Hopperdehop naar .....

Vandaag gaan we helaas Andros verlaten. Nog nooit van gehoord maar het is aan te raden, lekker rustig en mooi eiland. Geen massatoerisme in ieder geval, betaalbaar en best wel veel te doen/zien.
Maar ja, we wilden hoppen dus gaan we hoppen. Om 10.00 uur nemen we de boot. Nog even snel tanken en dan auto terugbrengen. Pfffff we halen het maar net. Als laatste stappen we op de boot en 1 minuut later staan we weer op de kade…. Onze boot gaat pas over 20 minuten. Hahah door de haast zouden we bijna op de verkeerde boot stappen, maar goed dat die Grieken opletten anders hadden w nu op Mykonos gezeten….

Ff later komt onze boot en daar kunnen en mogen we wel gewoon opstappen. Het is niet zo druk dus ff lekker rustig wakker worden op het achterdek, langzaam Andros aan de horizon zien verdwijnen. Ruim 2 uur later meren we aan op Naxos. Het ritueel is een beetje hetzelfde. Veel chaos om je heen maar als je rustig blijft kom je er vanzelf. Het was ff zoeken naar autoverhuurbedrijf maar na 10 minuten lopen in volle zon, gevonden…. De rest doen we rijdend. Hahah … blijkt ons hotel op 2 minuten rijden van de haven te liggen. Voordat ik wist waar de 3e versnelling zat moesten we er al weer uit.

Daarna ff relaxed koffer uitpakken en ff de omgeving verkennen. Tja wat moet je er van zeggen ….. het is geen Andros, anders hadden ze het wel Andros genoemd, maar het eindigt ook op os dus zal het best wel gezellig zijn. Het waait alleen stevig, heb ik niet zoveel last van maar de rokjes van de dames zweven steeds omhoog en aangezien ik geen #metoo discussie wil moet ik steeds de andere kant opkijken.

’S-Avonds hebben we in het oude centrum een heerlijke pizzeria gevonden, die maakt alle pasta’s vers. We hebben heerlijk gegeten en met een lekker gevulde (kiwi)maag zijn we gaan slapen. Morgen begint immers het echte werk.

Code rood

Tja wat moeten we hier van zeggen … we worden wakker met code geel, een waarschuwing voor hevige onweersbuien met zware wind….. het is ook bewolkt en er zijn zwarte wolken boven het eiland. Het weerhoudt ons er niet van om er op uit te trekken. We gaan gewoon naar Andros om een waterval te bezoeken. Hiervoor moeten we weer de bergen over.

Het bovenste stuk van de berg is zo’n 1000 met boven NRP, een stuk koeler dus. Het topje ligt in de wolken maar eenmaal boven gekomen zagen we echt geen hand voor ogen meer. Afgronden van honderden meters zonder vangrails en zo’n 2 tot 5 meter zicht. Haarspeldbocht na haarspeldbocht bocht, hier krijgt zelfs Max het even benauwd van hoor…..

Onderweg naar boven kwamen we nog berggeiten tegen, ze kijken je echt raar aan (of zeg je bijzonder). Alsof ze nog nooit een auto gezien hebben… als je ook maar de gedachte hebt om uit te stappen dan schieten ze de berg af. Maar wat ons daarboven op die berg overkwam…. Stak er ineens een shoarma eh schaap over, en dat met 2 tot 5 meter zicht ….. je zag de angst in de ogen van het schaap, voor zover je dat kon zien met 2 tot 5 meter zicht. Ik heb mijn pitabroodje maar even gelaten voor wat het is….. zo’n zielig schaap wil je toch niet in je pita…

Afijn, we waren onderweg naar de watervallen van Andros. Precies op het moment dat we auto uit gingen begon de zon te schijnen en werd het warm. Het was best een stukje lopen maar moe werd je er niet van…. Het gaat ook om het resultaat, vorig jaar de Niagara Falls en dan nu de Andros Falls. Uiteindelijk kwamen wij er en zelfs manneke pis had een grotere straal dan de Andros Falls. Wat een flop was dat….. maar wel een mooie wandeling ….

