EUR 110,- pp) maar ja, .... dit doe je maak één keer in je leven. De rest van de middag hebben we op Mambo Beach doorgebracht, een heel gezellig strand met lekkere lounch muziek, ligbedden, prachtige view en wat al niet meer. Het was weliswaar bewolkt maar toch steeds nog zo'n 29 graden dus met of zonder zon, het is goed toeven hier. Bijkomend voordeel is dat je niet kunt verbranden in de zon .... 's-Avonds weer lekker gegeten aan het water, de handelskade (met al die gele, blauwe huisjes gebouwd op Nederlandse school) en kijken wat er allemaal gebeurt en voorbijkomt.... Wat kan het leven toch lekker relaxed zijn :).

++++++++++++++++++++++++++++++++++

17 september 2009
Deze ochtend stond in het teken van de marine in Suffisant, we zijn op zoek gegaan naar de oude marine basis waar Pa van Rhijn heel veel jaren geleden het scepter heeft gevoerd en daar vele maanden is verbleven.

Het heeft ons niet veel moeite gekost het te vinden want er is maar één gossieweg die daar naar toe leidt. We hebben geprobeerd om binnen te komen maar de bewaking was onverbiddelijk. Wel zouden we een aanvraag kunnen indienen om een rondleiding te krijgen maar dat bleek helaas niet meer mogelijk. Normaal gesproken zou het wel kunnen maar dan moesten we bij de generaal van dienst een aanvraag indienen. Wanneer dit verzoek wordt ingediend dan kan het alleen op woensdag en aangezien het vandaag donderdag is kan dat niet meer pffffff. We hebben dus alleen wat foto's van de ingang en de directe omgeving kunnen maken. Ook hier hebben we overigens geen familie van Syl kunnen ontdekken.

's-Middags zijn we weer lekker naar Mambo Beach gegaan lekker van zon, zee en uitzicht genieten, maar goed dat ritueel kennen jullie zo onderhand wel.

‘s-Avonds kwam de beheerster er na twee jaar achter dat een wasrekje om de handdoeken en zwemkleding te drogen toch wel handig is. Zij kwam het rekje en enkele nieuwe buren brengen. Na enkele dagen alleen op het erf gezeten te hebben zitten nu links van ons twee potten, rechts van ons zitten twee pannen, we worden dus lekker gesandwiched op en manier die wij niet voor ogen hadden gehouden. Morgen komen er weer nieuwe buren bij dus ben benieuwd wat dat ons brengt.

Uiteraard hebben we dag weer afgesloten met een heerlijke maaltijd, een lekker drankje op een heerlijk terras uitkijkend over water, havengebied en genietend van een lekker briesje. Geestelijk en lichamelijk maken we ons op voor de dolfijnen.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

18 september 2009

Vandaag is het dan eindelijk zover ...... we gaan met de dolfijnen zwemmen. We hebben er zin an en kunnen niet wachten tot het zover is. Eerst maar een bakkie doen bij ons stamcafé in de stad Wilhelmina café ..... helaas doet de internetverbinding het niet zodat we ons weblog niet kunnen bijwerken. Dus hebben we ons maar vermaakt met mensen kijken, er kwam een bus Antilliaanse gehandicapten langs bij KFC, duiven kijken ... ze krioelen om en onder je voeten voor wat eten en nog meer mensen kijken, alle Nederlanders op het eiland komen 's-ochtends een bakkie doen en de Telegraaf lezen. Om 12.30 uur konden we niet meer wachten en zijn we richting seequarium afgereisd. Een kwartiertje later waren we er en hebben we ons ingeschreven. Om de tijd te doden hebben we wat rond kunnen kijken bij de tropische vogels en ... bij de dolfijnen. De vaste trainers lieten zien wat ze allemaal konden en dat was best leuk..... maar wij willen zelf ... nu nu nuuuuuu. Eindelijk .. het is twee uur, we mogen ....... Eerst een kleine instructie ..... je moet met flippers aan zwemmen en je armen moet langs je lichaam blijven, anders worden ze bang. Verder mag je ze niet in het gezicht slaan, niet aan ze hangen en niet aan de staart hangen. Je mag ze wel aaien op hun rug en we gaan een paar kunstjes met ze doen........ Flippers passen en aandoen en dan het water in ......we zijn met een groep van zes en om de beurt mogen we iets met ze doen ....... Wij hadden twee dolfijnen tot onze beschikking, moeder en dochter van resp. 20 en 3 jaar oud, Bonnie & Chalita. Als je met je hand in het water spartelt dan komen ze naar je toe en raken je hand aan, als je dan je hand weer naar beneden doet komen ze je een kus geven op je wang/voorhoofd. Het was best een stevige kussssss kan ik je zeggen :). Daarna met je handen spartelen in het water en dan mag je hun nat spetteren, ze spetteren twee keer zo hard terug maar dat is wel leuk. Als je dan met je vingers een peace teken maakt gaan ze voor je zingen. Je kunt er niet uit opmaken wat ze zongen maar het was wel heel leuk. Tussendoor had je steeds de mogelijkheid om ze te aaien en om een stukje met ze te zwemmen. Ze hebben een huid als een wetsuit (schrijf je dat zo??). Als klap op de vuurpijl mocht je je handen wijd houden en als ze langs kwamen hun vinnen vastpakken. Dan trokken ze je een stukje voor, het is maar een paar meter maar dat is gaaf zeg .... En dat gaat hard!!!! Wat hebben we genoten van de dolfijnen,het half uur was ook veel te snel om. Maarrr het was dollll fijnnn om met de dolfijnen te zwemmen en te spelen. Het enige nadeel is dat je met twee in het water bent en dat je dus geen foto's kunt maken. Commercieel als de Antillianen zijn hebben ze daar wat op gevonden. De foto's en de film zetten ze op dvd en die kan je beiden kopen voor zo'n 85 euro. Omdat het zo'n unieke gebeurtenis is, koop je ze beiden maar want het is toch een heel aparte ervaring hoor.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

