Highway 1

Vandaag verlaten we ons krot in San Francisco, wat een vreselijk hotel was dat. We kunnen ons niet herinneren zo’n vreselijk slecht hotel gehad te hebben. Het enige positieve is de ligging, het ligt in een hele leuke trendy wijk … maar verder …. Vannacht ging er nog een auto alarm af van een auto die recht onder ons raam stond …. Zoals gezegd hebben we geen airco dus stonden de ramen open om frisse lucht binnen te krijgen … na ongeveer 15 minuten heeft iemand het alarm uitgekregen … zucht …

Met gierende banden op weg naar Pismo Beach. We rijden niet over de snelweg maar nemen de toeristische route over Highway 1. Wat een prachtige weg … soms strak langs het strand, soms over stijle rotswanden en soms is het net of we over de Veluwe rijden, heuvels en bossen.

Maar het mooiste is toch wel het dierenrijk wat je onderweg tegenkomt. In Monterey hebben we zeeleeuwen, zeehonden, kwallen, zeesterren en diverse vogels gezien. Niet op afstand maar gewoon binnen enkele meters, je kunt ze echt bijna aanraken…

Hoewel de weerberichten net als gisteren, wat minder waren hebben we, net als gisteren, toch weer ruim 30 graden op ons dak gekregen. We hebben alleen in San Francisco een jasje nodig gehad, verder is het nog steeds te warm om een biertje te drinken…..

Ongeveer een uurtje voordat we op bestemming waren, hebben we weer een zootje ongeregeld gezien, zeekoeien, zeeleeuwen en zeehonden liggen bij elkaar op het strand. Dat geeft een hoop stank, een hoop herrie, tja geluiden die ik niet mag maken maar die op het strand orde van de dag waren… maar zo prachtig om te zien…. Er was er een die was echt zo groot …. Niet normaal. Als hij zich voort bewoog ging de rest aan de kant … hij was zeker 2 a 2,5 keer zo groot als de rest en een geluiden dat zo’n beest maakt …. Hahah. Als dat beest door zijn neus ademde zag je het zand opstuiven.

Vanwege de toeristische route hebben we er iets langer over gedaan dan verwacht maar het was de moeite meer dan waard. Moe en voldaan hebben we room service gebeld. Vanavond lekker relaxen, vannacht heerlijk slapen en morgen lekker rustig beginnen ….

Tenminste dat dachten we …. Maar we krijgen ineens bericht dat het laatste hotel de reservering heeft ingetrokken. Naar nu blijkt willen zij incasseren van onze oude creditcard … en dat lukt natuurlijk niet … we hebben niet voor niets een nieuwe creditcard genomen. Heel raar trouwens want in alle papieren staat alleen maar ons nieuwe nummer en daar hebben we tijdens ons eerdere verblijf ook al mee betaald…. Maar wij hebben gelijk weer opnieuw geboekt bij hetzelfde hotel...we laten ons niet piepelen… en geklaagd bij Booking.com. Vakantie is om te ontstressen en zo gaat dat niet …. Nu eerst oogjes dicht en snaveltje toe!!

Nog een keer the streets of San Francisco

Omdat we gisteren best moe waren hebben we nog enigszins geslapen maar de omstandigheden waren wederom niet best. Wij hebben ook nog nooit eerder op een zak chips geslapen, jullie wel? Het liefst heb ik paprika chips en laten ze die hier nou net niet hebben…

Vanochtend om 07.00 de wekker en al stond hij niet, we waren wel gewoon wakker. Vandaag zijn we met de auto gegaan om San Francisco verder te ontdekken. Het nadeel is dat je best wel veel files hebt en problemen hebt om de auto ergens te parkeren. Maar dat kost toch minder tijd dan reizen met het openbaar vervoer, zoeken welke bus, overstappen en wachten op de volgende bus en qua kosten maakt het niet zo heel erg veel uit. Het verschil gaat pas echt oplopen als je een weekkaart openbaar vervoer gaat nemen … maar wij zijn er maar twee dagen.

