Nogmaals Washington

Vandaag staat in het teken van de dood, geen lekker onderwerp als je op vakantie bent, maar wel iets om even bij stil te staan. Ik kom er zo op terug. Allereerst natuurlijk even terugkomen op de vraag van gisteren. De 1e was inderdaad George Washington en vooralsnog is de laatste nummer 45, Donald Trump. Ten tijde van de burgeroorlog was Abraham Lincoln de president en voor zover wij kunnen nagaan heeft Abraham toch wel het meeste aanzien hier, waarschijnlijk omdat onder zijn gezag de Amerikaanse burgeroorlog een beslissende wending kreeg, Of zou het komen omdat hij weet waar we de mosterd moeten halen….. Miranda gaat in ieder geval door voor de vitrinekast …..

Vanochtend in de auto om naar een begraafplaats te gaan. Wij hebben hier geen bekenden liggen maar toch gaan we even op bezoek. De iedereen wel bekende John F Kennedy ligt hier nl. te rusten. Samen met zijn vrouw Onassis, twee kinderen en nog ruim 400.000 anderen. John lag er wat onrustig bij, was uit zijn bol gegaan denk ik bij de inauguratie van ome Donald. Maar al die graven, netjes op een rij, tot waar je maar kijkt. Heuvel op heuvel af, links, rechts, voor en achter ….. niet normaal zo veel. Ook het aantal bezoekers is niet normaal, auto’s en bussen rijden af en aan. Ik denk dat er wel zo’n 5.000 bezoekers waren. Overigens gaat het hier vooral om veteranen die in één of meer oorlog(en) heeft/hebben gediend, meestal liggen ze alleen, soms met hun vrouw. Wat wel opviel was hoe hoger de rang, hoe groter de grafsteen en hoe beter het uitzicht dat je hebt vanuit je ligplaats.

In de middag wilden we naar een rain forest. We kwamen er toen achter dat het wel erg ver rijden was, zo’n 40 uur. Nader onderzoek leerde ons dat het rain forest aan de westkust ligt in de staat Washington en niet in de plaats Washington.

In de middag zijn we nog langs het holocaust museum geweest. Toch eens kijken hoe de Amerikanen op WO II / nazi Duitsland terugkijken. De beelden van kampen, ome adolf als opruier en dergelijke die kennen we allemaal wel. Wat ons opviel was dat ze in Amerika zeggen dat de WO II op 8 mei 1945 is beëindigd terwijl wij het toch al een paar jaar op 5 mei vieren. Wij zijn zoals jullie wellicht weten al in verschillende historische plekken geweest. Omdat het deze keer vanuit een andere invalshoek werd belicht is het gelijk weer heel interessant. We mogen de geallieerden nog steeds heel dankbaar zijn….

Deze indrukken hebben we op een rooftop, in het zonnetje en onder het genot van een drankje verwerkt. Zo slecht hebben wij het echt niet hoor. 1945 is eigenlijk nog maar 72 jaar geleden

Washington

We zijn met de metro naar het centrum van Washington gegaan. Een rit van 45 minuten. Maar dan kom je precies in het centrum terecht. We zijn vandaag in Trump-DC en gaan eens kijken hoe het er nu allemaal in het echt uitziet. We beginnen met het Capitool, je weet wel. Het gebouw waar de nieuwe President zijn eed/belofte aflegt. Het is echt een enorm veld wat voor het gebouw ligt dat bij een populaire president zoals Obama helemaal zwart zag van de mensen. Bij Trump zag je volop witte plekken. Het is een enorm veld van misschien wel 1,5 km lang. Het Capitool is ook een indrukwekkend gebouw maar we hebben ook gezien dat er tijdens de inauguratie stukken aangebouwd worden waardoor het nog groter lijkt.

Het leuke van zo’n activiteit is dat je op historische grond staat. Ook de mensen om je heen beseffen dat en dat geeft ook een bepaalde sfeer, zo iets van ‘wij mogen er toch maar mooi staan’. Via het centraal station zijn we naar het White house gelopen, ook weer zo’n 2,5 km. Eens kijken of we een bakkie met Donald Duck ehhh Trump kunnen doen. Op zich is het goed beveiligd, aan de andere kant denk ik dat kwaadwillenden toch vrij eenvoudig heel ver kunnen komen. We hebben het niet geprobeerd want de automatische wapens hangen schietklaar om de nek.. en zo snel ben ik nu ook niet meer.