Op de terugweg nog maar even langs de grot, die hadden we eerder deze week immers gemist. Nu hebben we hem wel gevonden maar was het er zo druk dat we besloten hebben om onze tijd nuttiger te besteden en ergens wat te gaan eten. Daarna terug naar het hotel om nog ff aan het strand te liggen, code geel was wat ons betreft vervallen, de zon schijnt en de temperatuur is weer zo’n 25 graden.

’S-Avonds nog maar eens een hapje eten, bij de buren dat is een goed Grieks restaurantje. We zitten goed en wel en het begint te lichten, even later lichten en donderen. De Grieken kijken continu naar boven, maar ja het is donker dus zie je niet zoveel. Iedereen in het restaurant werd wel naar een veilig geacht tafeltje gedirigeerd. Wij ook naar een ander tafeltje. Zou het dan gaan regenen…. Het antwoord daarop is simpel … ja. Maar zo hard en zo veel, dat maak je zelfs in de tropen niet snel mee.

Guus Meewis bezong het al, het dondert en het bliksemt…. Zo veel en zo hard, niet normaal. Op enig moment waren er gewoon achter elkaar inslagen en wel zo hard dat je je wangen voelde trillen. Het kon ook niet anders of de stroom viel uit. Na een uurtje werd het even droog en hebben we snel betaald en zijn we naar ons hotel gegaan, droog overgekomen op natte voeten na. Daar konden we niet anders dan op het terras blijven zitten omdat de stroom het nog niet deed, na ongeveer een half uurtje was de stroom er gelukkig weer.

Als laatste nog even de weg naast het hotel, die was ondergelopen. De auto’s die er stonden stonden tot aan het stuur onder water. Blij dat wij de huurauto op een hoger gelegen plekje hebben geparkeerd. Scheelt een hoop ellende…… we eindigen eigenlijk met code rood, zoveel zo hard hebben wij nog niet eerder meegemaakt.

Andros, deel 2

Vandaag de andere kant van het eiland bezoeken, we weten inmiddels dat er een hobbel de hobbelweg aan zit te komen dus we zijn voorbereid. Al snel zitten we weer in de bergen, om iedere hoek weer een prachtig uitzicht. De ene keer rotsen, de andere keer groene struiken, de andere keer vergezichten, etc.

Ook nu weer hield de geasfalteerde weg er zo maar mee op en ging over op een hobbel de bobbel weg. Uiteindelijk komen we via wat maanlandschappen in een baai terecht, er staan ongeveer 50 parasols, 100 bedjes en wij bezetten er twee van…. Heerlijk genieten van rust, uitzicht e.d. Net toen we ons ff in de zee wilden laten zakken verdween de zon. Gitzwarte wolken ontstonden voor de berg en losten weer op na de berg, wij zaten net na de berg dus af en toe zaten we ff onder zo’n wolk. Is best ff lekker. Op enig moment dacht ik dat ik last had van een zonnesteek. Ik zag ineens een geit op een rotsblok staan, zo’n 3 meter boven het wateroppervlak, met mij was niets aan de hand want geit stond er ook. Wat hij daar deed wilde hij niet met ons delen….. Sylvia heeft hem op de foto gezet als bewijsstuk nr. 1

Na heerlijk relevante dag zijn we weer teruggegaan, wat ons verder nog opviel waren de enorme hoeveelheden met bijenkorfen, honderden hebben we er wel gezien.

Verder hebben we nog even what’s app contact gehad met de familie Gaal, want die heeft zich vandaag ook naar Griekse oorden verplaatst…. Vanaf deze plaats nogmaals een fijne vakantie en geniet er van …. Santorini is een mooi eilandje …. Maar niet op de ezeltjes zitten hè …. Die mogen maar 40 kilo tillen van de Arbodienst….