Wat hebben we vandaag gezien … we hebben vandaag veel straatjes omhoog en naar beneden gereden. Je hebt echt het gevoel dat de auto achterover valt, de steilste straat heeft een stijgingspercentage van 31,5%. Alleen in Nieuw Zeeland hebben ze een nog steilere straat. Het stukje straat is echt een toeristische attractie. Het is misschien 200 meter rijden maar je gaat dan zo’n 60 meter naar beneden in 8 haarspeldbochten. Ik weet niet of het op de film overkomt hoe het voelt, maar kijk ff naar het filmpje…

Via wat tussenstops, verkeerde opgezochte punten (Wout … je moet beter je huiswerk doen …….) komen we uiteindelijk in de wijk Twin Peaks. Dat is bovenop een berg die je uitzicht geeft over de hele stad …. Is echt een prachtig punt. Je ziet Alcatraz, de Golden Gate brug en de rest van de stad in 1 aanblik.

Via wat omzwervingen, tussenstops hebben we de auto terug bij het hotel gezet (gratis tot morgenochtend vroeg) en zijn we nog een stukje gaan lopen door onze trendy wijk. Het heeft iets weg van de Witte de Withstraat, lekker druk, trendy, aparte restaurantjes, woningen etc. Maar dan anders. Na onze maagjes gevuld te hebben slenteren we weer terug voor onze laatste nacht op onze zakken chips ….

De streets of San Francisco

We hebben een vreselijk slechte nacht gehad. Een hoop herrie aan de straatkant, de straat werd gecleaned… slapen op een plastic matras, net alsof je op een zak chips ligt ….. geen ontbijt …. Dus vroeg op, vroeg weg om wat te gaan eten en drinken en om bustickets te kopen.

Het 1ste beste restaurant ingegaan .. moet je nooit doen, we kregen sandwich waarvan ik bijna over mijn nek ging …. Niet opgegeten en weggegaan en $ 20 lichter. In de wandeling daarna talloze ontbijtzaken gezien die er allemaal beter uitzagen dan ons zaakje. Onze ogen / maag hadden ons verstand weer eens te snel af geweest.

Uiteindelijk zijn we met de bus naar de haven gegaan … eerst naar Pier 39 …. Daar liggen honderden zeehonden te zonnen, te brullen en te spelen midden in de haven. Ze hebben zich daar na de aardbeving in 1989 gevestigd, en daarna, ja hoor we gaan -vrijwillig- naar Alcatraz. Voor $ 50.00 pp laten we ons met een boot naar het eiland vervoeren, samen met nog ongeveer 500 medepassagiers. Na een tocht van zo’n 15 minuten zijn we bij Alcatraz aangekomen. We mogen daar vrij rondlopen en ik moet zeggen, het is daar zo slecht nog niet. Prachtig uitzicht op de stad, op de golden gate bridge en altijd lekker koel vanwege wind. Alleen de ruimte die je voor je zelf had was, net als je vrijheid, ietwat beperkt. Je leefde in een cel van zo’n 1,5 bij 3 meter en je bewegingsvrijheid moest je verdienen met goed gedrag. Alles bij elkaar best wel indrukwekkend om daar rond te lopen maar na ruim 2 uur houden wij het voor gezien.

Terug naar het vaste land om verder van San Francisco te genieten. Met een oude tram naar de stad en weer terug, met de bus naar Golden Gate park om over de Golden Gate bridge te lopen. Ook weer zo’n indrukwekkende belevenis. Je ziet het op de tv en als je er loopt is het een feest van herkenning.

De brug is trouwens 2,7 km. Lang. Dit betekent ook dat we vandaag heel erg veel hebben gelopen. De stappenteller feliciteerde ons met een nieuw record…. Tijd voor een heerlijke pizza in een trendy restaurant vlak bij ons hotel…. De lekkerste pizza die we ooit hebben gegeten …..

Moe en voldaan lopen we nog even terug naar ons hotel. Het is maar vier blokken verder maar die gaan wel flink omhoog, precies zoals je dat uit de films kent en dan zijn het ineens kuitenbrekers hoor …. En dat allemaal met een nog niet genezen enkel van Sylvia … ik denk dat we vandaag minder last hebben van het geluid van het verkeer….

