Een rondje Los Angeles

Het blijft gek, dat je doodmoe naar bed ga en 2 a 3 uur later klaarwakker bent omdat het Nederland tijd is om wakker te worden….. maar goed, na een goed uurtje woelen uiteindelijk slapend de ochtend gehaald. Eerst de enkel update …. Sylvia gaat er van uit dat de enkel gebroken is, ik ga er van uit dat er een band verrekt / ingescheurd is. Wij zijn allebei geen dokter dus je zou verwachten dat we dan naar de dokter gaan.

Maar Sylvia wil absoluut niet dat de enkel in het gips gaat dus we gaan het proberen. Enkelbrache gekocht en we zien wel. Enkel is wel dik en pijnlijk maar is nog niet echt blauw geworden. We passen ons schema even aan en kijken wel hoe het loopt. Allereerst zijn we naar het Hollywood sign gereden. Normaal gesproken kan je met de auto tot ca. 5 km komen en daarna lopen zodat je tot de letters komt. Nu zijn we tot 5 km gereden en hebben we even wat selfies gemaakt en door …. Uit een eerdere vakantie kon ik me nog herinneren dat je niet in tegenovergestelde richting op de andere weghelft kog parkeren. Ik had een plekje, maar ben toch ff doorgereden. Toen we terugkwamen had de auto die na mij hetzelfde deed een bekeuring …. Hahah.

Nu rijden we door naar werelds grootste platenzaak Amoeba Music, niet normaal hoe groot het daar is. Ik denk zelf dat het groter is dan de gemiddelde AH-XL, vol met vinyl, singles, 12”, dvd’s, posters en andere muziek gerelateerde spullen…. Ik voelde me als een klein kind in een snoepwinkel….

Daarna zijn we doorgereden naar Sunset Boulevard. Dat is een straat van 35 km lang. Aan deze boulevard ligt de whisky a go go, de fijnproevers onder ons weten we wat daar is gebeurd. Deze tent opende in 1964 haar deuren en wat daarna gebeurde is geschiedenis. Wij gaan er tijdens ons 2e bezoek aan LA even kijken…. Al rijdende kwamen we door Beverly hills, je ziet het gelijk … de weg wordt beter, de huizen iets groter ….. niet normaal wat een huizen daar staan. We zijn met onze Buick Encore door Berverly Hills gereden, daar waar de echte sterren wonen …. Will Smith, Julia Roberts, Richard Gere .. noem maar op ze wonen hier. We hebben niemand gezien …. Bij ons 2e bezoek de Playboy Mansion maar bezoeken….

Als laatste voor vandaag hebben we een bezoek gebracht aan Santa Monica beach …. Je moet er een keer geweest zijn, je mist er verder niets aan. Het is alleen het commerciële eindpunt van route 66, de 3247 Miles tellende tocht vanuit Chicago naar Santa Monica. Alles bij elkaar hebben we ruim 10.000 stappen gelopen en dat op een sukkeltempo vanwege de enkel van Sylvia. Complimenten hoe ze dit vandaag heeft volgehouden … nu ligt ze met het been omhoog …..

Voor nu … slaap lekker ….

Op naar Los Angeles

Ik weet het, we zijn het inmiddels wel gewend maar het blijft een hele onderneming, zo’n reis. ’S-Ochtends om 04.30 uur op, als een dwaas voor je uit staren omdat je weet dat je een slordige 24 uur later op je bestemming bent. Maar ja, je krijgt er zoveel voor terug….

Uiteindelijk zaten we pas om 06.30 uur in de auto terwijl we eigenlijk om 06.00 uur in de auto hadden willen zitten. Maar ja, wie maakt zich daar nu druk om… tja wij zelf eigenlijk nog het meest want we zitten vlak voorbij Den Haag en je hoort dat er vanaf Leiden een file staat van ruim een uur. Snel Google maps ff omzetten op ‘vermijd snelweg’ om de file te ontlopen. En dat is gelukt met uiteindelijk een kwartier vertraging. Maar wat een mooie plekjes heb je daar zeg. Zomers om te varen, in de winter schaatsen …. Of gewoon zoals wij om een file te ontlopen. Wij gaan er nog een keer naar toe!!!