Morgen onze laatste dag op Andros, een heerlijk eiland, niet toeristisch maar zeker de moeite waard om eens een paar dagen te bezoeken…..

Andros

Vandaag lekker uitgeslapen, om 07.30 uur pas wakker, een lekker ontbijtje op het terras met uitzicht op zee…. Wat kan het leven toch aangenaam zijn. Vandaag gaan we met de Jeep Compas eerst naar het plaatsje Andros. Het is een kleine 40 km maar toch verwachten wij er ruim 1 tot 1,5 uur over te doen. De wegen zijn nu eenmaal iets anders dan bij ons. Ik heb niet harder dan 50 km kunnen rijden.

De eerste verwondering was trouwens dat we de TomTom voor niets hebben meegenomen, er staat nl. Geen Griekenland op, volgens mijn informatie is Griekenland toch echt onderdeel van Europa. Aan de andere kant, het wegennet is ook weer niet zo ingewikkeld dat je het zonder TomTom niet kan vinden. Weer een andere kant, Griekse verkeersborden lezen is ook weer niet makkelijk, de laatste kant .. we hebben altijd Google Maps nog op de telefoon.. we komen er wel!

Onze eerste tussenstop zou een grot zijn. We hebben het bordje ‘nog 1500 meter’ gezien maar dichterbij zijn we niet gekomen. Opeens zaten we in Andros en dat was voorbij de grot. Andros is een klein eiland met kleine plaatsjes, met kleine smalle wegen. We hebben de auto op een parkeerplaats gezet, waarbij ik om een platgereden kat moest manoeuvreren, en zijn in het centrum gaan lopen, kleine smalle straatjes worden kleine smalle steegjes, soms omhoog en soms naar beneden. En ja, alles wat je naar beneden loopt, moet je ook weer omhoog lopen. Best zwaar in de zon (30 graden, nauwelijks wind).

Na de nodige versnaperingen zijn we met de auto verder getrokken, we zouden via de bergen terug rijden. Hoogste punt is ca. 1000 meter met mooi uitzicht over het eiland. Zo hoog dat we zelfs in de wolken waren, of was dat omdat Feyenoord met 0-4 voor stond in Heerenveen. Zo hoog is het ook een paar graden koeler en voor ons dus beter vertoeven. Vandaar een kleine wandeling, maar al snel pakten we de auto omdat het toch wel een hele afstand werd. De 4*4 was even nodig op de onverharde weg. We zijn een stukje doorgereden maar zijn uiteindelijk weer omgekeerd omdat het best nog wel ver was en de weg echt slecht.

Verder terug naar ons hotel, echter onderweg hield de weg gewoon op….. mooi asfalt veranderdé ineens in hobbel de bobbel, omhoog, omlaag, smal, stijl, etc, etc…. buikspieren zijn weer getraind en we kunnen meedoen met het tv-programma de gevaarlijkste wegen…. Afgronden van enkele honderden meters, geen vangrails, breedte van de weg 2,5 meter en … tegenliggers …. Laat ik het zo samenvatten … we kunnen het navertellen….

De reis duurde zo lang dat ook onze magen weer van zich lieten horen. Om 15.00 uur, uit het niets een restaurantje, prachtig gelegen op een heuvel met weids uitzicht over het eiland en de zee. Heerlijk gegeten en gedronken voor EUR 13.00. Na deze welkome onderbreking weer snel terug naar ons hotel. Nog even de zee in en dan rusten om ’s-Avonds weer uitgerust te kunnen dineren en genieten van de heerlijke ambiance.