Onderweg naar San Francisco

Vandaag verlaten we Reno om naar San Francisco te gaan, we verwachten hier allebei veel van. Ten eerste natuurlijk omdat het bekend is van tv ten tweede natuurlijk vanwege het zelf ondergaan van de street of San Francisco…

We rijden allereerst dezelfde weg als gisteren naar Lake Tahoe, een prachtige weg dus. Sneeuwtoppen, prachtige vergezichten en hoogte. Heel langzaam wijzigt het uitzicht. Op een gegeven moment zien we een bord waarop staat dat we de komende 64! Km. gaan dalen. We moeten even een brake test doen …. Maar hoe doe je dat … ff op de rem gaan staan doe je niet, dan heb je gelijk een vrachtwagen op je achterbank zitten …. Dan maar een beetje remmen, de auto mindert een beetje snelheid dus het zal wel goed zijn.

In ieder geval hebben we enorm genoten van de rit door de bergen. Eenmaal gedaald van 8.911 voet naar zeeniveau merk je aan alles dat je bijna in San Francisco bent. De wegen worden breder … uiteindelijk een 6-baansweg. Het wordt drukker, we eindigen met een half uur file …. En men raakt wat meer gestrest in de auto, we zien drie net geen ongelukken vlak voor onze neus gebeuren.

We zijn veilig aangekomen, maar met gemengde gevoelens. Aan de buitenkant ziet het hotel er leuk uit … je slaapt in een ruimte waar je je kont niet kunt keren, je ligt op een bed met een met plastic omwikkeld matras, je ligt 5 meter boven een drukke weg, je moet de ramen wel open hebben want er is geen airco.

Het is vreselijk duur hier, 1 uur parkeren kost gemiddeld $ 10.00, een hele dag parkeren ben je al heel snel $ 50.00 kwijt …. Maar we hadden ook gelezen dat je vlak bij ons hotel gratis kon parkeren … nou dat blijkt best wel ingewikkeld te zijn. Er zijn twee dingen waar je op moet letten….

1.Witte borden met groende letters geven aan wanneer je, hoe lang ergens mag staan. Is dit bord er niet dan mag je er gratis staan.

2.Witte borden met rode letters geven aan wanneer de straat vrijgemaakt moet worden vanwege cleaning the street. Bijvoorbeeld op dinsdag tussen 12.00 en 14.00 uur mag je er niet staan.

3.Verder mag er geen algemeen bord staan en geen meter

Als je deze niet kunt vinden moet je dus naar een garage voor de hoofdprijs. Daar waren wij dus naar onderweg totdat Sylvia zegt nog een keer te willen kijken. Laten we nou drie blokken verderop een gratis plekje gevonden hebben … auto parkeren en niets meer aan doen.

In de avond nog even lekker gegeten bij het HardRock café, blijft lekker en leuk ….

Het hoogste punt

Vandaag hebben we weer een rustig dagje. We slapen eerst even uit. Om 08.00 uur worden we, zonder wekker, langzaam wakker. Daarna nuttigen we weer een zelf gekocht en samengesteld ontbijtje. Alhoewel ik er alles aan heb gedaan om dit niet te hoeven eten … ik gooide mijn bord gewoon op de grond en hoewel het er hier best aardig uitziet ga ik niet van de grond eten …. Dus maar ff een nieuw bordje opgemaakt …

Na het ontbijt zouden we dus een rustig dagje houden, we gaan eerst naar Lake Tahoe. Dat werd me toch een positieve verrassing …. Allereerst rijden we zo’n 30 km door een landschap dat we al kennen … en ineens na weer een bochtje gaan we omhoog …. En het landschap is ineens enorm veranderd. Het lijkt wel of we in Canada / Alaska rijden. Heel veel dennenbomen, sneeuw in de bergtoppen voor ons en ineens in de verte Lake Tahoe. Uiteindelijk eindigt het op een hoogte van 8.911 feet, zo’n 2.700 meter als ik het goed heb. Ver boven de boomgrens in ieder geval. Overigens ligt Reno op zo’n 1.300 meter hoogte …

We hebben het ook voor het eerst koud gehad …. Het was nog maar 50 graden Fahrenheit / zo’n 10 graden Celsius … en dat in t-shirt,korte broek en onze slippertjes.

Bij het meer aangekomen (hoogte op zo’n 1.600 meter) zagen we fantastische huizen aan het water. Helaas mochten wij niet naar het water, het was allemaal afgeschermd met hekken / bewaking. Alleen voor de echt rijken zal ik maar zeggen. Jammer … een gemiste kans voor die Amerikanen…

Via de andere kant van de berg dan maar weer terug. Je zag eerst een bord met pas op voor beren en dan met name voor moeder beer in combi met een kleine beer. We moeten trouwens voor bijna alles oppassen in Amerika. Zoals gezegd voor beren, herten, schildpadden, overstekende mensen, koeien, paarden, bizons, enz. enz.