19 september 2009

Vandaag weer een lekker rustig dagje in het verschiet. Eerst een lekker bakkie doen met een tosti op ons favoriete ochtend terras, cafe Wilhelminaplein. Als we eenmaal goed wakker zijn gaan we een cultureel dagje houden, we gaan naar het Maritiem Museum. Hier laten ze het verleden van Curacao zien, de bezetting door de Spanjaarden, Portugezen, Engelsen en uiteindelijk de Hollanders. Daarnaast laten ze zien met welke schepen ze dat hebben gedaan en hoe het werkte met slaven. Een slaaf kostte destijds 80.000 schelpen. ???!!!??? Als toetje hierop hadden ze op de bovenste etage nog wat marine historie. Zo waren er foto's van schepen die destijds hier gelegerd waren o.a. de HS Karel Doorman, een vliegdekschip waar Pa van Rhijn vroeger op gevaren heeft. Verder ook nog wat actiefoto's van de stakingsoproer in de eind jaren 60.

Als toetje kregen we nog een rondvaart door de haven van Curacao. Dit is een natuurlijke haven hetgeen betekent dat er niet gebaggerd hoeft te worden. Overigens is Curacao de tweede grootste haven van het Nederlands Koninkrijk, groter dan Amsterdam .....

Toen we hier ook klaar mee waren hebben we even lekker op het terras op de handelskade gezeten, lekker uitzicht over het water en bootjes. Tegenover ons lag er toevallig een cruise schip en terwijl wij daar zaten bereidde het ook de afvaart voor, ook dat hebben we dus nog even meegemaakt.

Langzamerhand gingen we ons weer opmaken voor de avond, zoals gebruikelijk lekker eten en daarna op zoek naar het bluescafe waar veel ophef over wordt gemaakt. Toen we dat eenmaal gevonden hadden dachten we even dat we op een begrafenis terecht waren gekomen. Wat een verschrikkelijke muziek speelden ze daar zeg ....... dus snel op zoek naar een andere uitgaansgelegenheid. Uiteindelijk zijn we bij Zanzibar, een strandtent aan de Jan Thielbaai, terecht gekomen, helaas waren we zodanig op tijd dat we net het einde van de avond meemaakten.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

20 september 2009

Onze vakantie loopt ten einde, nog twee dagen lekker genieten van zon, strand, zee en andere geneugten van het leven op Curacao, ofwel in warme (hete) oorden. Vandaag nog een lekker dagje naar Mambo Beach, lekker chillen op het strand. Maar wat is het weer heet vandaag. We liggen nauwelijks 10 minuten te bakken of we moeten al de zee in .... Wat vervelend is dat iedere keer toch weer. Voor onze trouwe weblog lezers ..... over zo'n heerlijke dag kan je weinig vertellen, het is gewoon genieten met een hoofdletter G.

Na dik twee uur te hebben liggen bakken voelden we ons al aardig gaar en zijn we uit voorzorg uit de zon gegaan. Dat bleek 's-avonds een goede beslissing want verbranden in de tropen gebeurt sneller dan je verwacht. Daar kan zelfs factor 30 niet tegen op. Je hebt altijd randjes (rondom bikinilijn / zwembroek) die toch weer verband zijn en daar heb je 's-avonds dus weer last van.

