Bilbao

Vandaag de laatste volledige dag, wat is het verschrikkelijk snel gegaan allemaal. Wat gaan we doen, we gaan een kleine stadswandeling maken. We hebben een paar hotspots op het oog en daar gaan we naar toe. Vanaf het hotel naar het centrum is ongeveer 1 km. Lopen, voornamelijk naar beneden …. Waar we geen rekening mee hebben gehouden is het zeer warme weer. Op het heetst van de dag wijst het kwik 38 graden aan, ga er maar eens aan staan in een stad….. maar goed, veel in de schaduw lopen, veel drinken en kleine stapjes ….

Aan het eind van de dag was dit goed voor ruim 17.000 stappen, ruim 14 km. Wat hebben we gezien? We zijn bij het Guggenheim museum geweest, heel veel Nederlanders gespot … waar die nu ineens vandaan kwamen?? En heel veel indrukken van mooie panden …. Maar de warmte overheerste, te weinig animo om heel actief te zijn.

Aan het einde van de middag ff terug naar het hotel, een soort van siësta gehouden om ’s-Avonds okselfris voor de laatste keer pintxos te gaan eten, leuk in zo’n authentieke Spaanse pintxos bar waar je op ieder moment de Muppets verwacht op te treden. Je had nl. een aantal balkonnetjes waar die twee oudjes zouden kunnen zitten en een leeg drumstel waar je Kermit achter verwacht ….

Na afloop met de taxi naar huis, we hebben meer dan voldoende kilometers in de benen en gaan moe maar voldaan slapen. Morgen staat alles in het teken van terug naar huis.

Iedereen weer bedankt voor het volgen en de reacties. We hebben het graag gedaan, met name omdat het een leuke herinnering aan deze vakantie blijft….

De laatste etappe

Vandaag de laatste etappe, terug naar Bilbao. Omdat het strand er gisteren nogal uitnodigend uit zag hadden we zoiets van dat gaan we op onze laatste Reisdag ook doen. Lekker relaxen, van het zonnetje genieten en nog een paar keer de zee induiken. Helaas ….. we waren even vergeten dat het zaterdag was en hadden er geen rekening mee gehouden dat de Spanjaarden voor hun ontspanning ook graag naar het strand gaan. We konden de auto niet parkeren dus onverrichte zaken door …. Naar het volgende strandje, er zijn er immers zat. Uiteindelijk hebben we een stuk of 10 strandjes aangedaan voordat we ergens een plekje hadden.

Helaas geen bedjes, dus met het hele lichaam op het zand… valt wel weer tegen … maar even lekker ontspannen, gezwommen en opdrogen in de zon voordat we echt het laatste stukje gaan rijden. We moeten nog 120 km en kiezen ervoor om binnendoor te rijden. Als afsluiter nog een paar bergjes, prachtige uitzichten e.d. kort samengevat voor wat Noord Spanje ons geboden heeft. Verrassend mooi!!!

Eenmaal in het hotel hadden we geen zin/puf meer om de stad in te gaan op zoek naar een restaurantje. Dus lekker makkelijk eten in het hotel, was hele goede biefstuk en zalm. Daarna uitbuiken op de kamer … morgen nog een laatste volle dag!

Terug aan de kust

Gelukkig gaat het met de knie van Sylvia weer stukken beter en we besluiten om een eenvoudige wandeling te maken. We rijden naar een dorpje enkele kilometers verderop omdat we gelezen hebben dat daar een kleine heuvel is met prachtig uitzicht. En dat was ook zo, eerst een wandeling door een bos waar je je op de Veluwe waant en ineens kom je in een duingebied en heb je enkele prachtige rotsen met uitzicht.

We hebben daar even ons momentje gepakt, wat foto ’s gemaakt, banaantje gegeten en koffie gedronken. Omdat je van boven op het strand uitkijkt wilden we ook nog even op het strand gaan kieken.

Maar eerst de wandeling terug. Als je op de paden blijft zijn het comfortabele paden, als je echter een stukje wilt afsnijden wordt het een ander verhaal. Dan houden kleine paden op te bestaan en moet je dwars door de wilde bramenstruiken. Met allebei stekels in de benen, tot bloedens toe opengerete onderbenen kwamen we na een klein kwartiertje ploeteren eindelijk weer op het rechte pad.