Hier in Reno is trouwens een relatief grote wintersport plaats.We hebben heel veel, stoeltjesliften, sleepliften e.d. gezien en je kunt hier op zeker ook prachtige tochten maken. Op de terugweg hebben we helaas geen beer een broodje zien smeren, wel zagen we in de verte enorme rookwolken rondom een bergtop. Wij vroegen ons af wat dat was, was het nou onstuimig weer of iets anders? Het bleek brand te zijn. Waar ze in Florida last hebben van hurricanes, hebben ze in Nevada last van bosbranden, momenteel woedden er twee. Ze krijgen net als de hurricanes ook een naam, de brand die wij zagen heeft de naam hungry gekregen, dat hadden wij ook dus zijn we maar in een berenrestaurant gaan eten … hoe toepasselijk ?

Heel misschien hebben we morgen last van de brand omdat hij rondom de snelweg woedt waarover wij heen moeten rijden als we naar San Francisco gaan ….

De langste rit

Vandaag staan we vroeg op en wel om 06.15 uur. We moeten ruim 800 km rijden en we willen ook enigszins op tijd in Reno aankomen.

Om 08.00 uur zitten we in de auto …. We rijden weg en het begint te regenen …. Niet normaal, dit was voorspeld …. De storm en regen zou vanuit San Francisco richting Salt Lake City komen en wij zouden er dwars doorheen rijden. Maar na een klein half uurtje knapt het al op en rijden we door het droge weer.

Het eerste stuk rijden we langs het Great Salt Lake, we zien enorme zoutvelden maar nergens iets wat we gisteren gezien zouden willen hebben. Daarna komen we weer in een berglandschap … we rijden ellenlange rechte wegen, een beetje omhoog en weer naar beneden, soms een kleine bocht naar links en soms een kleine bocht naar rechts …. Er is behalve de natuur echt niets te zien, we rijden 60 tot 100 km zonder een dorpje of tankstation tegen te komen.

We moeten dus op tijd stoppen om ff te rusten en te tanken. We hebben het in drie etappes gereden. Ging prima …. Alleen in het laatste stuk was het mistig … niet dat je maar weinig zicht had maar het was zo heiig dat dit in combinatie met de zon er voor zorgde dat je verblindde …. En ineens een berg verder en het was prachtig helder weer … heel vreemd eigenlijk .. maar wel fijn.

Morgen gaan we Reno verkennen we hebben er vandaag wat gegeten maar er was niet veel te beleven. Alles was dicht of ging om 18.00 dicht. Ons hotel ligt naast een casino en we zien hier vrij veel gokverslaafden rondlopen. Las Vegas heeft de naam en de pracht en de praal maar in Reno komen de echte gokverslaafden en wij dus ….

Een culturele dag

Vandaag zijn we begonnen aan de 2ehelft van onze vakantie. Natuurlijk moeten we ook onze culturele skills op pijl houden. Dat doen we vandaag. Nadat we het door onszelf bij elkaar gekochte ontbijt op de hotelkamer hebben genuttigd Gaan we op zoek naar het Great Salt Lake, inderdaad de naamgever van deze stad. Het is het op 1 na zoutste water van de wereld, op 1 staat de dode zee met 33% zout op 2 staat het Great Salt Lake met gemiddeld ruim 20% zout ( ter info … een oceaan bevat gemiddeld slechts 3,5% zout)

We hadden een visitor centre opgezocht en daar gingen we naar toe. Eenmaal daar aangekomen was er alleen maar een boog en een moeras waardoor je kon lopen, het meer was zodanig ver weg dat je het niet zag. Pfff dan maar naar een andere kant ….. ff 50 km rijden maar dan heb je ook wat. Een dik half uur verder waren we inderdaad aan de rand van het meer, maar meer was er ook niet … je kon het water niet in, je kon er naar kijken …. Dat hebben we gedaan, we hebben zelfs een foto gemaakt en daarna als de wiedeweerga er van door.

Op naar de stad, er zou ook nog een botanische tuin zijn…. Die is er ook … we zijn er geweest, en we hebben er doorheen gelopen. Na een uurtje door de snikhete zon weer met een noodgang naar buiten.