Verder niets bijzonders te melden op zo’n 1e dag. Ruime plekken in onze vlucht naar Zürich, ruim de tijd om over te stappen en dus ruim op tijd voor de grote vlucht naar LA. In het vliegtuig wachtte ons nog een grote verrassing. Naast ons zat een vrouw met een hond ….. ik wist niet eens dat het mocht maar blijkbaar dus wel …. De hele vlucht heeft die poedel op de grond gezeten, hij is niet uitgelaten …, hij heeft niet gepoept of geplast …., niet geblaft, niet gepiept, niets helemaal niets…. Hij was alleen maar aanwezig …. Niet tegen Sjimmie vertellen, volgende keer wil hij ook mee …. Alhoewel hij het goed naar zijn zin heeft bij de kwartels ….

Afijn, 01.00 uur Nederlandse tijd zetten we de landing in en kan het avontuur beginnen. Bijna een uur later is het avontuur al weer bijna afgelopen en hadden we de eerste gipsvlucht terug kunnen nemen. Bij het zoeken naar de bus die ons bij de huurauto zou brengen viel Sylvia op een voor haar bekende wijze van het stoepje, zwikte haar enkel en viel op haar knieën en handen. Heel even ging het licht uit …. Wat resteerde was een vreselijke pijn in de enkel. Hoe dan ook … eerst naar de auto, dan naar het hotel en dan maar ff kijken hoe de enkel zich houdt.

Ongeveer om 04.00 Nederlandse tijd (19.00 uur LA tijd) zijn we in ons hotel. Bij de plaatselijke super een beker met ijs gekocht om de zwelling zo klein mogelijk te houden. We besluiten om morgenochtend even af te wachten, we zijn moe, niet meer in staat veilig te rijden en om wie weet hoe lang nog wakker te blijven. Dus bij deze … welterusten en morgen beginnen we met het medische journaal….

Rondreis West-Amerika 2019

Na dat we verleden jaar zijn gaan eilandhoppen in Griekenland gaan we dit jaar maar weer eens overseas!

Morgen nog even wat laatste dingetjes doen en ons dan geestelijk gaan voorbereiden op de reis.

Op dinsdag in alle vroegte vertrekken wij dus voor ruim 3 weken naar West-Amerika.

Het wordt een zeer lange zit deze keer, want we vliegen van Amsterdam naar Zurich en

daar stappen we over op de vlucht naar Los Angeles, waar we dan de 1ste 2 nachten verblijven.

Alles bij elkaar zijn we vanaf huis zo'n 20 uur onderweg voor we in Los Angeles landen.

We gaan ook gelijk 9 uur terug in de tijd, dat wordt dus weer even omschakelen als we daar aankomen.

We beginnen onze rondreis in los Angeles daar vandaan gaan we de volgende route doen,

San Diego>>Las Vegas>>Panguitch>>Salt Lake City>>Reno>>San Fransisco>>Pismo Beach>>Los Angeles

Dit jaar gaan we buiten onze reismee blog ook wat anders proberen.

We gaan Polarsteps erbij gebruiken, Polarsteps volgt ons nauwkeurig en jullie zullen iedere stap die wij zetten nog beter kunnen zien.

Jullie kunnen dit volgen via de app Polarsteps of gewoon via de website https://www.polarsteps.com/SylviavanRhijn/1792532-west-amerika .

Wij zullen jullie een verzoek sturen die je dan moeten accepteren, of je kan ook zelf een verzoek sturen die wij dan accepteren.

Het wijst zich eigenlijk vanzelf dan.

Wout gaat zich weer bezig houden met de leuke verhaaltjes en ik weer met de mooie foto's.