Het White House viel een beetje tegen, in de verhalen ben je het waarschijnlijk toch wat te veel gaan romantiseren. Maar wat zie ik nu … heb ik verkeerde thee gedronken of zie ik nu de verdomde clown weer om het volgende hoofdstuk te gaan schrijven. Of was het nu toch Trump …. Hahah. Nee Trump hebben we niet gezien. Misschien zien we hem maandag nog bij de herdenking van 9/11.

op naar Trump-DC

Vandaag een lange rit voor de boeg, de langste rit van deze vakantie, ca. 350 mijl en dat is ongeveer 500 a 550 km. Ook de stop valt wat ongunstig want die is na ruim 400 km. Dus eerst maar ff langs de Starbucks om lekkere koffie te drinken. Ik moet tenslotte lang wakker blijven.

Het wegdek is bergachtig al kan je van echte bergen niet spreken, we gaan van 500 naar 2.500 feet, dat is zo’n 150 tot 800 meter hoogte en weer terug naar 500 feet. Het is weer een prachtige weg die ons vanuit Pennsylvania en Maryland in Virginia brengt. Deze keer geen dode beesten langs de weg, dat scheelt echt van staat tot staat.

Wel werden we lange tijd achtervolgt door een vrachtwagen. Vrachtwagens hebben hier bijna nooit een snelheidslimiet. Dat betekent dat jij soms 120 km per uur rijdt, je ingehaald kunt worden door een vrachtwagen die doodleuk 130 km rijdt. Deze vrachtwagen heeft ons wel 50 mijl achtervolgt voordat we hem kwijt waren. Wij zagen geen chauffeur zitten vanwege de geblindeerde ramen. Iedere keer bergop raakte ik hem kwijt, bergaf kwam hij weer terug tot aan mijn bumper. Hij wilde niet inhalen als ik zachter ging rijden….. was dit het volgende hoofdstuk van de nieuwe Stephen King?

Om er zeker van te zijn dat we hem kwijt raakten zijn we maar een tussenstop gaan houden….

In de middag bereikten we onze tussenstop, het wereldberoemde Gettysburg. Ik hoor jullie denken, ja ja… wereldberoemd. Nou dat is het zeker. Hier heeft nl. een zeer belangrijke veldslag in de Amerikaanse burgeroorlog plaatsgevonden. Zo bepalend dat hier uiteindelijk bepaald is wie de oorlog zou gaan winnen. Het noorden, de unions, die voor vrij verkeer en vrije wil van de werknemers is en het zuiden (confederaties), die juist vormde gedwongen kant (slavernij) vochten. Als het hier in 1863 anders was afgelopen hadden we nu misschien nog slaven gehad.

Ook geeft dit museum nogmaals de waanzin van de oorlog aan. Je stond op zo’n 100 meter tegenover elkaar en beschoot elkaar eerst met kanonnen, daarna ging je met geweren op elkaar schieten en tot slot ging een van de twee troepen lopend naar de ander om hen te veroveren. Er zijn vele tien-/ honderd duizenden om het leven gekomen in deze oorlogsjaren. Het heeft trouwens heel veel weg van stratego.

Nog even de vraag van de dag. Wij hebben het vandaag geleerd, voor zover wij het. Of niet wisten, dus nu de vraag aan jullie. Wie was de 1e president en op hoeveel staat de teller nu?

Na dus weer een leerzame middag het laatste stukje rijden door echt een heel ander landschap. Veel maisvelden met mooie vergezichten. Uiteindelijk kwamen we in een file in Washington. We zijn lekker decadent over de priority lane gereden. Dat betekent dat je voor zo’n $ 15.00 langs de file mag rijden en dus wel lekker kunt doorrijden.

Piitsburgh

Ook in dit hotel is het ontbijt weer fantastisch. Je kunt tussen 06.00 uur AM en 09.00 uur AM ontbijten. Je kunt dan naar beneden want daar staan twee kannen te wachten, één met zwarte koffie en één met heet water. De rest moet je er gewoon bij denken. Dus deze keer naar de IHOP om aan onze eerste levensbehoeften te voorzien. Toast met scrambler eggs en een sunny side up ei, bacon en een pancake. Het houdt niet over maar ja….

Met een uiteindelijk goed gevulde maag zijn we naar Pittsburgh gereden. Het was ff zoeken met al die bruggen en tunnels maar uiteindelijk een parkeerplaats gevonden. Vandaar uit lopen naar de stad en de stad beleven. De torens die we wilden bezoeken waren niet open voor publiek dus hebben we het laag bij de grond gehouden. In de middag zijn we naast het Pittsburgh stadium een drankje gaan doen en genieten van de zon. Wat ons opviel is dat er zowel supporters van het uit teams als de thuisploeg door elkaar heen liepen, zonder problemen. Moet je met Feyenoord – 020 niet proberen. Dan lijkt het of er een tropische hurricane Irma langs vliegt.

Morgen gaan we naar Washington-DC….. daar hebben we zin an …..

Onderweg naar Pittsburgh

Vandaag dus weer een reisdag, een dag waarop we traditioneel gezien niet zo gek veel beleven. We staan op, ontbijten wat en stappen dan in de auto. Onderweg even een break voor een bak koffie en ongeveer halverwege de afstand een wat grotere break om ff te rusten.