Ik vertrek; Athene

Vandaag zijn we vertrokken naar Griekenland, om 17.40 uur vertrekt ons vliegtuig naar Athene waar wij onze eerste Griekse nacht zullen doorbrengen. Het is maar 2.55 uur vliegen dus dat is ook niet iets om je druk om te maken en toch heb ik het gevoel dat er iets staat te gebeuren….. Met slechts  een klein uurtje vertraging en een zeer rustige vlucht komen we in Athene aan. Het is er lekker warm, zo’n 25 graden. Ons bekruipt het gevoel dat de zomer in Nederland voorbij is en dat wij hem ff doortrekken in Griekenland. Klinkt niet verkeerd… toch?

Met de shuttlebus naar ons hotel aan de haven, daar zijn de mensen gelijk en tevree. Daar in dat kleine hotel aan de haven, daar telt het aantal sterren even niet meer mee. Het hotel heeft zichzelf 4 sterren gegeven maar dat zijn er minstens 3 teveel. Het stinkt, er is een douche van 50 bij 30 cm, juist ja, daar pas ik niet in …., het bed is niet lekker, het kussen is niet kuis etc etc. Gelukkig hoeven we hier maar te wachten tot de boot vertrekt, vandaar een korte nachtrust van welgeteld 3,5 uur die ik grotendeels slapend en Sylvia grotendeels woelend heeft doorgebracht.

Vanuit het hotel is het maar 5 minuten lopen naar de boot, omdat we tickets hebben gereserveerd moeten we er een uur van tevoren zijn, kan je lekker van de chaos genieten. Er is werkelijk geen enkele structuur te ontdekken maar uiteindelijk is de boot vol en vertrekt hij slechts 5 minuten te laat. We hebben een mooie rustige zonsopgang meegemaakt.

Na 2 uur komen we aan op Andros. Een heel leuk en niet super toeristisch eiland. We hebben gelijk maar een auto gehuurd. We wilden een Jeep en we kregen een fiat pinda. Tja soms gebeuren er dingen ….. gelukkig konden we later op de dag terug om de pinda te ruilen voor een Jeep. Je moest ons eens zien zitten in die pinda. Ik zat met hoofd tegen dak en met knieën vast tegen deur en pook.

Eenmaal bij het hotel aangekomen werden we met de schoonheid van het land geconfronteerd, prachtige baai, hotel zo’n 5 meter van het strand, 20 meter verder de zee die heerlijk helder en verkoelend is en  bediening op de bedjes. De vakantiehuis is begonnen. Morgen 26-08 met de Jeep het eiland verkennen……

Eilandhoppen Griekenland Cycladen

Dit jaar blijven wij een keertje in Europa.  

We gaan een kleine 3 weken  eilandhoppen in de Cycladen van Griekenland.

We vliegen naar Athene om daar te overnachten bij Port Rafina.

Om daar de volgende dag met de Ferry naar het 1ste eiland Andros te gaan.

En daar vandaan zien we wel verder waar we naar toe gaan. 

Het is wel de bedoeling dat we een paar dagen per eiland doen.

Het wordt dus een rondreis met veel varen, rijden, lopen en hier en daar toch ook even een strand pakken om te relaxen.

Dit wordt in ieder geval weer een bijzondere vakantie/rondreis  die we weer niet snel zullen vergeten!!   

9/11, 16 jaar later

Het was enigszins toeval maar nu we er toch zijn willen we de memorial van 9/11 ook daadwerkelijk mee maken. ’S-Ochtends om 08.46 uur maande ome Donald ons tot een minuutje stilte om de slachtoffers te herdenken. Uiteraard hebben wij aan dat verzoek voldaan. Daarna zijn we snel gaan ontbijten en met het natte lippenbusje en de metro naar de plek waar 16 jaar geleden zoveel onheil was.