Dus bij deze geef ik het toetsenbord weer over aan mijn lieve reismaatje, en hoop dat jullie weer veel plezier beleven met het digitaal mee reizen van onze rondreis in west -Amerika!!!

Liefs,

Wout & Sylvia

XxX

De laatste dag

Gisteren de noordkant van het eiland, vandaag de zuidkant. We rijden eerst weer zover mogelijk weg om ver volgens met diverse tussenstops de hotspots te bekijken en langzamerhand terug te komen in Perissa, onze thuisbasis. We beginnen met een prachtig uitzicht over het hele eiland vanaf een punt van het eiland. De vuurtoren zelf stelt niet zo veel voor maar nogmaals het uitzicht op Oia, Fira en vervolgens over het hele eiland incl. Het water is werkelijk adembenemend. Oia en Fira lijkt van deze afstand wel op eeuwige sneeuw…. Maar dan zou het smeltwater moeten zijn, gezien de hitte die onverminderd op mijn kale hoofd blijft neerdalen.

We hebben gisteren het zwarte strand gehad maar je hebt hier ook nog rode strand en een wit strand, we zijn hier geweest met de intentie om daar ook ff te gaan liggen en zwemmen, de drukte en de warmte hebben er voor gezorgd dat we alleen even hebben gekeken, foto’s genomen en vervolgens gillend naar huis. Weer snel terug naar ons eigen strand om daar de laatste keer van zon en zee te genieten.

Vanavond nog een keer uit eten, ik heb inmiddels zo’n trek in een Nederlandse hap …… morgen om 06.30 uur de wekker, om 11.00 uur het vliegtuig en daarna om 15.00 uur Nederlandse tijd weer thuis.

De toerist uithangen

Ook hier hebben we een auto gehuurd, wederom een kleine fiat pinda, je weet al hoe wij er bij zitten. Niet al te comfortabel, maar hij brengt ons overal naar toe en dat is de bedoeling. We doen vandaag de noordkant van Santorini. We gaan eerst naar het meest noordelijke punt, en doen daarna de eerste toeristische trekpleister Oia aan. Bij een parkeerplaats staan we 20 bussen met voornamelijk Jappen en Chinezen. Met onze Pinda passen we overal tussen dus parkeren en kijken. De stad, het uitzicht is echt prachtig ….. je wordt alleen gek van al die Chinezen die al roggelend voorbij lopen. Na een kleine wandeling, want in die straatjes is het echt bloedheet, weer snel terug naar de pinda en op naar Fira, de hoofdstad met zo’n 15.000 inwoners. Op dit moment waren er geloof ik 50.000 toeristen, en is het geen eens hoogseizoen.

Wederom prachtige uitzichten, huizen en al die plaatjes die jullie ook wel eens gezien hebben. Net buiten het centrum even lekker gezeten, gegeten en wat gedronken en dan gillend weer naar huis. Onderweg pakken we nog wat highlights en daarna gaan we lekker naar het strand. Even de warmte en de drukte van je afspoelen…..

Maar ook dat viel even tegen….. je hebt hier zwart zand, hetgeen betekent dat het bloedheet is aan je voeten. En verder heb je steentjes, kiezels voordat je het water ingaat…. Het zorgt er voor dat je je niet op je elegantst heet water in- en uitgaat …. Maar goed dat dit niet gefilmd is…. In ieder geval niet door ons.

Er is hier een boulevard van zo’n 7 km met diverse bars, restaurants en dergelijke. Je merkt echt goed dat het geen hoogseizoen meer is want de zaken zitten vaak niet eens meer voor de helft vol.

De laatste overtocht

Ook Paros laten wij achter ons op weg naar het laatste hopperdehop eiland Santorini. De chaos op de kade is heel erg groot, de boot is druk en we worden omgeven door gillende kinderen, ben benieuwd of ze kunnen zwemmen?......