Toch is er wel het e.e.a. te vertellen. Zo gaan we deze keer van Ohio naar West-Virginia en zo weer naar Pennsylvania.toch weer drie staten op één dag. Je zou zeggen dat je het verder niet merkt, maar het gekke is dat het in Pennsylvania toch weer anders vergaat dan in de andere staten. In Ohio hadden we last van ‘das pech, das weg’ en van ‘dat was weer een beer’. Hier is het ‘is dat een hert dat onze weg verspert’? We hebben er een aantal langs de weg zien liggen. Er was zelfs een weg van 2 á 3 mijl waar om de 100 meter wel een paar dode dieren lagen…. Echt bizar.

In onze pauze zijn we naar een natuurgebied geweest, er was een strand waar niemand was. Vervolgens zijn we naar de haven geweest waar niemand was. In de lucht zag je alleen een aantal roofvogels rondcirkelen. Aan het einde van een lange aanlegsteiger zat een reiger die ons in de gaten hield. Als wij een stap zetten, zette hij ook een stap. Wij verwachten bij iedere stap dat er een clown uit een boot tevoorschijn kwam, maar aan het einde van de steiger zagen we geen clown. Als eerste vloog de reiger weg, later doemde uit de nevel de Amerikaanse versie op van ‘menne moat’, ‘soulmates’. We hebben nog zitten twijfelen om een ritje te maken …. Maar we moesten door naar Pittsburgh.

Aan het einde van de middag kwamen we aan in Pittsburgh, ook weer een hele verrassende stad. De stad ligt eigenlijk volledig tussen heuvels, hierdoor zie je tot 1 mijl voordat je er bent niet dat je een stad nadert. De stad wordt ook doorkruist door twee rivieren waardoor je een hoop bruggen en tunnels hebt. We hebben in een restaurantje boven op een heuvel gegeten met prachtig uitzicht op de stad…..

Labor Day

Vanochtend vroeg opgestaan, we waren er weer om 7.30 uur uit om lekker actief te zijn. We gaan vandaag een lekker stukje fietsen, tenminste dat had Wout op het programma gezet. Het 1e deel van een heerlijke dag was aanwezig. Mooi weer wat later op de dag zal uitgroeien tot een heerlijk zonnige dag en ruim 30 graden. Het 2e deel van het programma is fietsen in een natuurgebied. Maar ja, zoals wel vaker is de info die je thuis hebt ingewonnen niet hetzelfde als de info ter plaatsje…. Al zullen sommigen ook zeggen dat het geen goede voorbereiding was.

Hoe dan ook, eenmaal daar aangekomen hebben we een lekker stukje gelopen door een mooi gebied met een watervalletje, al stelt dit na de Niagara Falls eigenlijk niets meer voor. Fietsen, ho maar, we hebben geen fiets gezien. In de ochtend was het nog niet zo warm, dus uiteindelijk is wandelen een prima activiteit geweest, de Indian Run Falls met op het eind een begraafplaats van eerder overleden indianen. De meeste lagen er al ruim 100 / 150 jaar en klaagden bij ons over doorlig plekken. We hebben gezegd dat ze eens op hun andere zij moesten gaan liggen en zijn daarna snel weg gegaan voordat ze onze scalp wilden hebben.

Al lopende ontsproot er ook een nieuw script voor een boek van Stephen King. Een lege indianen begraafplaats, de Indian run Falls, doodlopende bergpaadjes, een doodgereden das, een doodgereden wasbeer, langzaam kabbelend water, verzengende hitte ….. voelen jullie de spanning van het boek ook al opkomen ??

Na een lekkere bak Starbucks koffie, die je ook als drive trough hebt, de zgn. Mc Starbucks, zijn we weer verder gegaan. Is best lastig want het is Labor day, een dag voor de Amerikaanse werknemer. Deze dag kenmerkt zich enerzijds door enorme kortingen in diverse stores en anderzijds in gesloten restaurants, barren etc. etc. Het is dus best lastig om iets leuks te vinden op labor day. Uiteindelijk kwamen we er achter dat het hele stadje was leeggelopen voor de plaatselijke braderie. Wij er ook heen natuurlijk, samen met zo’n 25.000 Amerikanen. Heel veel kraampjes, eten, drinken en een tent om te zingen. De oudste van het dorp, het gospelkoor en de hobby Frank Sinatra krijgen allemaal een podium. Een perfect moment voor de mysterieuze verdwijning op Labor Day.

We hebben afgesloten in een bar die wel open was en hebben onze magen gevuld bij de pizzeria. Morgen gaan we naar Pittsburg, benieuwd of Stephen King ons ook daar achtervolgt ….