Eenmaal daar aangekomen was het direct weer vreselijk indrukwekkend. De herdenkingsplaats waar de familie de namen opnoemt was voor ons gesloten, maar verder was alles toegankelijk. We waren in het voormalige metrostation, tal van camera’s waren daar om mensen / familie van slachtoffers e.d. te interviewen. Omdat we nu nog nergens bij konden komen gingen we plan b maar vast uitvoeren en zouden we later terugkomen. We willen met de Ferry naar de overkant om vanuit Brooklyn over de Brooklyn Bridge terug te lopen naar Manhattan.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Allereerst moeten we de Ferry vinden, dat was al een hele klus. Telkens kom je van die proppers tegen die maar al te graag het ticket aan jou willen verkopen, gewoon omdat zij er 5 dollar boven op leggen. We wimpelen ze simpel af, maar toch kreeg er één onze lachspieren aan het werk. Hij vergeleek mij met Mr. Muscle van de reclame. Het leuke is dat ik meen, Ricardo dat een aantal jaar geleden ook al eens heeft gezegd.

Maar goed, terug naar de Ferry. Wij hebben verteld wat we wilden; met de boot naar de overkant en lopend over de brug terug. De medewerker van de Ferry vertelde ons dat we de 1e halte van de boot af moesten. Nou gaat die boot me toch ineens een stukkie varen, mijlen van de brug vandaan. Wij maar snel afstappen om daarna de eerstvolgende Ferry terug te pakken. Het kost 45 minuten en $ 5.50 maar goed, dat is wel te overzien.

Wat schetste onze verbazing, op de weg terug stopt die Ferry op bijna iedere steiger, en ook op de steiger waar wij naar toe wilden. Ik denk een klein communicatieprobleem. Wij denken de 1e stop, zijn bedoelen de één na laatste stop. Maar ja, eind goed al goed en we hebben we een leuk boottochtje gehad, misschien wel leuker dan al die commerciële tours die het driedubbele vragen.

Maar het moet gezegd, het was het meer dan waard. De terugwandeltocht over de brug is om meerdere redenen te gek. De brug is gebouwd in 1876 en in 1954 gerestaureerd, de auto’s rijden min of meer onder je door, het uitzicht is geweldig en het is me druk……. Je loopt over houten planken, als je er tussendoor kijkt zie je het water op zo’n 100 meter diepte…..

Eenmaal terug zijn we gelijk weer richting grond zero gegaan. Wat we gezien hebben is met geen pen te beschrijven. Vandaar dat ik het maar typ…. De brandweer herdacht de 300/ 400 man die het leven lieten. Er werd gespeeld door schotse brandweermannen op een doedelzak, op de herdenkingsplaats zijn bloemen met foto’s geplaatst. Als laatste hebben we het tribute in light 9/11 bezocht. De twee lichten die tot in de hemel schijnen. Alles bij elkaar was het weer een bijzondere dag, blij dat we dit hebben meegemaakt.

Alles bij elkaar weer een mooie afsluiting van deze vakantie. Morgen gaan we weer naar huis en woensdag landen we weer op 020. Amerika en met name New York kunnen wij iedereen aanraden. Het was ons weer een genot om het blog bij te houden en jullie reacties te lezen. Bedankt en tot volgend jaar!!!

Terug naar New York

Over deze dag is niet zo veel te vertellen. De orkaan Irma is getemd en wij gaan terug naar New York. Zo’n 300 mijl te gaan, prachtig mooi weer en onderweg een lunch bij de Amish. Eens kijken hoe zij de broek hooghouden. Ik heb me laten vertellen dat het eigenlijk Oostenrijkse joden waren, die uiteindelijk naar de USA zijn gevlucht en daar hun leven helemaal opnieuw hebben opgebouwd.

Waar wij geen rekening mee hadden gehouden is het feit dat wij op zondag naar ze toe gaan. Dat betekent een rustdag, ofwel een dag dat ze de hele dag thuis zitten en zich niet laten zien. De lunch bij de amish ging niet door omdat ze op zondag maar 3 uur open zijn. Het kijkje in het leven van de amish ging niet door omdat ze allemaal binnen zaten, lekker op hun bontje voor de open haard….

Een paar uur laten kwamen we weer in New York, op tijd naar bed want morgen gaan we de Big Apple weer bezoeken.