Pfff 04.45 uur, de wekker gaat. Jullie willen vast wel geloven dat dit geen gemakkelijke opgave was. Maar om 04.50 uur stond de oploskoffie al klaar en was de 1^e sigaret gerookt, om 04.55 uur waren we dus echt wakker.... Vandaag de reis naar Kanchanaburi in twee etappes. De 1^e etappe gaat met de lokale trein (zo'n 3^e klas boemel) van Wong Wiang Yai naar de Port of Mahachai. Ik weet eigenlijk niet hoe ik het moet omschrijven ... een dieseltrein die dwars door woonwijken e.d. rijdt om forenzen van huis naar werk te brengen, en wij mogen daar tussen zitten. Dwars door woonwijken is eigenlijk wat overdreven, dwars door woningen is eigenlijk een betere vertaling. Op een stationnetje konden we vanuit de trein de gordijnen van een woning open en dicht doen. We vroegen nog om een bak koffie alleen waren de bewoners niet thuis .....

Na een goed uur in de boemel, pijn in de rug en een houten reet van de erbarmelijke zittingen kwamen we aan in Mahachai om daar de plaatselijke visafslag te bezoeken. Hoewel we ondertussen wel wat gewend zijn sta je toch iedere keer weer met verbazing te kijken naar wat je allemaal ziet. De vis gaat rechtstreeks uit de boot naar de kraampjes op de markt. De vrouwen zitten met kniekousen en rubberen laarzen (geil joh ...) de vis schoon te maken, de mannen lopen op blote voeten tussen de ingewanden de vis te sorteren om deze vervolgens met handkarren te vervoeren naar de kraampjes. Over de stank hoef ik denk ik niet uit te wijden... ik weet nu weer waarom wij geen vis lusten. Blij dat we daar weer weg konden ... om te gaan lunchen ... waar ik dus geen trek meer in had.

Na de lunch begon deel 2 van de reis. Hier hadden we veel meer zin an ..... met een speedboot long neck over de River Kwai naar de brug over de River Kwai. Een historisch momentje kunnen wij jullie wel vertellen .... Met zo'n 50 a 60 km p/uur over het water .... dat gaat hard, hard .... heerlijk gewoon, uiteindelijk kom je dan bij de beruchte brug. Als je de feitjes kent van die brug dan krijg je al kippenvel hoor ... die Jappen waren echt niet zo braaf als ze zich nu voordoen met hun Canon camera om hun nek .... Er zijn destijds zo'n 16.000 krijgsgevangen omgekomen bij de bouw van de spoorlijn maar ook zo'n 100.000 Aziatische slaven (die in de verhalen vaak vergeten worden). De Britten hadden eerst gedacht zo'n spoorlijn te bouwen maar hebben dat in 1^e instantie afgeblazen vanwege de te zware omstandigheden en het landschap. Toen de Jappen daar binnen kwamen vallen dachten ze .. wij gaan het wel ff doen. Niet in de 5 jaar die er volgens de geleerden van toen voor stonden maar in slechts 1,5 jaar, want we hebben haast, we hebben een werelddeel te veroveren .....

We hebben over de brug gelopen en enigszins in kunnen beelden wat de bikkels van toen ook gevoeld moeten hebben, de enorme hitte om in te werken. Om het e.e.a. in stijl af te sluiten hebben we daarna nog de erebegraafplaats van de slachtoffers bezocht, hier liggen zo'n 3.000 Nederlandse slachtoffers begraven in een prachtig onderhouden parkje. Altijd goed om even te beseffen hoe goed wij het eigenlijk toch mogen hebben, mede dankzij de inspanningen van de slachtoffers van toen.

Na een lange en best zware toch kwamen we om 16.00 uur aan bij ons hotelletje. Ziet er prachtig uit in heuvelachtige en groene omgeving, onder andere voorzien van een buitendouche. Dit is toch wel ff wat mooier dan Bangkok hoor .... Hiervoor zijn we naar Thailand gegaan.

Voor ik het vergeet ... we hebben het nog niet gehad over de betekenis van de Thaise vlag, inmiddels een vaste rubriek in onze blog, ... het rood, wit en blauw. Het rood staat voor het volk, het wit voor het boeddhisme en het blauw voor de koning / het koninkrijk. Ben nu wel benieuwd waar de Nederlandse vlag eigenlijk voor staat..... Weten jullie trouwens de oude naam van Thailand?? Wij wel .... Ze hebben er een Thais gerecht naar vernoemd .... Wie het weet mag het zeggen J . Morgen mogen we weer uitslapen en gaan we pas om 05.15 uur uit bed om ruim 400 km te reizen naar ons volgende stulpje in Phitsanulok.