Thuis gekomen hebben we even lekker in onze koelcel gelegen om af te koelen, ff douchen en dan snel weer terug want we hebben gereserveerd voor de BBQ aan het strand. Een overheerlijke ossenhaasspies voor Syl en een sappige sparerib voor Wout lagen met smart te wachten om opgepeuzeld te worden. Het moge duidelijk zijn dat een verfrissend drankje daar niet aan mag ontbreken.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

21 september 2009

Onze laatste volle dag op curacao, morgen moeten we om 12.00 uur onze studio uit zijn en we vliegen pas om 20.00 uur. Dus we zijn eerst wezen checken of je de koffers ergens op het vliegveld kon droppen. Gelukkig bleek dat het geval te zijn dus morgen ochtend vroeg rijden we eerst met de gepakte koffers naar het vliegveld. Dan hebben we daarna onze handen vrij om nog eenmaal van Curacao te genieten.

Omdat het gisteren zo heet was op het strand hadden we beiden vandaag geen zin om weer te gaan bakken. We wilden met de auto nog een tochtje maken over het eiland en dan vooral de stukken waar we nog niet zijn geweest. Helaas moet ik jullie melden dat we daar nu nog steeds niet zijn geweest. We hebben drie uur rondgereden en konden niet vinden waar we heen wilden. Iedere keer dachten we goed te zitten maar na een half uur kwamen we weer op een weg uit waarvan we wisten ... das niet goe L!

Wat we ondertussen op de radio(Dolfijn FM) hebben gehoord is dat er enige tijd geleden een walvisje was aangespoeld op Jan Thielbaai. Vrijwilligers en medewerkers van het seaquarium proberen hem in leven te houden en weer uit te zetten als er een groep walvissen langs komt zwemmen. Laten we daar maar eens gaan kijken dan. Het is een walvisje van zo'n twee meter die momenteel wordt vastgehouden in een kleine baai. Iedere ochtend gaat hij (vrijwillig) met een bootje de open zee op in de hoop een groep soortgenoten tegen te komen die hem accepteert. Iedere dag echter zwemt hij braaf weer achter het bootje aan terug naar de plek waar hij wordt verzorgt. We hebben een drankje op hem gedronken en een kleine donatie gedaan om het te steunen (onze donatie was goed voor 1 visje waar hij zo'n 20 kilo per dag van nodig heeft......).
Wij eten het nog niet tijdens ons hele leven maar goed .... Hij eet geen gehakt en biefstuk zullen we maar zeggen.

We gaan ons nu opmaken voor ons galgenmaal ..... daarna koffers inpakken en dan morgen vanaf het vliegveld ons laatste bericht.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

22 september 2009

Deze ochtend waren we vroeg wakker, we moesten immers om 12.00 uur onze studio uit en daarna moesten we ons zin te vermaken tot 20.00 uur. Om 9.30 uur nog ff met de auto naar het vliegveld om onze koffers vast in een kluis te zetten zodat we daar de hele dag niet mee lopen te zeulen. Daarna de wagen laten wassen ... dat gaat hier nog ouderwets ... gewoon twee mensen die met hoge druk spuit, spons, zeep en een droogdoek aan de gang gaan, en dat voor nog geen 3 euro ... hier werken ze dus wel !!

Daarna snel terug naar het huisje om onze 370 euro borg terug te krijgen. We hebben ons door de beheerster naar de stad laten brengen en hebben daar de hele middag op onze favoriete terrassen doorgebracht. Misschien omdat we nu naar huis gaan maar we waren de hitte nu wel zat. Geef ons die lekkere herfst maar weer hoor.....

Eenmaal terug op het vliegveld was er niemand om onze bagage uit de kluis te halen. Het hele vliegveld lopen afstruinen om iemand te vinden. Je moet er toch niet aan denken om zonder koffers terug te gaan. Na ruim 3 kwartier eindelijk iemand gevonden.

Inmiddels hebben we ingechecked en wachten we tot we naar ons vliegtuig mogen. We denken terug aan een hele fijne vakantie waarbij we er van overtuigd zijn dat we nog wel eens naar Suriname terug gaan maar niet meer naar Curacao.

Met weemoed denk ik ook terug aan alle uurtjes die we besteed hebben aan het bijhouden van het weg-log. Het heeft bloed zweet en tranen gekost, zowel de verhaaltjes schrijven als het vinden van een internet locatie e.d. Ook het uploaden van de foto's leverde soms enorme stress op. Je kunt eigenlijk wel zeggen dat ik me met de tekst heb bezig gehouden en Syl met de vormgeving.

Wij danken jullie voor het trouwe lezen ... dat heeft ons ook enorm geïnspireerd om nieuwe verhaaltjes te schrijven. Ook jullie reacties waren steeds meer dan welkom, zij vormden immers ook een inspiratiebron. Wij gaan nu naar het vliegtuig en zien / horen / voelen / proeven jullie weer als we terug zijn in het heerlijke Nederland ...... tot snel.

Dagi!!!

Wout & Sylvia :-)