Op naar downtown, dan maar gewoon op een terras wat drinken. In de stad liepen er weer allemaal van die enge freaks …. De ene verkleed als darkraver, de ander als Spider-Man en als weet ik veel wie … maar ze waren allemaal verkleed als hun favoriete tv persoonlijkheid, tv held, stripfiguur …. Ze waren ook allemaal bij elkaar in een gebouw om dat te vieren …. Wij vonden het eigenlijk een beetje zielig …. Maar we hebben er ook smakelijk om moeten lachen.

De leuke terrassen van vrijdag waren leeg of dicht …. We begrijpen dit eigenlijk niet helemaal, dan maar terug naar het hotel, eten en vroeg naar bed …. We moeten morgen immers ruim 800 km met de auto.

Een sportief dagje...

Gisteren hebben we bij de Wallmarkt boodschappen gedaan waardoor we vandaag lekker op onze hotelkamer kunnen ontbijten. We hebben jullie al eerder verteld van de lekkere ontbijtjes hier, nou dan regelen we het zelf wel… een paar broodjes, kaas, salami en natuurlijk de hagelslag maken het alles een eenvoudig Hollands ontbijtje. Het moet ook wel want vandaag hebben we een sportieve dag.

Zoals jullie ongetwijfeld weten zijn de Olympische Winterspelen van 2002 hier in Salt Lake City gehouden. Dus laten wij vandaag eens kijken wat we daar nog van kunnen terugvinden…..

Allereerst op zoek naar het Olympisch dorp, dat zou vlak bij de skischans moeten liggen. Het dorp hebben we niet gevonden maar wel de schans… wat is er nou sportief aan zou je zeggen … maar wij hebben bovenaan de skischans gestaan, van ruim 100 meter bijna loodrecht naar beneden, we hebben aan de start en finish van de bobslee baan gestaan, aan de start en finish van de rodelbaan, bij de kunstskischansen. Pfff wat indrukwekkend allemaal… het is allemaal wel wat vergaande glorie maar alles wat je destijds gezien hebt op tv dat kon je nu aanraken. Ik weet nu ook zeker, ik zou nooit van mijn leven gaan schansspringen, bobsleeën, rodelen kunstspringen of iets dergelijks … Overigens was ook de omgeving weer prachtig. Het waren weer gewoon bergen maar anders en weer zo mooi, jammer dat we er niet in de winter waren. Verder hebben we nog een klein museum bezocht met films van de spelen, de opening- en sluitingsceremonie …. Echt Amerikaans kan je wel zeggen …

Daarna terug naar Salt Lake City zelf, het ski-oord ligt zo’n 45 minuten rijden van de stad. Daar gingen we de Utah Olympic Oval bezoeken. Daar waar Jochem Uitenhage in 2002 een gouden medaille binnenhaalde op de 10 km door als eerste een tijd onder de 13 minuten neer te zetten. Opmerkelijk maar we konden overal komen, aan de baan, op het middenterrein, in de kleedkamers …. Alles wat op tv verborgen blijft was voor ons toegankelijk… hartstikke leuk en interessant. We hebben op het middenterrein zelfs even naar een ijshockeytraining gekeken en de Chinese schaatsploeg was er aan het trainen….

Daarna terug naar het centrum. Ik had me ingelezen en wist dat we in Whiskey street moesten zijn voor gezellige restaurants en barren. Dus wij op zoek. Blijkt dat Whiskey street helemaal geen straat is …. We konden het al niet vinden …. Je hebt alleen maar 1st street, 2nd street etc maar geen Whiskey Street… blijkt het een soort bar/restaurant te zijn… We hebben er heerlijk gegeten….

Ik heb geen whiskey op, ik hou niet van bourbon en ik zag prijzen …. Een glaasje schotse whiskey betaalde je zo $ 15 voor en dan moet je maar afwachten hoe die smaakt … ik neem er thuis nog wel een paar …

Daarna lekker naar het hotel, ff lekker bakkie koffie doen…. Maar dan moet je wel eerst uit de parkeergarage komen. Uiteindelijk heb ik mijn naam en telefoonnummer moeten doorgeven, ze deed vervolgens de poort open voor Justin, die zonder te betalen has left the building …