Nu maar snel naar het strand om onze open wonden door de zee te laten behandelen. Het water was trouwens erg koud …. Hadden we niet verwacht ….

O ja, ze hadden ook een strandtent waar we de interne mens nog even verzorgd hebben :-) Een cuba libre in een bolglas met een schijfje sinaasappel, wat doet het er toe ... hij was lekker en koud. Het was weer een prachtige dag met voldoende in- en ontspanning!

Prachtige kustroute

Vandaag een rustige dag, Sylvia heeft bijna niet geslapen van de pijn in haar knie, dus zeker fysiek doen we het rustig aan. We hebben wederom een mooie rit voor de boeg van Gijón naar Nuances. Langs de kust met heel veel bergen, baaien en strandjes. Soms dachten we even dat we Ibiza waren. Op sommige plekken is nl. ook de tijd even stil blijven staan.

Ik val in herhaling maar het was werkelijk weer een prachtige rit met veel tussenstops om ons even te bewonderen. Ergens halverwege zagen we nog een opa en oma achtergelaten in de auto …. Ze zaten allebei met een gezicht als een treurwilg op de achterbank van de auto. Bij ons is het verboden om honden en kinderen in een snikhete auto achter te laten, het is hier blijkbaar niet verboden, althans niet met (schoon)ouders.

Eenmaal op de plaats van bestemming begon het weer te regenen … bij ons zouden ze er code geel voor afgeven. Hier niet … en onze regenjassen lagen achter in de auto … we hebben ff de plu van het hotel geleend en naar de eerste de beste pizzaria gelopen, dat was geen verstandige keuze ... maar ja, dat was lang zoeken door de stromende regen ook niet ...

In en om Gijón

Nadat het gisteren flink heeft geregend is ook de temperatuur wat afgekoeld, de thermometer bleef deze ochtend op 20 graden steken en de zon was er alleen boven het wolkendek. Dit is dus een omweg om te vertellen dat het geen strandweer is. Terwijl we dat wel op de planning hadden staan, de laatste dagen een beetje relaxen aan het strand.

Bij onze zoektocht naar een alternatieve dagbesteding kwamen we uit op het unieke idee om een stadswandeling te gaan maken, zo gezegd zo gedaan. Ff de wandelschoenen erbij zoeken en gaan. Onderweg hoorden we dat Janet geslaagd is voor de rekentoets, dus het eerste terras was voor ons, we zijn altijd zo makkelijk over te halen ...… en we weten nu dus dat we op Janet kunnen rekenen…. SJAPOO!

Uiteindelijk hebben we weer een dikke 10.000 stappen verzet … en zijn we met de auto langs de kust gaan rijden, bij iedere plaats een andere uitzicht … zo mooi! Zo MOOI!!

We weten bij zo’n tocht dus niet waar we heen gaan en waar we uitkomen, dat levert ook wel eens wat hachelijke en hilarische momenten op … zo ook nu… we reden een weggetje richting strand dat ineens overging in een zandweg met een helling van wel 20 graden. We durfden het niet aan om verder te rijden, dus keren maar …. Maar ja de weg is 2m breed en de auto 3m lang. Dus even keren is er niet bij. In zijn achteruit dan maar tot bij een plekje waar een bewoner net met zijn auto bezig was. Daar is het iets breder, wel zo'n 3m. Dus ik keren … maar die kerel blijft stoïcijns aan zijn auto werken terwijl wij bijna tegen zijn (harige) bilspleet aan reden om te keren. Pfffff en gelachen dat we hebben. Ik heb er wel 10 minuten gestaan…

In de avond zijn we weer lekker gaan eten, we hadden vooraf geIezen dat er een steakhouse in de buurt was, dus dat wilen we wel eens ondervinden. We kozen voor een plankje met Tortos de Maiz, met allemaal verschillende toppings. We hadden nog wel gevraagd hoe groot die tortos dan wel niet waren, maar met de omvang die hij aangaf konden we er wel een van aantal op. Uiteindelijk komt er een plank, zo groot .... (zie foto) waarmee we een weeshuis konden voeden. ? We hebben er allebei 3 of 4 aangegeten, maar hebben er zeker 7 of 8 onbevlekt retour gezonden. Ze waren wel heerlijk trouwens .....?