Uiteindelijk zijn er geen kinderen overboord gegooid maar het scheelde niet veel. Na een tocht van 3 uur met een tussenstop op Naxos komen we aan op Santorini. De boot moet leeg, want het is een eindpunt. Maar wat een gekkigheid hier …. Iedereen in paniek, we moeten van de boot af, opstellen in het ruim in rijen van 4. En als de laadklep opengaat schiet iedereen aan alle kanten voorbij om toch maar zo snel mogelijk van die boot af te zijn.

We hebben een shuttle geboekt, en wat is het leuk als je je naam ziet staan op een bordje….. iedereen is zoekende en jij vindt gelijk de juiste persoon. Ik heb geen ezels gezien trouwens, de eerste keer dat ik hier was kon je met ezels de berg op …. Nu alleen in auto’s. Is toch een kleine verbetering …. Heeft de PvdD toch goed gedaan.

Na een hectische rit zijn we een klein uur later op ons hotel, totaal gesloopt door het niets doen in de warmte. Airco aan en op bed liggen. ’S-Avonds een hapje eten en daarna maar slapen. We gaan morgen wel op pad.

Rondje Paros

Voor vandaag hebben we weer een auto gehuurd, wederom een Fiat Pinda maar nu een hele nieuwe. Ik moet zeggen, in deze passen we een stuk beter dan in die pinda aan het begin van de vakantie, zijn we nu zoveel afgevallen of is het nieuwe type iets ruimer van opzet…..

Paros is tot nu toe het kleinste maar ook het mooiste eiland waar we geweest zijn. Je kunt binnen twee uur the hele eiland rond en binnen dag kan je ook alle hotspots bezoeken. Allereerst zijn we naar de haven geweest om een lekkere bak koffie te scoren. Is niet altijd even makkelijk hier. De koffie is vaak erg sterk, de cappuccino is een melkbak en soms doen ze er zelf al suiker in. Daarna naar een uitzichtpunt vanwaar we nog even uitzicht hadden op Naxos. Wetende dat Harald en Janet in de haven zaten omdat zij vandaag naar Mykonos gaan, hebben we nog even gezwaaid …..de andere mensen keken wat vreemd naar ons omdat we naar een andere eiland zwaaien. Wij doen wel vreemdere dingen en kijken ook niet van onszelf op.:-)

Via Lefkens, een mooi plaatsje op 250 meter hoogte, zijn we naar de zuidkust gereden. Daar kwamen we een perfect strandje tegen, The Beach project. Een soort van Hippie beach! Speciale strandzitzakken, strandbedjes en parasols met op de achtergrond heerlijke lounge muziek. Dat alles verscholen tussen een mooie duin begroeid met bamboe en slechts twee meter lopen om in de zee te gaan, geen stenen of rotsen….

Daar hebben we tot het einde van de middag genoten van zon, strand en zee. Via de andere kant van het eiland zijn we weer terug gereden, genietend van de ondergaande zon. Paros is een paradijs op aarde.

Afscheid nemen

Vandaag is het dan zover, we gaan allemaal weer onze eigen weg. Om 12.00 uur gaan Iris, Sjoerd, Tessa en Dave met de boot naar Santorini, om 12.30 uur nemen Wout en Sylvia de boot naar Paros en blijven Harald en Janet samen achter. Het is de laatste keer dat we de waterlanders zien deze vakantie ….

Zo’n afscheid is altijd abrupt, vervelend en bij iedereen is er een soort leegte. Gelukkig komen wij na
40 minuten al op aan op onze volgende bestemming Paros en worden we meegenomen door de schoonheid van dit eiland. Het uitzicht vanuit onze hotelkamer … prachtig. De kamer … schoon maar klein, de badkamer, nog kleiner ……

Ff rusten op de kamer en dan ’s-avonds naar de stad om te eten. De restaurants zijn maar voor de helft gevuld, sommige zaken zijn al helemaal dicht. De mensen zijn moe …. Dat zeggen ze zelf (end of season). Voor ons even lekker om alle hectiek van de afgelopen dagen nog eens de revue te laten passeren.