Columbus

Nu de Hurricane is uitgelopen, is er weer plek voor mooi weer. Voor vandaag is er 24 graden voorspelt en voor morgen weer 29. Petje en zonnebrand dus maar weer meenemen. We zouden vandaag bij het plaatselijke basketbal stadion gaan kijken maar dat liep even anders….. daar aangekomen kon je voor $ 10.00 pp een ticket voor de 2 games van vanmiddag kopen. Ik begrijp het nu nog niet helemaal maar het schijnt dat de Columbus Clippers vandaag twee keer achter elkaar tegen Louisville moet spelen….

Dus eerst even de plaatselijke horeca bezoeken voor een lunch en een refill cola. Lekker op het terras in het zonnetje en dan om 13.30 uur zo langzamerhand naar het stadion. Je kijkt je ogen uit ….. het is een groot McDonald, BurgerKing en KFC bij elkaar. Een kleine cola is ruim 0,5 liter … afijn jullie kennen het recept inmiddels. Ook leuk om te zien dat er hele Amerikaanse gezinnen naar de wedstrijd toe gaan. Vanzelfsprekend nemen ze wat te drinken en eten mee, een volle AH-tas is, niets bijzonders. Vervolgens gaan ze zitten en eten, drinken, eten en weer drinken. Even later komt de man met popcorn, peanuts langs en dan kopen ze doodleuk nog een portie.

In zo’n honkbal stadion hangt eigenlijk niet zo veel sfeer. Behalve heel dwangmatig klappen als de stadionspeaker het aangeeft, gebeurt er eigenlijk niets. Maar ja, als je de Kuip gewend bent is al het andere al snel een ietsiepietsie minder. Ook de wedstrijd was niet om over naar huis te schrijven. De thuisploeg verloor met 7-1 en had slechts 3 honkslagen, ofwel weinig verheffend. Maar we hebben wel de hele middag ons vermaakt met het in zon zittend kijken naar Amerikanen. De tweede wedstrijd hebben wij overgeslagen. Was iets te veel van het goede geweest denk ik, de 1e duurde al ruim twee uur…… de tweede wedstrijd werd met 0-5 verloren, uiteindelijk dus een goede keuze om na de eerste wedstrijd weg te gaan.

Daarna weer even de plaatselijke horeca bezocht. Weer een lekker biertje op en Sylvia een kiwi-verdragend water. Daarna een keertje naar de Italiaan om Italiaans te eten….

onderweg naar Columbus

Vanaf vandaag gaan we weer zakken, dat zou moeten betekenen dat we iedere dag weer wat mooier en warmer weer krijgen. Vanuit New York naar Cleveland is het steeds droog geweest, overwegend zonnig maar steeds wat koeler. De afgelopen dagen was het zo’n 20 a 22 graden. Vandaag echter is het echt slecht weer. We hebben te maken met de uitlopers van orkaan Harvey. Bijna de hele dag regen en zo’n 15 a 16 graden. Maar korte broek blijft aan want we zijn op vakantie ?.

Vandaag staan er een kleine 200 mijl op het programma. Daar is niet zo veel over te melden, prachtige wegen, veel natuurschoon, veel Racoons, dassen of zijn het wasbeertjes (dat was weer beer). Hetzelfde geldt voor de geplande tussenstop. Het leek wel of we in een spookstad waren beland. Geen mensen, geen auto’s, geen kroegen, niets …. Het enige wat er zou moeten zijn is een trail. Dat betekent dat je op zoek kunt gáan naar plekken die in een film zijn gebruikt. Pfff wat een aanfluiting, maar ja wij kenden de film niet en ik wil hem ook niet kennen. Ben inmiddels de naam vergeten van zowel de film als het plaatsje. Dat geeft al aan hoeveel indruk het heeft gemaakt …. Helemaal niets, helemaal niets …. Hè waar ken ik die woorden van ….

Na een paar uurtjes tuffen kwamen we in Columbus aan, in de regen. Ff uitrusten op de kamer en dan maar snel een restaurant zoeken. We hebben zin in een andere smaak en dat is Chinees. We hebben er een gevonden en die was me toch lekker. Heel apart ook, de fou yong hai bijvoorbeeld leek op een calzone pizza maar smaakte wel chinees.

Wat ons in zijn algemeenheid opvalt hier in de USA is dat de bediening heel erg overdreven vriendelijk probeert te zijn. Om de paar minuten checken ze of alles okay is, of ze een refill van de koffie, cola kunnen bijschenken of iets dergelijks. Het bijvullen werkt met bijna alles behalve met bier of andere alcoholische drankjes. Je ziet en merkt trouwens wel goed dat het aardige gedoe echt nep is, zo proberen ze er wat meer fooi uit te slepen. Fooi is nl. een aanmerkelijk onderdeel van het salaris dat zij verdienen.