De gevaarlijkste wegen

Inmiddels zijn we de laatste week alweer ingegaan. Zelfs drie weken gaat pijlsnel voorbij. Maar het is nog niet voorbij dus gaan we vrolijk verder. Vandaag reizen we door naar Gijón, een stad aan de kust. Maar wat een mooie weg was dat weer. Het leek wel een aflevering van de gevaarlijkste wegen

We zijn naar een hoogte van zo'n 2.300 meter gereden, over wegen niet breder dan 2,5 meter, zonder vangrail of iets dergelijks. Als je naast je kijkt zie je een afgrond van soms wel zo' 500 meter diep. Maar mooi, niet gewoon meer. Na iedere bocht een ander uitzicht en dan soms ineens een tegenligger, niet alleen schrik je er van … je krijgt het ook Spaans benauwd want hoe ga je elkaar passeren … na een andere bocht sta je ineens weer oog in oog met een koe die vrolijk op de weg staat te schijten, die wil je natuurlijk ook niet storen….

Boven op de top waaide het zo hard, dat mijn t-shirt omhoog waaide …. Een beetje zoals Marlyn Monroe had met haar jurk… natuurlijk ligt dat vast maar we willen het ook geschikt houden voor jeugdige kijkers. Ik merkte het ook toen ik even stond te plassen. Je had geen wind mee of tegen zal ik maar zeggen … het kwam dus niet op de grond terecht maar werd door de wind meegenomen.

Helaas ging de weg op enig moment niet verder en moesten we de hele weg weer terugrijden. Nog een keer alle gevaren trotseren … en als klap op de vuurpijl begon het toch te regenen …

Je zag de plantjes opfleuren, maar ik moest het wel wat voorzichtiger doen. Na een lange maar prachtige rit kwamen we weer op zeeniveau. Helaas begon het enorm te onweren toen we wilden gaan we eten, dus maar makkelijk gedaan door restaurant aan de overkant van het hotel uit te kiezen.

Geen wandelingetje

Na een heerlijke nachtrust, goed ontbijtbuffet en met mooi weer op de barometer, trekken we er vandaag weer op uit. We starten met een zoektocht naar archeologische opgravingen, las cuevas menudas. De tomtom weet de weg niet te vinden, we komen steeds niet verder dan een zandweg tegen een sloot aan en we moeten de sloot over. Een gezond stukje verstand brengt ons uiteindelijk wel naar de gewenste plaats van bestemming. Een heuvel met uitzicht over de weide omgeving, wat holen zonder bewoners en wat Spaanse bezoekers die ook opgegraven zouden kunnen zijn. We hebben weer aan onze culturele verplichtingen voldaan en kunnen tevreden naar onze volgende bestemming, de stad León.

Het is de warmste dag van onze vakantie tot nu toe, we tellen 34 graden op een hoogte van ruim 800 meter. We lopen dan ook heel rustig van ons hotel naar de stad, we doen een half uur over ruim een km. Op het eerste de beste terras even het vocht bijvullen … en dan er achter komen dat het eigenlijk te warm is voor een stadswandeling. Ons geluk was dat we na de eerste bocht een toeristen trein tegen kwamen die ons voor € 4,50 pp langs alle bezienswaardigheden zou brengen. Daar kan je niet tegenaan lopen, muilkorf op, zitten en laat je rijden ….

Eenmaal klaar weer even wat vocht bijvullen, ook de maag maar even vullen en dan langzaam aan de terugtocht beginnen, deze keer 20 minuten over dezelfde kilometer. Het kwik is dan ook al gedaald naar zo'n 25 a 26 graden.

Leon

Om de knie van Sylvia nog een dag extra rust te geven hebben we besloten om vandaag ook rustig aan te doen. We reizen vandaag naar Leon, zonder tussenstop ... Onderweg is er nauwelijks iets -leuks- te doen. Ze noemen het niet voor niets de sahara van Spanje. We hebben het zo gepland dat we om 15.00 uur in het hotel waren zodat ik naar de F1 konn kijken. Wat een geweldige sfeer en wat een geweldige Max .....

Ook in de avond houden we het rustig ...... oogjes dicht en snaveltje toe .....